удира (гл.) - глава (имн.)

Рогле ќе спискаше, ќе се исплашеше и повеќе не ја удираше главата од ѕид.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Нашиот народ вели: „Ако си ја удираш главата, удирај си ја од голем камен“.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
И, не мислејќи повеќе, и тој се бапна крај Ризван-бег и почна да ја удира главата од душемето.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Каде се чуло видело Теодос кум да биде цигански, еј, Теодос кум да биде цигански!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Нова, на стар глас. (Прв пее тој еден стих, па сите повторуваат, стоејќи над Теодос кој сам седи погоден од песната, се удира со тупаници по глава и ја удира главата во дрвото, во врвна очаеност.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Јас сум сам! Сам! Сам! Сам! (Ја удира главата од ѕид.)
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
КАЈМАКАМОТ: Земи човек, стави го во палата, дај му се што сака, јадење, пиење, жени, што сака да прави, само да не смее да си ја удира главата од ѕид.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Стариот му се истргна од рацете, пак се свитка врз каменот и почна да ја удира главата од него, така што на веѓите му се дигнаа големи врги, а од челото му бликна крв.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Густав ми покажува цртеж на гола жена која се милува меѓу нозете.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Густав ѝ вика на мајка ни кога таа ми ја удира главата од масата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Само гордите зборови си ја удираат главата во мостовите на времето ама воопшто не се каат што истекле од затворената уста.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
- Напни повеќе, вели Уља, а јас претам, ја удирам главата со тилот и Уља не ја гледам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ноќта изминува, а Капинка се бапка, се тепа, ја удира главата на перница. Ја дроби сламата во перницата, излегуваат осилки и прашина околу главата нејзина.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)