Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

И така, додека Мо, шетајќи низ кафезот го повторуваше она што во аманет за денот му го остави газдарицата: veni, vidi - vici ... veni, vidi - vici ... несфаќајќи всушност, кој е Вени?

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

- Знаеш, можеме да купиме куче, па секогаш кога ќе се шетаме низ паркот, ќе можеме да го поведеме со себе. (Морам вака ублажено да ја наметнам темата за детето).

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Се поумори шетајќи низ раздвижената чаршија, каде што човек на секој чекор може да се бувне со некој зазјапан селанец.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Се шета низ собата) Востанието ќе биде објавено…?

„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)

Фицџералд има убав расказ за една личност што шета низ градот со пукнатина стара десет години. » Во филозофијата всушност нема простор за расправи.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Коле шета низ собата и ѕирка низ прозорците.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Така, шетајќи низ мојата архајска епоха и допирајќи го твоето и единствено сонливо и тркалезно зборче јас имам чувство дека моиве прсти ништо друго освен тебе не паметат...

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

Мускулите се шетаа низ метежот, ја проверуваа робата и другите, испробувајќи челично ледени насмевки, толку изгубени во мускулната суперструктура што нивните црти ја беа изгубиле сета хуманоидност. Margina #19-20 [1995] | okno.mk 89

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

- Центар на град, а уште коњи и магариња шетаат низ него бе.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

П.С Избегал слон од циркуз и шетал низ Маџар маало.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Колкава ќе беше твојата изненада Да ја видеше мајка си со отворен чадор Додека шета низ Рајот!

„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)

ЗАПИС ЗА ТРАГИТЕ Мајсторон што си потпевнува качен на скелено - не знае, егуменкана што шета низ дворон манастирски - знае, намерникот молкум сега што одминува - не знае, старецот преплашено што гледа во залезон - не знае, јаболконо што се ниша зацрвенето во дворон - не знае, и ѕвездана што сега паѓа од небеснине длабочини не знае Каде е Таа, тајно од мене што ја наслови мојава песна и со години ме остави да чекам загледан во ветрон што ја разнесува правта на нашата прошетка по земјава, каде е?

„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)

Велам: непознат глас шета низ мракот, низ зацрвенетите јаболки, по избеганите коњи, во изобилието на летото...

„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)

Дете на градите на мајката Загледано во ѕидот на куќата, Девојки скриени во житата со небесни цветови во косите, Црвена светлина што се слуша отаде петровденските камбани, Светулка скаменета на отворена книга во дворот, Коњ што фрчи низ ветерот над реката, Стар часовник што бие меѓу прозорецот и ноќта, Име врежано во каменот на соседот, Бела пеперутка што се буди во тревата, Жнеачка што му шепоти на плодот во неа, Девојка што се крие во душата на темјанушката, Старец што оре со погледот по мапата на татковината, Буква скриена меѓу црешите За да не може да се соопшти зборот што е неопходен, Победници што се плашат од пепелта на поразените, Денот на нејзиното раѓање – меѓу два глужда на црешата, Непрепознатлив глас што шета низ темнината, Младичи што којзнае Од која страна на времето заминаа, Пролетен ветер што тропа врз твојата песна И ти Што сакаш да ме прашаш Уште ли живееш спроти нас, Во пустиот дом на старичката?

„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)

Ој ти, Вардар, шуми, играј, шуми, играј од жалови, додека ни стари мајки глуво шетат низ дворови и со шепот низ ум трештен чеда свои споменуат.

„Песни“ од Коле Неделковски (1941)

Дури и разговараше со некого (не сум сигурен маж ли беше или жена); се довикуваше со него или со неа преку планините на ноќта.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Ја слушав како плаче, како шета низ куќата.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

ШЕФОТ: (Станува, со рацете на грбот шета низ пространата канцеларија.

„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)

Има во „Историјата на тајните“ еден пасус, за средбата на патрицијот со Кастилјанецот, воинот платеник, кој, крај логорскиот оган, цела ноќ, со очевидно вживување и веселба, му опишуваше како се шетал низ освоениот невернички град, несејќи на високо дигнато копје набодено дете, како во отсјајот на големиот пожар што го голтал неверничкиот храм, принудил три пленички на обилни љубовни услуги, како на заробениот заповедник му го искорнал прво едното, па другото око, а потоа го распорил од гркланот до тестисите.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Нејзината осаменост и желбата да има покрај себе деца за кои ќе се грижи уште еднаш ја натерала да шета низ гробиштата, надевајќи се дека ќе наиде на некаква трага.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Едно одделение од оние борци во англиска, или германска, или италијанска, или измешана од сите униформа, со шмајзери на градите, одело секогаш околу него, едно одделение партизани, штотуку слезени од шумата, по пустите голомразни улици на таа есен, кои во вечерите се исполнуваа со митинзите, баклјадите и демонстрациите, а во другото време оној се шетал низ тие улици и ретко кога излегувал без својата охрана, без тие добри, наивни борци, ослободители, со долги коси одзади, со реденици, оние што се фотографираа сосе шмајзери по црвоточните фотографски работилници, а нивните фотографии мрзнеа по излозите, избоени со мастилави бои, вплетени во некакви срца, или излепени на џепните огледалца, оние сѐ уште со крпени петокраки на капите, што имаа најразлични и најнеобични форми, оние со изрезбарените петокраки на кундаците и со толку решки во дрвото, колку непријатели секој од нив убил, едно одделение такви борци, поредени од сите негови страни, а тој во средината, натегнат и голем, плештест и црвен во вратот, широк и мирен во чекорот, со неколку пиштоли и слични тракатанци, додека луѓето наизлегувале на прозорците и тоа да го видат.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

А се шеташе низ Скопје како Гестапо - во мантил со актовка, додека беше подвижен и сееше страв.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Се повлеков, далеку од разгласот, од подиумот, од прасињата што со јаболка ги шетаат низ салата. Сватовите, сите убаво се испотија.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Проповедите на Милоша Милоевиќа и архимандритот Пелагиќ треба да ве засмејуваат а не да ве лутат; учителите кои (според зборовите на г-дин М. кој објави патриотски и многу остроумен протест во „Јавност“) се шетаат низ Македонија и кои сеат раздор меѓу српскиот и бугарскиот народ, би требало да се набркаат од бугарските краишта без протести и без никакви отворени писма; најпосле мислењата на белградските професори не би требало никого да лутат, зошто тие не се ништо друго туку само мислења а на секого му е допуштено да кажува умни работи но и глупости.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

А тоа станало вака, кажуваа Ристе Јанчески Газилајна и Тодор Велјаноски: кога си отишле од кај нив, од кај Јанчевци, главите на сојовите кои биле на закопот на стрика Анѓела нивни, тие, Јанчевци, за д не горат оган во сите одаи, се прибрале во гостинската, таа веќе била затоплена, а во сите други одаи, според верувањето дека душата на покојникот и по смртта, до четириесеттиот ден, шета низ куќата, оставиле да горат вивки и свеќи.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Го враќа перото во шишето со мастило, повторно го опфаќа цртежот со поглед, потоа, држејќи ги рацете на грбот, шета низ одајата.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Не гледаш оти сио народ кај ми стануаат и чес ми праат?

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Еден пазарен ден излегол царо да шета низ чаршија и кај што врвел покрај дуќаните, сите дуќанџии му стануале, само терзијата не му станал; при с¯ што го видел царо оти врвел, па не му станал, чунки преесапил ако стани, ќе изгуби стотина игли од работата и ете ти зијан.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Еда, имам јас време, вели, да му’бам мајката, ако немам, вели и пак шета низ шумата и војва од едно дрво до друго.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Ги отвори очите и ги врти налево, надесно, ги шета низ собата. Се чуди, каде е.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Некогаш ни се јавува и небаре запален сноп пченица што се шета низ шумата, ама не ја гори.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Александар секогаш се смееше кога го гледаше ЦД – то каде што Мартин и Александра шетаат низ Берлин, иако Мартин ја клоцаше топката за некој клуб во малечко градче на границата со Данска.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Нејзината сенка, шета низ облаците.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Еден ден, шетајќи низ градот, ја сретна Марија која ја шеташе својата пудлица за која Богдан посебно се грижеше во Пансионот и од Марија беше почесто наградуван.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Раката го поведува внатре и го шета низ празните простории без кучиња и персонал.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Инаку постојано тонеше во бунило; му се заплеткуваа некакви полипи околу нозете и го тргаа надолу кон длабоките води во кои тој не можеше да дише; се задушуваше, скокаше, се поткреваше од креветот и дишеше лакомо од воздухот за да се поврати во живот; со погледот шеташе низ болничката соба и се мачеше да се дофати за нешто: за лустерот на таванот, за вентилаторот, за корнизите на прозорците, шишето обесено над него од чија течност му се полнеше телото за да му се врати силата; се мачеше да се дофати за било што само да не втонува надолу, да не им дава на полипите да го тргаат во длабоките води каде што не може да поземе воздух.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Луѓе кои знаат дека одразот во огледалото не е нивен, а сепак му нанесуваат шминка и ја поправаат фризурата пред да го пуштат надвор. Туѓи одрази шетаат низ град.

„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)

Следниот ден станува најубавиот ден во нивниот живот: прекрасен светол, сончев мајски ден, во кој тие се забавуваат на панаѓурот, се шетаат низ расцутената природа, се смеат, танцуваат, пеат.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Вкочанетоста од долгото седење на тесната клупа беше толкава, што често стануваше и шеташе низ ќелијата, неопоменуван од телекранот.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

И така не можеше да се помине крај неа од миризбите што шетаа низ целото маало, а да не се купи нешто.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Почнаа некои да го губат сонот: стануваа ноќе, шета низ куќите, дворовите, сокаците, дишеа како риби на суво.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Црквата беше оградена, добитокот шеташе низ гробиштата, ги поганеше гробовите, ги уништуваше дрвцињата, цвеќињата. Дрвената ограда беше распадната, изгниена.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Шетаат низ урнатините и водичот им покажува и објаснува: „Ова е главниот плоштад - Форум, ова се киповите на Јупитер, Јунона и Минерва; овдека се остатоците од храмот на Аполо, овде пазарот, градските бањи, а ваму крај брегот на рекава, театрите и големиот амфитеатар на кој присуствувале и по дваесет и пет илјади гледачи за да ги гледаат борбите на гладијаторите; на оваа страна имало убави куќи и вили меѓу кои се истакнувала вилата на Цицерон; по должината на оваа улица биле крчмите во кои се пиело и веселело...“

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

XXI Илко пред да легне болен, шеташе низ селото, шеташе по околните места, потседнуваше во шумичките, ливадите, градините, падините на брегот, крај реката, изворите, чешмите, ги опфаќаше со широк поглед, ги впиваше во себе, ги допираше со рацете - како да се простуваше со нив за секогаш, за навек.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Се вртеа тој и жена му околу неа и не знаеја што да ѝ прават; ѝ бараа стршлен во кожата, не ѝ најдоа; ѝ бараа трн во нозете, рана некоја, но не ѝ најдоа; ѝ даваа вода, да пие, ѝ даваа да јаде, но таа само рикаше; ја измолзија за да ѝ го олеснат млекото во вимето, но таа и понатаму рикаше; ја одврзаа од јаслите, ја извадија од кералот, ја пуштија да шета низ дворот, низ бавчите, но таа никако да се смири: рикаше ли рикаше.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Везирот излезе, а Сулејман слезе од престолот и почна да шета низ салата зборувајќи за себе: – Бак, бак, бак!!!

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Други пак луѓе, сосема спротивни на првите: добро угоени, избричени или со убаво потстрижени бради, измиени, богато облечени; со широки чоени или кадифени потури, со свилени појаси, со срмени елеци и севозможни златни и сребрени накити, со пиштоли за појасите, гордо се шетаа низ пазариштето броејќи ги по стоти или илјадити пат килибаровите броеници со меките и чисти прсти.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Така архитектите ќе можат да се шетаат низ градот, да додаваат згради каде што сакаат и да го набљудуваат новиот лик на градот, уште пред да почнат да градат.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

И така викендов по дома организиравме воени вежби налик на оние СВОЗ-манифестации што на времето се одржуваа во нашата месна заедница Тафталиџе Два: Јасна ми бира кошули што најдобро ќе го одразат мојот буен режисерски талент, мојот адвокат Пол ми пишува говори што ниту за две години не би можел да ги научам, на балконот на Нено и Милена е формиран кризен штаб за заднинска поддршка, а јас визионерски шетам низ дневна замислувајќи како во блиска иднина Рихана ме преколнува за соработка.

„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)

Дури бев пресметал во себеси дека зајменото ќе можеме да го вратиме за месец или најдоцна за два, а самиот настан го бев сместил помеѓу оние мали авантури што барем до случајот со столовите немав храброст да ги престорувам живот но затоа пак постојано ги смислував и ги оставав слободно да шетаат низ мојата фантазија.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Знаев дека станува збор за прекар. Но од каде? Зошто?

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Забележав дека и денес, веројатно без да сум свесен за тоа, повторно ми шета низ размислите оној необичен збор Грофот што се наоѓа придодаден кон името на мојот иследник.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Многу сакаше да шета низ зоолошки.

„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)

Шетајќи, ги гледаше куќарките со мрачните прозорци и имаше чувство како да шета низ некои гробишта, зашто преку тие прозорци одвај ќе блеснеше овде-онде по некоја лента од светлина помеѓу повлечените завеси.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Еден, некој, комплементарен, кој сега те докажува, шета низ фантомските улици, и чека да те убие...

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Го знаеш тоа чувство?

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Тогаш Зоки отиде во бањата, ја зеде четката за пајажини, ја стави под мишка и почна важно да шета низ собата.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Навистина беше таква.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Таа секогаш сакаше и нејзиното име да шета низ загадочните приказни чиј што свршеток никогаш не беше доволно јасен, иако напати можеше да се наслути".

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Започна сѐ почесто да биде со неа, заедно да доаѓаат на училиште, заедно да си одат, заедно на одморите да шетаат низ училишниот двор, заедно да шетаат и после часовите.

„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)

Навистина, еден негов комшија се колнеше дека таа вечер го видел како во црвена пижама со бели цветчиња се шета низ градскиот парк, но јас самиот им потврдив на одговорните дека другарот Ѓорѓи до раните утрински часови беше кај мене, а потоа замина право во својот стан, се разбира облечен сосема нормално.

„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)

Седејќи на простирка, или бесцелно шетајќи низ улиците, тој постојано играше.

„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)

Но не помина многу време, Цанулица пак се врати кај Цанул; шеташе низ селото како ништо да не било; пукаше каменот под неа кога газеше; ѝ гореа очите, ѝ светкаше лицето како расцутена тутенка.