ве (зам.) - мириса (гл.)

- Како? му се стори на момчето дека не разбира. - Ние? Не. Кој ти кажа тоа? - Кое? За кралчето и за порезот ли? се замисли воденичарот. - Тоа син ми Божин. Не ве мириса.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)