чувствува (гл.) - страв (имн.)

Подоцна, во кафулето, сега веќе само Ана додека одблесокот на Маргарита се повлекуваше пред стварноста создадена од чинцано и зборови, рече дека ништо не разбира, дека се вика Мари-Клод, дека мојата насмевка на одблесокот ѝ причинила бол, дека во еден момент дури помислила да стане и да го смени седиштето, дека забележала како ја следам притоа не чувствувајќи страв, токму тоа беше противречно додека ме гледаше в очи, додека го пиеше својот чинцано, додека се смешкаше не срамејќи се што се смее, затоа што речиси веднаш го прифати мојот препад среде улица.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Само тие не чувствуваат страв од смртта.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
АНТИЦА: (од последниве зборови чувствува страв и почнува да се тресе). За тоа ли мислите?!..
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Во градот кој го сочинуваше мнозинското грчко население, покрај припадниците на други народи, постоеше и сосем одвоено еврејско гето, опколено со цврсти ѕидови, додуша наследени од минатото и уште во тоа време почувствувани за непотребни.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„ Доцнел и порано”, рече другиот, „но никогаш како сега”.  Карер го разбира тој прикриен говор во кој се чувствува стравот поради кој поразните состојби во животот му се припишуваат, општо на времето, а не на воените или на политичките околности и затоа час поскоро се враќа, како впрочем и тие, на претходниот дијалог.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Едно спарно утро на почетокот на јуни Паулина, Марие, Роза и јас отидовме на железничката станица, за да ги испратиме брат ми, Марта и Ана, последните од списокот на Зигмунд кои требаше да заминат од Виена.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Повремено ја погледнував – на лицето ѝ трепереше онаа насмевка што некои од слепите луѓе ја имаат постојано, дури и кога чувствуваат страв, гнев или ужас.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Не си ги чувствуваше ни рацете ни нозете.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
А значајното лице, задоволно од тоа што ефектот го надмина дури и очекувањето, и сосема занесен од мислата дека неговиот збор може да предизвика несвестица, крадешкум го погледна пријателот за да дознае на кој начин го гледа тоа, и задоволно виде дека неговиот пријател се наоѓа во најнеодредена состојба на духот и дека и самиот од своја страна почнува да чувствува страв.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
А притоа, вели, не чувствуваш страв.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Самиот трчаш кон огнот!...
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)