фрла (гл.) - на (предл.)

Од фрижидерот да вади јајца и рамномерно да ги фрла на патос?
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Во случајот со нашиот соговорник тоа беше желбата и потреба за правда, да ја докаже својата чесност – дека тој не беше оној кој ја оштетува компанијата....
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Оти како што вели самиот: „Златна фирма ја раскрчмија, а оние кои не им одговараат ги фрлаат на ѓубриште!“.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
И сега: Низ Гехиномскиот отвор на градските ѕидишта продира ветар со топол, пеколен здив и непопречен од ништо навлегува во градот носејќи зажарен пустински песок што го фрла на сите страни и ги опсипува тесните улици некогаш полни со детски гласови и човечки џагор, сипејќи по куќите што сега ги населува пустош, по палатите во кои царува тишината и храмовите во кои песочни псалми виуличаво испева ветрот, татко на празнината, брат на исчезнувањето, двојник на гибелот...
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
На јаве му се случува страшниот сон во кој ветрот и тој блудат низ испразнетиот град и се печат на тивкиот оган на неодамнешното живо присуство и сеќавање, на довчерашниот, додуша сè помалуброен, но сепак постоен џагор на живиот град, на Солун, што сега исполнет само со бивш живот некој еднаш го нарекол Втор Ерусалим. Кој сега е нов Гехином.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Овој богато го наградуваше и во истиот миг, оставаше жени, харем, пријатели, работа, оставаше сѐ - се фрлаше на коњот и придружен од гавазите и булукот ’ртки јуреше на означеното место.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
КАТА: Сега, татко, веднаш! (Кине од низалките и им фрла на софрата).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Секој првороден син бил убиван – му го сечеле главчето на новороденчето, го давеле во вода или го гореле во оган, го фрлале на кучиња или свињи.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Мајките го создале тој непишан закон.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
- Биди разумна... - Ме проколнуваа, потоа ми беа благодарни.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кога по пустото свое чекање мажите се враќале во постелите, со рамазанска глад се фрлале на своите жени и им биле благодарни што тие уште ги чекаат.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Го гледа уплашено и го фрла на земјата.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
МЛАДИЧОТ: (Проверува. Откако ќе се увери дека револверот е празен, го фрла на земјата. Останува така, исправен и наполно изместен.)
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Така, ја крпиме уште со зборови. Еден збор те фрла на друг, една мисла раѓа друга.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И после зедов да се измијам, да се заплакнам. И фрлам вода, ама водата тешка. Како камења да фрлам на лицето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Таа како заклано пиле се фрлаше на душемето. Проклет да бидам, одвај со вода и шеќерче ја повратија.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Му помагаше жена му на Мил, а Кала се врткаше крај огнот во дворот, и кога Дукле ќе извадеше нешто од утробата на прасето (џигер, срце, бубрег, сплина) Кала го грабеше и го фрлаше на огнот да го печи; од нестрпливост и лакомост ги џвакаше уште недопечени.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Гледаше како парите се топат, и офкаше како да беа негови. Јас фрлав на рулетот, играв.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Станаа тие, облекоа чизми, зедоа лопати и копачи и отидоа на насипот, Фрлаа на процепот камења, дрвја, базје, вреќи со песок и го затинаа.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Фрлав на рулетот пари, играв, а тој постојано ме тргаше за раката, за чантата: Доста, ајде веќе еднаш да си одиме, викаше, викаше.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Се ладеше и прислужникот Геро заграбувајќи вода со грстите и фрлајќи на лицето и главата.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
СПИРО: (Го зема.) Арно, чорбаџи. (Излегува мазнејќи ги мустаќите со фрчичето.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
И ова фрчиче: наместо со него да ги чистам мустаќиве, треба него да го чистам од мустаќиве. (Му го фрла на Спиро.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Ничкосаниот чун пред куќата му служеше како маса: на него јадеше, на него пиеше, на него риби чистеше, грав требеше, зелки сечеше; отпадоците им ги фрлаше на гуските во езерото, кои, кога ќе го видеа, се собираа од сето село; тој им ги фрлаше отпадоците в клун и им велеше: „Лапни ми, да си ми здрава - дур' не ми паднеш в тава“.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Се смрди селото од риба; замириса сѐ на риба: и алиштата и постелите по куќите, и садовите, и водата за пиење, и млекото, и здивот на луѓето, и изметот; ги солеа луѓето, ги ставаа во грнци, во каци, во сѐ што имаа, ги сушеа, а скапаните им ги фрлаа на мачките што се накотија и изнадојдоа од сите села: мораа после со пушки и со отров да ги ништат.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
„Не фрлав на господа со камења”, велеше Трајан.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Сите се фрлаат на работа. Грозјето се товари со лопати, паѓа од сите страни а за целото време избезумениот дилер вреска „More raisins, more raisins!“ (Повеќе грозје, повеќе грозје!).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
4. ПОЗИЦИОНИРАЊЕ
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Барнет тоа успеал да го направи во спотот за келлог*с сувото грозје; на продавачот ненадено му пристига нова, мамутска нарачка што треба да се подготви за неверојатно кусо време.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
- Стоп! Стоп! – Изџавгорија играчките кикотејќи се која како ќе се дотркалаше, па ќе се фрлеше на грамадата од другите.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Како може вака да постапува? Дали и дома си фрла на подот?!“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
МИРА: А ако јас не ти дозволам? (Мира вади шишенце течност. Му ја фрла на Борис во очи. Борис почнува да вика.) БОРИС: Очите! Очите!
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Така не фрлаа и не фрлаат на раздрум.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ѝ се фрла на жената, ко бршлен ѝ се качува под гушата, се гребе и не се пушта.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се фрлам на вратата и чукам, гребам и збирам душа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Мајко, вика таа и мајка ѝ се повраќа, им се фрла на карабинерите, ги драска по лицето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Едно големо и разлигавено мрсулаво, плачливо дете кое плаче по играчката на сиот глас, а кога ќе ја добие таа толку убава играчка гневно ја фрла на земја и бесно ја гази сѐ додека не ја искрши до последното препознатливо парче.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)