Ајде, не плашете се ... Ништо не ви правам ...
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
„Ни е страв, ефенди...“ „Од што? Од што, убавици мои? Јас ништо не ви правам... Ајде, ајде седнете, да ве видам до мене...“
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
АНТИЦА: Што да ви правам јас?
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Сухов однекаде ви доаѓа од зад грб и ви зборува со таков тон како да ви прави услуга: -Овде почива правот на Михаил Матвеевич Херасков, угледен поет од епохата на дворските преврати...
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
„Повеќе одошто можете да замислите. Но можам ли да ви правам друштво до некаде?“ ја праша.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
На пример, вие сте застанале крај гробот на некоја исчезната позната личност, за која некогаш нешто сте читале, но токму што - тишина; вие стоите, слушате како над главата ви воздивнуваат темните крошни, како вознемирено гака јато врани и едновремено се потсеќате - тоа и е моментот за изненадување.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Но што да ви правиме ако не верувате дека е токму ваков?
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)