ужива (гл.) - во (предл.)

А токму поради еродираниот морален хабитус на медиокритетскиот и малодушен феномен наречен „македонски судии“, насушно е потребно, добро и правично [bona et aequi], да се регулира 308 оваа „сива зона“ – со цел економски помоќната страна да не ја злоупотребува својата доминантна позиција на пазарот на труд.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Која ли страна тие ја одбраа – на законот, а против Правдата; или на Правдата, а против законот?
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Овие припадници на богатата класа уживаат во комодитетот на своите удопства, привилегии и имунитети – кои им ги носи професијата, земајќи редовна плата од над 1.200 ЕУР месечно, додека мнозинството македонски работници само може да сонува плата и од 120 ЕУР.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Уживам во тоа како низ излезната дупка го извива своето тело заносно мешајќи со својот величествен задник.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Храната што овој човек ја јаде има само еден недостаток за кој тој не е свесен: страшно многу одпад останува така што колку што ужива во јадењето двојно повеќе ужива во фрлањето на отпадоците што сепак заплашуваат да го задушат со сето свое смрдливо испаливо гниење.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Знам дека тие уживаат во чувството на изгубен страв.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
За среќа, сум имал прилика да ја запознаам скопската М.М. и на моите часови, и да уживам во нејзиното виртуозно музицирање на конгите (и слободно велам дека е многу помузикална од холивудската М.М.).
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Возот тргна кон Австрија низ која се патуваше дење, па одвреме-навреме уживавме во убавата попатна панорама која нѐ следеше сѐ до првиот мрак, кога влеговме во нашата земја, кај Јесенице.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Тешко е во Истанбул да се најдат поубави места за живеење од оние каде што со векови живееле турските падишаси, уживале во харемите и покрај шадрваните ја кроеле историјата и судбината на рајата.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Близу Лајпцишкиот велесаем се издига една вистинска грамада од камења и цемент, висока стотина метри, со огромни човечки фигури, но чие плато можат да застанат наеднаш стотина луѓе и одозгора да уживаат во панорамата на Лајпциг...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Запиравме, влегувавме во морето и се плискавме во уште студените води, уживавме во попладневното сонце.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Тие го одмараат окото на посетителот и го принудуваат да подзапре, и покрај пеколниот шум, да ужива во убавото на најубавата архитектура во Западен Берлин...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Затоа десетици и стотици илјади лѓе доаѓаат да уживаат во неговите романтични убавини.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Од терасата на хотелот „Дуна“ се восхитував од убавините на тврдината на аласите и на Кралскиот дворец, во кој е сместена националната Уметничка галерија на Унгарија, уживав во ладните пијачки и, навикнат на секој чекор во Будимпешта да гледам убав, млад свет, не ме зарадува глетката на терасата која, буквално, беше окупирана од старици, облечени во шарени алишта, та дури смешни, и помислив - остарела Будимпешта.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Тие ги пеат песните на Земјата на Израилот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Цви Корец ужива во секоја реченица од тоа интервју што сега, сиот блажен во карцерот бр. 84, прецизно го реконструира, сеќавајќи се на расположбата во која тие зборови и ги изговараше: „Бев примен со големи церемонии и имав разговори со еврејските значајни личности, како на пример со претседателот на Ционистичката унија Давид Флорентин и со други, како Молхо, Реканати, Морфорго и Модиано...“
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Тој умееше да ужива во неговото расправање, и едновремено да му се подбива безобидно.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Но тогаш согледав дека можам да уживам во љубовта и во радостите на стварниот свет и почнав да ја мразам болницата.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Сакав главната хероина да биде странкиња, да зборува со странски акцент.” •Како го постигнавте оној светлосен ефект во првата ретроспекција? •Хичкок: „Со успорено дејствие.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Не уживав во работата со Клифт, бидејќи беше многу мрачен, а Ен Бакстер повторно беше промашена главна хероина.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Адемага ги наполни и бочвите со вино; каците со маст веќе беа полни од летоска; донесе од Прилеп и еден товар шеќер; го свари и комињето од белото вино и така се приготви да ја чека зимата и ужива во кулата крај неговите три ануми и црното Кате. Ho даде збор Катето да го удоми дури не го продал чифлигот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Додека сите живееме во бетонско сивило, тие уживаат во Водњанската Калифорнија - рече Метакот.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Само Полицаецот останува во униформа, но и тој ја врти работата, глуми крадец и ужива во “сластите на предавството”.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
- Што си рече понатаму? - го поттикнуваше таа дијалогот, макар што повеќе уживаше во тоа што тој тапка во место одошто во вкусот на вињакот чија чашка само ја лишкаше.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Филмот Anemic-cinema, ни помага да ја поврземе идејата на писоарот од 1917 година како објект D’art, па според тоа може да се ужива во фалусоидниот предмет од 1951 година, наречен object dard-dard, што во францускиот сленг значи пенис.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Други пак, сакаат да ја земаат во помирни ситуации и да уживаат во својството на дрогата за комплетно опуштање на телото и изострувањето на чувството на допир.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Тој значи, Германецот, безуспешно ѝ се додворувал на некоја девојка која секоја вечер седела на балконот, плетела чорапи и уживала во убавиот поглед на езерото.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Така, уживам во сликите каква што е Стрелачката гилда на св. Ѓорѓи од Франс Халс, кадешто можете да го пронајдете и автопортретот на самиот сликар.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Позитивни искуства: прави да се чувствувате слободно, ги отстранува сите инхибиции, иако повеќето од луѓето уживаат во инсуларниот свет на халуцинации што го создава дрогата.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Но ако Гринавеј ги избегнува очигледно политичките теми, тој сигурно ужива во својата амбивалентност кон книгите на Просперо и кон културата што тие ја претставуваат.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Еднаш месечно Милан го бањаше со сапун во кадата, и тогаш Тито доаѓаше на време за да ужива во ритуалот, иако со наводенетото крзно, кое му беше залижано на розовата кожа, личеше на голем црв и беше соблечен од гордоста, исто како воените генерали кога беа облечени во гаќи за капење.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Милан стоеше на влезот од работилницата и уживаше во пушењето на лулето што следуваше по ручекот.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Птиците и другите мали животни, кои секогаш беа гласни кога уживаа во бавчите на Адам, се повлекоа во своите гнезда и легла и му дозволија на дождот да го опсади нивниот рај.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Сакаше да летаат, да вртат над неговата глава а тој да ужива во нивниот слободен лет.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Постојат моменти кога човек извршува симболично самоубиство, уживајќи во сопственото исчезнување и понижување: тоа се моменти кога човек сака до толку да се понижи, што да падне сосема ниско, а да ги убеди другите дека таму доле, му е сосема добро и дека е задоволен.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
- Плива како делфин! - се восхитуваше некој друг капач, навикнат секој ден да ужива во играта на малиот коњаник.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
„Бев женет три пати порано, но сега за прв пат сум толку среќен што сум женет“.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Борини блеска. Но кога запрашав дали Фаерабенд навистина ужива во миењето чинии, како што тврдеше, таа профрче.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Стрејт-сентименталноста – особено кога нејзината емоционална моќ со која приклештува изгледа како пресметливо наменета да мобилизира и да наметне универзален консензус, да наложи задолжително морално чувство – само плаче за иронична реакција, а машката геј-култура веднаш ѝ ја дава така што таквата сентименталност ја третира како естетски неуспех што заслужува потсмев, опирајќи ѝ се на тој начин на моралната и на емоционалната уцена. ‌Така слично, сцените со садистичка свирепост и малтретирање во готскиот психолошки трилер од Роберт Олдрич Што се случи со Бејби Џејн? – сцените чии ѕверства и ужаси ја шокираа американската публика кога филмот за првпат се прикажа во 1962 година изнудуваат громка смеа од машката геј-публика, која ужива во мелодраматичните конфронтации меѓу Бети Дејвис и Џоан Крафорд, старите холивудски сопернички, кои глумат две некогаш раскошни, а сега пропаднати ѕвезди загнати во избезумена битка за надмоќ: гротескни, претерани слики на чудовишна, абјектна женственост. ‌Апокалиптичната драма од Тони Кушнер Ангели во Америка нуди поскорешен пример за оваа машка геј-културна склоност да се прекршуваат генеричките очекувања што се примерени за комедијата и за трагедијата, и тоа така што пак за комична цел ќе се земе деградираната женственост.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Прифаќањето на Најмила мамичке од страна на машката геј-култура ги поттикнува геј-мажите да ја заземат таа абјектна положба, при што иронично ќе си ја присвоиме, идентификувајќи се со таквата разулавена женственост, истовремено одбивајќи да ја сфатиме буквално – со што ѝ се опираме на склоноста на филмот да ги третира жените како место на некоја чудесна, страшна, демонска другост, како носители на опасна и разорна емоционална претераност која, наводно, им била само ним присушта.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Далеку од тоа дека се обидува да ја издигне положбата на жените, да ги препретстави како достоинствени, сериозни, јуначни, авторитативни, способни, даровити, љубовни, заштитнички и, воопшто, подобри од мажите – со други зборови, далеку од тоа дека се обидува да шири позитивна слика за жените – традиционално машката геј-култура доследно ужива во претераните, гротескни, извештачени, недостоинствени, одвратни, абјектни прикажувања на женственоста и во нив го бара својот одраз.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ако машката геј-култура го зајми омаловажувачкиот културен симболизам што е сврзан со женственоста и ако дури и ужива во тоа, тоа е така затоа што во женствената идентификација гледа стратегиска можност, која со радост ја користи – можност да ја обессериози сериозноста со која нашето општество ги третира сопствените родови конструкции.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Никогаш не сум мислел дека бидувањето геј, само по себе, ми налагало да бидам ваков или онаков, да ми се допаѓаат некои нешта, да уживам во одредени активности.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Значи, неговата родова политика може да се опише во аналогна смисла.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, тоа навидум самоуверено тврдење не е одраз на фактите, туку на желба – и тоа желба што не е многу изгледно дека ќе се оствари наскоро. ‌Дури не е ни извесно дека поимот „идентификација“, позајмен од его-психологијата просто затоа што е згоден, досегнува до она за што навистина се работи во внесеноста на машката геј-култура во ликови како Џоан Крафорд.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Затоа, тој особено ужива во запоставените артефакти од претходни периоди кои целосно отелотворуваат разни старински, застарени стилови.271 ‌Земете го, на пример, следниов запис со датум од 1945 година од дневникот на британскиот писател Дентон Велч, во кој бележи едно среќно откритие до кое дошол во некоја продавница на половни работи.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Токму против таквите [претсексуални] стварности [на геј-искуството]“, тврди Милер, „се дефинира постоунволскиот геј-идентитет: нешто изјавливо и достоинствено, вкоренето во една заедница, кое ужива во видливо сексуални задоволства врз таа афирмативна основа“ (26).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Италијанските вдовици од Фајер Ајленд – спротивно на впечатокот што можеби сме го добиле поради очигледното задоволство со кое машката геј-култура ужива во занесните сцени на женско-женско малтретирање во Милдред Пирс и во Најмила мамичке – дека машката геј-култура не нѐ учи да им се смееме на ужасните и страшни ситуации само на жените.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ниту, пак, се обидуваше да имитира дрег-кралица кога ја прикажуваше Крафорд, дури ни кога таа нејзина кабуки шминка ѝ го претвори лицето во нешто како маска, ни кога вулканските ерупции на бес, самосожалување, очај и емоционална потреба по правило создаваа толку бизарен и толку недостоинствен телесен израз, што да биде неусогласена со конвенционалното женско отелотворение. Ѝ се оставило на машката геј-култура да ја усвои таа нејзина изведба и ни се оставило да си го запоседнеме за себе тој нејзин спектакуларен неуспех да го додржи сериозниот, моралистички приказ на една длабоко растроена и дисфункционална жена.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тоа што машката геј-култура истовремено ја прифаќа и иронично ја обратува абјектната општествена позиционираност на жените може да биде полезно за да се објаснат некои упорни недоразбирања меѓу геј-мажите и феминистките, како и да се објасни гласот што ја бие машката геј-култура дека е мизогина.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ги врбува тие што го почитуваат кампот и што уживаат во него да стапат во заедничкото друштво на заедничко признавање и на антисоцијална естетска практика. (Под „антисоцијална“, значи, не подразбирам противна на заедничка припадност, туку спротивна на општествените норми).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Антисоцијалниот вид естетика на машката геј-култура го усвојува тој симболизам за да го оспори.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Кампот, како што забележува Ричард Дајер, е „начин да се истргне нешто од неговата содржина, да се ужива во стилот, а да се отфрла содржината како тривијална“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
За голем број геј-мажи, Џоан Крафорд, Голден грлс (‘Златни девојки’), Лејди Гага и многу други камп-икони и натаму имаат извесна моќ и привлечност, иако главнотековните геј-коментатори како Саливан, кои би сакале да не е така, тврдат дека немаат.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Може да си го дозволи тоа, зашто геј-мажите, за разлика од жените, никогаш не се во опасност докрај да бидат сведени на својата општествена обележаност и позиционираност како женствени.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Дури и да не е Дејвис нужно садист во голем број од нејзините улоги на платното, нејзините ликови честопати недвосмислено уживаат во победоносноста, во расфрлањето со моќ и со авторитет, во пркосот против општествените конвенции и во терањето по свое дури и, па и особено, по цена на туѓото страдање.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Им се радува на секакви и на сите пројави на целосна естетска кохерентност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Заземајќи ги, при што иронично ги редефинира, општествените улоги и значења што традиционално им се припишуваат на жените, машката геј-култура дава една својствена, иманентна општествена критика и создава карактеристичен, но препознатлив, облик на политички отпор.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Напротив, самите геј-мажи се жртви на културниот симболизам на женственоста – иако тие од него страдаат поинаку од жените.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Спотот на СЈ, исто така, одбива сериозно да ја сфати разулавената женственост на Џоан Крафорд и слично така ужива во неуспехот на Копола да проектира трагичен, автентичен лик на гламурозна жена што е на работ на нервен слом.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тие на другар ми му откриваат многу за тоа каков тип е дечкото со кој излегува, за природата на врската што му е судена – конкретно, каков ќе им биде сексот... на долг рок.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Кога ја зазема женственоста како заменски идентитет за геј-мажите, машката геј-култура ја разобличува и ја онеприродува.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Поконкретно, гламурозноста на Дејвис, која е еднакво сјајна како онаа на Крафорд, изгледа е многу понесврзана со абјектност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Всушност, ако се суди според доказите што ги разгледавме досега, денешните геј-мажи се склони да го третираат бродвејскиот мјузикл – или да ги третираат Џуди Гарланд, Барбара Стрејсенд или великата опера, односно кој и да е друг културен артефакт што наводно кодира слични облици на архаичен машки геј-сентимент – со фобично отфрлање, одбегнување и одбивање.122 Како и Д. А. Милеровиот учтив, но бојазлив љубовен објект, геј-мажите се гордеат со својот левтерен и опуштен презир кон таквите артефакти и уживаат во општественото и во еротското признание што им се укажува кога ќе се оградат од нив, држејќи си се понастрана од нив, и кога одрекуваат секаква можна подложност на нив.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Идентификацијата класично ја дефинирал Фројд како желба да се биде, а не како желба да се има, но мошне е неизвесно дали геј-мажите (или другите приврзаници на геј-културата кои ги возбудува Милдред Пирс) буквално сакаат да бидат Џоан Крафорд – колку и да уживаат во чувството кога се проектираат себеси во нејзината персона или кога се замислуваат себеси во нејзината улога.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Попрво, таа открива поинаква содржина, алтернативно значење – контратематика – во самиот стил на естетскиот предмет. ‌Посветен на стилот и „неутрален во поглед на [отворената, експлицитна] содржина“, естетизмот на машката геј-култура си го доживува секој предмет што го цени – било да е ламинатно-винилна трпезариска гарнитура од 1950-тите години, било да е сервис садови фиеста од 1930-тите, било да е спот од Мадона или песна од Има Сумак, куќа од американски ранч од 1950-тите или француски дворец – како кохерентна, внатрешно доследна стилска целина, како пројава на историски и културно специфичен систем на вкус чија отелотвореност во предметот е толку целосна што самата таа целосност по себе предизвикува задоволително препознавање и овозможува своевидно сопствено задоволство.269 Таа готовност естетскиот суд за одреден предмет да му се подреди на вреднувањето на севкупноста со која предметот отелотворува единствен, интегриран естетски или историски систем е она што ја навело Зонтаг да заклучи дека „Кампот не дејствува во смисла на убавината270, туку во смисла на степенот на извештаченост, на стилизираност“. ‌Всушност, машкиот геј-естетизам е склон да ја заматува разликата помеѓу убавината и стилизацијата, дотолку што значењето или содржината ги сместува во самата форма, наоѓајќи вредност во секој предмет што покажува совршена сообразност со даден естетски поредок, со даден стил.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, иако веројатно е претерано и прешематско целото тоа конвенционално сфаќање дека двете глумици отелотворуваат спротивни идентитети и типови на личности, изгледа дека е неспорно дека особениот етос и особениот стил на Бети Дејвис предизвикуваат визуелно, емоционално, морално и сензуално дејство што е многу различно од она на Џоан Крафорд.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Единствено знаење што го имаше, беше тоа дека треба да се ужива во видливите нешта, содржајните својства на бикот Чако кој беше горе на врвот, и многуте можности да се дојде до мноштво исти такви уживања, содржајните, својства на дијамантот, што беа на дното на тесниот бунар!
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Најголемата мистерија на праисторијата – ужива во нејзината збунетост, се повлекува на чекор од патеката, се провира меѓу грмушките и оттаму, го стивнува гласот: - Никој не знае што бил...цицач, или можеби гуштер...нема останато ни ковче од него. Освен траги.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
А што ако плажата на која уживавме во нашето повторно откривање е токму онаа каде младичот ја сретна чудесната човеколика риба?
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Тоа е прекрасно, навистина прекрасно: вашите браќа плаќаат за вашиот престој, вие уживате во слободата во овој затвор, како што ја нарекувате нашава болница, наспроти неслободата и присилата кои сте ги чувствувале надвор одовде, неслобода и присила далеку помали од оние кои ги чувствуваат вистинските болни, секако, вашата неслобода и присила се сведувала на семеен конфликт, а не на длабок раздор во себеси.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Каде е моето детенце?,“ вреска жената, а некој од веселата толпа која ужива во оваа претстава си ја соблекува кошулата, набрзина ја свиткува, и ѝ ја фрла.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Само што ова не е ручек, туку живот,” реков.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Не ужива. Страда,“ реков.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Еве го твоето дете!,“ ѝ извикува.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Знаете што има кажано мојот дедо Јохан за иронијата: таа е зрното сол без кое не би можеле да уживаме во тоа што ни е принесено на трпезата.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Во деветнаесеттиот век религијата и затворските институции конечно ѝ ги препуштија лудите на психијатријата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Сите уживаат во глетката – и градските великодостојници и занаетчиите, и свештениците и воините, и дамите и перачките, децата и старците, лекарите и рибарите, чесните и крадците.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А потоа следува највеселиот дел – чуварите почнуваат да фрчат со камшиците, и како кога се поведува добиток, ги поведуваат лудите кон портите на градот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И сега гледав во оваа Амалија која немаше ништо заедничко со онаа Амалија, немоќта на оваа жена која умираше ме потсетуваше на мојата некогашна немоќ, а јас не сакав, или не можев, во себе да го разбудам ѕверството кое во себе некогаш го имаше таа и со кое ме тераше да тонам сѐ подлабоко и подлабоко, ѕверството со кое – ако го разбудев во себе - навистина ќе бев нејзина ќерка не само по крв, ѕверството кое требаше да ја натера да страда заради сопственото ѕверство, моето ѕверство кое требаше да ужива во нејзиното очајно каење.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Да, вие сте овде навистина како на еден долг одмор.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Гледав во неа, и таа гледаше во мене; молчевме.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Но, тој не сака да го разреши својот проблем. Ужива во него.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ако некој простак однадвор сакал да ги види и да ужива во нивната мака, чуварите му го дозволувале тоа задоволство за малку пари, а понекогаш дури и замавнувале со камшик по телата на несреќниците, како во некаква циркуска претстава.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ја мачеше само помислата дека пропуштила нешто во приказните за првите бакнежи, или дека, не дај боже, нешто ѝ фали, па никогаш нема да може да ужива во бакнувањето, во тоа грозно, агресивно и лигаво пикање на јазикот во нечија туѓа уста.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Робовите уживаат во пренаселен свет.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Ја играме дома во политиката: Партиите се бркаат една со друга, најнесреќната, покажаната со прст, таа најмногу трча, најмногу има потреба да ја рашири болеста што ја разорува, што треба да ја погуби за да потоа ужива во разорувањето, во смртта на другите.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Истото важи и за театарџиите. Не може некој да е актер, а да не сака или да не ужива во играта на другите актери.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Ја слушав мајка ми како се фали дека ужива во игрите што си ги измислувам.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Проститутката уживаше во сопствениот одраз од излогот на стоковната куќа на главната улица, на која само тој ден имаше право да ги сопира несовесните возачи, елегантно кревајќи го знакот „Стоп“ и дувајќи во свирчето, толку меко, речиси нечујно.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Можете да видите презентација на работничка дневна соба пред и после комунизмот; уживав во овие компаративни нарации.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Весели, насмевнати лица кои уживаат во задоволствата на животот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Мистеријата како да ѝ годеше, сакаше да ужива во неа.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Таа со чашата во едната рака и со цигарата во другата, уживаше во овие два омилени порока.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Колку ли загатки уште се кријат во оваа жена која уживаше во својата таинственост, се прашуваше Ивона, која беше мајстор за решавање на ребуси, а сега не го ни насетуваше одговорот на загатката.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Овој нов миг ѝ овозможи да ужива во стекнатата предност.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Да ослепат да даде господ, овие што нашироко рекламираат дека на пазарот е достапен целосно природен препарат за потентност за зрелите мажи (кои со своите жени одамна снеможеле и го користат „Џоле“ само за мочкање), што во прилог им оди повторно само на младите „спонзоруши“, кои од сега, освен што уживаат во имотот на своите офарбани љубовници, ќе можат и сексуално да се „упражњаваат“. Во прилог на кампањата!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
„И оваа куќава, чичко Славе, од ’кендлс’ ја изгради ?“ - го прашав уживајќи во погледот и ладниот сок.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Само лицемерни не се бакнуваат Потпрени еден на друг, споени во едно, со испреплетени раце и залепени усни, во купчето луѓе, чекачи на автобусот број 5, уживаат во бакнежите.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И се истави еден чекор назад уживајќи во збунетоста на другарот, во неодредениот поглед со кој тој ја мери старицата.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
- О мајн гот, вели тој. - Ти пак уживаш во сопствената личотија.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Келнерот подлизурски гледаше во нив и се преправаше дека ужива во таа плитка идила.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Една декемвриска ноќ, додека меланхолично уживаа во пивото „ Гардист“ и снегот кој пополека си паѓаше како на евтина новогодишна разгледница, дваесет години постариот Дејан му ги раскажа на Александар исцрпните биографии на повеќето колеги од секретаријатот. – Алек во животот никогаш не знаеш што ќе ти затреба...
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Журката кулминираше во диво рикање на фолк рефрени од страна на припадниците на гардата и логично завршуваше некаде пред полноќ, кога гардистите уживаа во нежното танго со младите хуманитарки и поличниот дел од секретаријатот.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Таа книга е наменета првенствено за студенти и постдипломци, за стручна публика која освен што очекува да ужива во општењето со расказот, се подготвува и да разговара за него, да го анализира и да го толкува.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Уживав во тие дела, но не можев да живеам од нив; право зборувајќи, не ни уживав во потполност, бидејќи се ужива само во она што може да се создаде, а ако во себе виртуелно ја носам моќта да се напише Береника, јас ја немам моќта да го создадам Воскресението.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Затоа што поентата е да се ужива во моментите кои се дел од остварувањето на успехот.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Посакав да уживам во музиката, во храната, во виното, во оној што го сакам.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Посакав, и научив, да уживам во себе, во фотелјата во која седам. Уживам кога сум дома.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Секој може да ужива во нивните сочни усни, премачкани со црвен кармин, ко божем се цреши.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Уживам во својата слобода. Да правам што ќе ми текне.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Уживав во влажноста, што ја испрскав на себе.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Зошто кога ќе сфатат колку сум емотивна, постојано уживаат во тоа да ме повредуваат и прават несреќна?
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Ти си садо-мазохист кој ужива во тоа да си нанесува болка себе си и на другите.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Таа уживаше во мирисите и боите на прекрасната градина, знаеше со саати да си лежи на едно ткаено чергиче под расцутените црешови дрвја, да ги слуша разговорите на птиците и да си игра во мислите со облаците...
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Уживајќи во нежната вечер, Петар деликатно и многу внимателно се приближи и ја бакна Томаица во усните. Долго и страстно.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Во еден момент, шетајки се низ еден парк низ кој се пресекуваат неколку поточиња и уживајќи во присуството на другиот, тие чувствуваат дека всушност се сакаат и дека се создадени еден за друг.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Но, не можеше ништо да смени, па затоа фокусирано одеше право накај бакалот, не вртејќи се налево, надесно, радувајќи му се на сонцето и уживајќи во опојниот пелистерски воздух.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Мирисот на јоргованите удираше силно од сите страни, тие уживаа во друштвото на другиот и не сетија дека помина цел час.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Има денови кога мислам дека луѓето ќе уживаат во нив само неколку недели.” Frere-Jones е строг критичар на сопствената работа и не би објавил ништо за што верува дека нема јавна корист.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Чекореше лесно, уживајќи во движењето и со чувство дека шета на сонце.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Се капевме и уживавме во топлата и тиркизна вода.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Ние го гледавме тоа и уживавме во глетката.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Уживавме во летот, навалени во удобните седишта, стујардесите постојано нè нудеа со егзотични коктели и убави јадења.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Иако како доверители во стечајната постапка се јавуваат и работниците, во оваа анализа нема да бидат анализирани правата кои тие ги уживаат во својство на доверители, туку само правата од работен однос.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Сакаше колку е можно повеќе да почувствува, да ужива во овие среќни денови од животот на Марија.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Сите уживаат во белата ваканција, а ние нити го гледаме, нити го чувствуваме снегот.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Со прекор во гласот ми вели дека сум премногу критичен спрема себеси, дека ги бројам само промашените пенали, дека ги потценувам сопствените чекори, дека плукам на сето она што сум го правел во стариот крај, дека заборавам дека имам потпишан договор за својот прв холивудски филм, дека умеам да бидам патетичен, да се сожалувам, да уживам во сопствената меланхолија...
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Паралелно со работните обврски ужива во играње видеоигри, соработува со списанието "Максимум ПЦ", го позајмува гласот во Манга-цртани филмови, а се појавува и во филмот "Биг Лебовски" на браќата Коен.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
У тој момент е опседнат со дилемата дали да ги разбуди пријателите од соседните викендички и со нив да ужива во животот и во сѐ она што создал... или... да седне во белата кожна фотеља од својот монструозен глисер, да го разбранува мирното езеро и силно да го почувствува душевниот мир што му го овозможува државата у која живее.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
И полковникот Жино сакаше што повеќе да остане во манастирот, што повеќе да ужива во оваа убавина и што подетално да го проучи прекрасниот живопис, прекрасното сликарство на црквата.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Устите и рацете им се замастуваа, но не се бришеа уживајќи во вкусното месо.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Марија, ѝ реков. Децата се садисти. Нашиот син ужива во туѓа болка.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Страсно уживаше во своите прашања.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Хористите, со и без маски, грабаат од кошарата и танцувајќи по ритамот на блузот, со уживање ги гризат јаболките. таа во кадата или чинот на капењето како ритуална вертикала мојата пријателка ужива во решавањето еротски криенки низ антиката гилгамеш и енгиду ахилеј и патрокло како топли браќа незаситноста на хачепсут само (за) доволноста на хиполит ноншалантно како дома си влегува во неизмерната живост на паганските олимпи го бакнува кастор во левиот полукс во десниот образ со сибила ги претресува најновите пикантерии мислев се работи за умешност научена од библиотеката од таткото универзитетски професор по математика дека едно попладне не видов како се капе како си игра со сапунот по кожата силно возбудувачки сепак наивно така црномурестата египетска божица си играла во нил со младунчето хипопотам миноската голограда девојка со острите рогови на бикот дијана со шумските извори сосема лесно можев да ја префрлам во персеполис атена картагена нинива меѓу бадемовото млеко гулабовите очи јасминовиот цвет сокот од лилјан босонога ќе стапне меѓу нив во насмевката нитрага од исклештениот грч на дојденката најскриените катчиња на висечките градини се отвораат пред неа мокра сфинга сред куќните змии ограбувачите на пирамиди светите писма лавиринтите сиот си се вжештил ми вели не е тоа секс одговарам тоа е мит и влегувам во кадата есента веќе ги пожолти градските улици или фотоапаратот како детектив
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Ако прифатиме дека портокалот во кој уживавме утрово не е оној портокал во кој уживавме претходното утро и, понатаму, дека по природа на нештата, човек не може со бакнеж да се прости од портокалите во коишто уживал туку само од споменот на нив олицетворен во портокалот што го љуби и во кој допрва треба да ужива, освен во смисла на една носталгична антиципација (или во носталгија tout court ако на човекот веќе не му е дозволено да ужива во она од што се простил), можеби сепак може да се застапува ставот дека допуштањето на еден портокал да ги претставува сите значи да се занемарат не само чарлс и чикита портокалите, така да кажеме, туку и распознатливите задоволства на подвидот јафа наспроти мандарините, флориди, калифорнии и другите.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Проблемот со Кулик е што тој се обидува да се однесува и изгледа што повеќе како вистинско куче, а не разбира дека само човечките суштества уживаат во таа игра - затоа кучињата не фураа во чопори на неговиот перформанс!
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Кога Децата на цвеќињата ја преземаа работата во свои раце, Лири уживаше во бунтовната природа на движењето.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Таа ужива во ова повеќе отколку што не ужива, под дадените околности.”
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Токму преку литературата, овозможена му е припадноста на целиот културен свет, зашто, еден вљубеник во пишаниот збор ја има можноста, како оној чуден јунак Дезесент од романот на Уисманс, што оди во лондонски паб среде Париз за таму да ја доживее атмосферата на Лондон, да ужива во улиците на Даблин читајќи го Џојс, без воопшто и да стане од својата удобна фотелја за читање...
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Го гледав со љубопитство и со болка но не забележав дека ужива во резултатите на своето дело.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А којзнае, можеби и самиот наеднаш се виде престрашен од својата моќ бидејќи изгледа сфати дека покрај другото таа негова моќ за жал ги скусува и посаскуваните вињаци.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Но, би можеле да уживаме во замислувањето на делбата.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Оженет и симпатичен маж, по договор со сопругата, би сакал да се сретнува со лица од женски пол и да ужива во канџите на сексот и сензуалната масажа.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Гледаа сѐ и уживаа во сѐ.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Сторив така птиците да пеат, шумите да шумолат, луѓето да чекорат по ливадите и да уживаат во песните на птиците и жуборот на водоскоците. Тоа сум сторил јас.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Маријанти, како што реков, уживаше во егзерцирот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Главните соби, пак, истакнува Викам, добиваат широк поглед кон надвор, па господарите на колсилскиот замок можеле да уживаат во разновидната панорама на околните шуми.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Пролетва, од 20 април, кога меѓу 17:30 и 19 седам пред „Багдад кафе“ и се обидувам да уживам во макијатото, секогаш едни исти брборливи мисли ми се раздвижуваат низ главата.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Зоре, разумно суштество, само ги подигна трите празни филџани и пепелникот полн со догорчиња од соседната маса и со неизмерната полунасмевка влезе во кафулето.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Од северната страна на градината, низа липи се лизгаат од зеленото кои нешто потемно, согласно со доаѓањето на летото.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Дедо Геро, кога ќе немаше некоја работа, заедно со Јонета и со Гелета, ќе се искачеше на ледината над Петров Камен од каде што се гледаше далеку, далеку наоколу и ќе уживаа во убавините на Преспа.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Навистина, има многу непријатни работи, но овде е сепак прекрасно. Треба само да се ужива во сѐ.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Татко ти многупати пред мене има зборувано дека Иван Степанович им дозволувал на многу љубопитници од кафеаната да ја разгледуваат таа слика и да уживаат во неземната убавина на девојката но и во големите можности и талентот на Јенков.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Јенков навистина имал божја дарба, тврдеше татко ти, но за жал ја поарчил правејќи ги оние минијатурни портрети на Кралот и на Кралицата.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Моите се раздвижија. Повторно уживавме во семејните вечери, дури ја чув мајка ми како си потпевнува.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Бранот ми ја донесува очекуваната, сепак ненадејна слика – и додека се препознавам во неа, јас знам дека си играм, играм и уживам во слатката несовршеност на постоењето.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
– Стариот неранимајко повторно нешто смислил – беше првото што им падна на ум на сите оние што уживаа во неговата смисла за шега.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Тој всушност ужива во самиот процес на здобивање со знаење исто толку, ако не и повеќе, колку во процесот на донесување на одлука.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Сосема е друга работата со тнр. сократски тип, кој тежнее секое можно нешто да го анализира од сите можни агли.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Третиот комуникационен тип Линда Мек Калистер го дефинира како рефлекти­ вен.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Стопати ти напишав и толку пати се избришав, но тоа беше вентил за мојата душа, исполнета со таква тешка, смртна тага која трае и се прелева од една во друга форма.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Тешко е да го задржам погледот и да разберам дека колку и да се трудев да бидам среќна да уживам во моментите на задоволство имав чувство на непријатност, неприродност и грижа од вината дека тоа не го заслужувам.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Така до крајот на својот доживотен мандат Р можеше да ужива во глетката што ја виде во прво одделение.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
- Вито Акончи, „Јавен простор во приватно време“ 68 1.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Вовед Како простор што е достапен – барем номинално – на сите граѓани да уживаат во него и да го користат, јавниот простор е локација каде што се формира и претставува општествениот идентитет, сцена на која се одигруваат општествените практики, а во неговото пошироко значење на „јавна сфера“ тоа е место каде што „јавноста“ се организира, претставува и замислува.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Нозете ѝ изгледаа малку тромаво, бидејќи се удираа и се триеја една од друга во горниот дел.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ја слушаше Шехерезада или Попладне на еден фаун и не уживаше баш толку многу колку што можеше да ужива во Болеро.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Богатството го делеше со сите! Тој имаше големо срце, несебичноста негова им дозволи на сите да уживаат во богатство заедно со него!
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
На крајот Влатко даде интересна информација: „Нашите другарчиња од Основното Училиште „Владо Тасевски“ се најдоа на страницата „Колибри“ во рубриката Учениците и екологијата, ќе ви прочитам еден дел од статијата: - Секоја сабота, ама буквално секоја, по околу триесетина ученици, пред сè осмооделенци, раководени од нивниот наставник по географија Ѓорѓиевски, одат организирано на Водно и уживаат во убавата природа. таму наоѓаат разни тревки, интересни растенија и шумски плодови.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Ужива во она што го содзава и начинот на кој што живее, не остава лудоста во него да дивее.
„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)
ВЕЛКОВ: Па што мајка се качувавме? ОСТОИК: За да уживаме во спуштањето.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Ако во Париз бев растргана и едвај успевав да стигнам секаде-одење на часеви по француски јазик во Алиансата, брзање низ ходниците на метрото да стигнам на време за да се грижам за Патрик, одење во паркот со него, читање на литература за претстоечките испити на факултетот, тука во Бретања уживав во летото со сите негови убавини.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Колку повеќе се страда во сегашноста, толку ќе се ужива во иднина.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Кога во шеесеттите родителите започнаа згрозено да констатираат дека нивните деца имаат сосема поинакви погледи на суштинските културни и политички прашања, беше предоцна.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Децата, нормално, немаа ништо против, бидејќи така можеа уште понепречено да уживаат во својата музика.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Американскиот поет Џон Ешбери рече за Борхесовата уметност дека е “дело на еден метафизички Фаберже” и споредувајќи го со Кафка додаде: “Го читавме Кафка делумно поради некаква нужда; Борхес го читаме од уживање, додека нашата сопствена рамнодушност ужива во страшната но снажна претстава на еден разбаштинет космос”.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Генерацискиот конфликт беше веќе тука.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Бидејќи Борхес човекот беше лишен од светот, светот беше немилосрден одново покажувајќи дека е дојдено до тоа дамнешно разидување во кое тој толку веруваше - помеѓу него самиот, како уметник, и светот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Изземајќи ја Марија Кодама - неговата стара студентка и пријателка, лик на ќерка и жена - Борхес умре во најпотполна самотија.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Би можело да се рече дека самиот избрал така да умре, но сепак тој избор претставуваше исход од едно бавно губење на светот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Уживаме во тоа така што чиниш тоа свесно го правиме. Во склопот на рутината на живеењето.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Особено малечката ужива во својата работа како што и самиот тој ужива во она што се занимава.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Мајката Роса по изгледот знаеше дали треба да пушти или да земе лаф, кога поседуваше кај неа ѝ се посветуваше на малечката Пелагија, ја држеше за рачињата и ја думкаше, уживаше во нејзиното грголење што веќе се претвораше во зборови чат пат, ама не се обидуваше да го дупне кожурокот молк.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
А тие мене ме поучуваа како да уживам во тоа што сум млада, сама и независна.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Ако мислиш дека заслужувам, казни ме и уживај во тоа.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Сите уживаа во ретко убавата и опиена атмосфера.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Требаше човек да го има срцето на Нерона за да ужива во таа глетка што ја претставуваше запалениот пароброд во заливот.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
- Плива како делфин! - се восхитуваше некој друг капач, навикнат секој ден да ужива во играта на малиот коњаник.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)