Ние сме уапсени и рехабилитирани, велиме, од Југославија имаме виза, од вас уште немаме.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Но како од страв, да не ме сетат кодоши не смеев да се јавам на Имотот, а како кај вас уште оттаму, од брдото, (од Зедница) видов дека свети, и како сте вие прва куќа после Имотот, решив кај вас да се јавам и вам да ви го оставам и коњов и чупалево.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)