чувствува (гл.) - страв (имн.)

Подоцна, во кафулето, сега веќе само Ана додека одблесокот на Маргарита се повлекуваше пред стварноста создадена од чинцано и зборови, рече дека ништо не разбира, дека се вика Мари-Клод, дека мојата насмевка на одблесокот ѝ причинила бол, дека во еден момент дури помислила да стане и да го смени седиштето, дека забележала како ја следам притоа не чувствувајќи страв, токму тоа беше противречно додека ме гледаше в очи, додека го пиеше својот чинцано, додека се смешкаше не срамејќи се што се смее, затоа што речиси веднаш го прифати мојот препад среде улица.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Само тие не чувствуваат страв од смртта.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
АНТИЦА: (од последниве зборови чувствува страв и почнува да се тресе). За тоа ли мислите?!..
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Во градот кој го сочинуваше мнозинското грчко население, покрај припадниците на други народи, постоеше и сосем одвоено еврејско гето, опколено со цврсти ѕидови, додуша наследени од минатото и уште во тоа време почувствувани за непотребни.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„ Доцнел и порано”, рече другиот, „но никогаш како сега”.  Карер го разбира тој прикриен говор во кој се чувствува стравот поради кој поразните состојби во животот му се припишуваат, општо на времето, а не на воените или на политичките околности и затоа час поскоро се враќа, како впрочем и тие, на претходниот дијалог.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Едно спарно утро на почетокот на јуни Паулина, Марие, Роза и јас отидовме на железничката станица, за да ги испратиме брат ми, Марта и Ана, последните од списокот на Зигмунд кои требаше да заминат од Виена.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Повремено ја погледнував – на лицето ѝ трепереше онаа насмевка што некои од слепите луѓе ја имаат постојано, дури и кога чувствуваат страв, гнев или ужас.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А притоа, вели, не чувствуваш страв.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Самиот трчаш кон огнот!...
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Не си ги чувствуваше ни рацете ни нозете.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
А значајното лице, задоволно од тоа што ефектот го надмина дури и очекувањето, и сосема занесен од мислата дека неговиот збор може да предизвика несвестица, крадешкум го погледна пријателот за да дознае на кој начин го гледа тоа, и задоволно виде дека неговиот пријател се наоѓа во најнеодредена состојба на духот и дека и самиот од своја страна почнува да чувствува страв.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)