Дали само покојниот Дмитар-Пејко, некогаш Димитариноарие, знаеше какво чудовиште нѐ следи и чувствуваше ли тој на своето грло, како што чувствував јас, влажни и лепливи шепи на магла?
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Од тоа нејзино плачење и од тоа збркано што го чувствував јас во душата, ми се чинеше дека и јас брзо ќе заплачам.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Светецот што ја бранеше на икона православната вера со тризабец имаше лице какво што еднаш ќе може да го има мртов Јаков Иконописец од Кукулино.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)