ги (зам.) - дели (гл.)

Ја качиле на дрвената кола, па кога стигнала до ридот кое ги дели двете села, ја подигнала главата, фрлила поглед врз Рајчани, го видела и тогаш починала во спокој... ***
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
РУСЕ и Ѓурѓево ги дели Дунав а се сврзани со голем мост, долг пет километри, со неколку патеки за пешаци и возила и со железничка линија.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Мислата нагло му свртува на друго: можеби, ако не ги делеше тие пари, ако ги дадеше за засилување на храната, ќе успееше да го направи оној нужен напор за освојување на последниот поен.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Во рацете имаш тони мраз што се топи на тој начин што предизвикува појавување на најневеројатни форми, речиси како фигури изрежани во шимшир, тисовина, живи огради што ги делат објектите и субјектите, емиторите и приемниците, со така наострени шилци што.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Ако дојде редот пак да ни солите памет од преку граница, тогаш ќе се прашаме! — одговори еден од Борисовите четници и помина во другиот табор, инстинктивно чувствувајќи кој е со народот, а кој против него.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Си ги нарамија пушките и кинисаа да ги делат страданијата со своите блиски и роднини в село.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И душите се со граници. И реките ги делат граници.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Градско девојче, некаква Елена, доаѓа и да ги дели со нив деновите, да ги гази истите патеки, да се мие во истото поточе...
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Типичната современа машка геј-двојка што ја живописаа Силверстајн и Вајт ја сочинуваа „триесет и петгодишен адвокат вљубен во триесет и петгодишен лекар“; двајцата „ги делат трошоците и домаќинските обврски“ и „се ебат на смени“.70 ‌Роберт Феро отиде уште подалеку.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Едноставно, претставите ги делат на комедии и на оние што не се тоа.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Писателот што ја поседуваше книгата му рече дека книжевните пикантерии не сака да ги дели со други.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
По ноќта на здружениот страв, по неколкучасовното спиење зад рид што ги делел од царски друм, Онисифор Проказник заповедал да го продолжат патувањето.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Судбината сите нѐ води диво на исто пороже. Но ние и со кус век сме создале закони на кои им се покоруваме нероптаво.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Немаме ниви, немаме овци. Компирот и она малку козјо сирење не ги делиме со никого.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И беспаќа, проколнати места на кои ни дивината не остава трага.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
А и јас не би сакал со никого да ги делам моиве ноќи и моиве денови тука.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Наближуваа, секој за себе, во исто време постојано отстапувајќи, секогаш спремни да исчезнат само со еден скок, просто да се растопат во таа белина наоколу, но сепак постојано и трпеливо освојувајќи секој сантиметар од растојанието, што ги делеше од неговиот прозорец.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И Патрокле (нека му ги бере гревовите ортакот) ги брои тука деновите, ги дели ноќите со виновниците и со од мајка неродените. Сѐ заради ортакот - „човек лукав и вреден“.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Се труевме со класична музика, „упражњававме“ музичка медитација, ги делевме и радоста и тагата, а најмногу стравот... дали ќе успееме.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Уште во осмолетка се вљуби во првиот комшија. Во истата зграда, на истиот кат, во различни влезови, ама балконите им беа еден покрај друг и ги делеа само два реда саксии со сардели... и голема разлика во години.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Отсега натаму на гробишта и в црква ќе се оди само по еден пат, пругоре по сокакот што ги дели Џокоските и Дамческите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Првите, реатините, како и дотогаш, продолжија да работат заеднички и плодовите од својот труд да им ги отстапуваат на стопаните, а овие на Портата, односно да ги делат со неа.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А парите си ги делат со офицерите. Разно тиќе гази по земјава.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ги споредува двете слики и гледа како времето и животот во интервалот од триесетина години што ги делат сликите, го сториле своето: косата обелена, веѓите обелени, мустаќите обелени; целиот обелен како да е фотографиран во негатив; само очите црни.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
По многу такви заеднички насладувања на очите, таа еден ден ја тргна штицата од преградата што ги делеше алињата која претходно ја имаше отковано, и се протна кај него.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Ги делеше луѓето И најчесто на самата невидлива граница, која беше означена некаде на дното на езерото, кога минуваше чун се создаваше силен вител кој го одвлекуваше чунот во длабините и речиси никој не преживуваше.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Имавме неколку другари со високо образование, ноќе слушаа вести, потоа ги пишуваа на машината, па на матрица и на фотокопир ние ги вадевме и ги делевме по единиците да ги читаат.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Почнав да учам некои административни работи, шефот Ристо ми даде машина за пишување и некои книги да ги водам.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Тоа е војување со ограничени цели, меѓу борци кои не можат меѓусебно да се уништат, кои немаат материјална причина за борба и кои не ги дели никаква суштинска идеолошка разлика.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Децениите што новите песни ги делат од првите, свесно и како творечки поттик и постапка ги искажуваат своите поетички разлики и во јазикот и во ликовните и звуковни својства, и во версификацијата и структурата на песните и во градбата на реквиумот.
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
Анѓа навлезе во осумнаесетта година. Co Стојана едниот сон што ги делеше.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
ЏЕРОН ЛАНИЕ „Во иднината ја гледам виртуалната стварност како медиј, кадешто луѓето прават цели светови, не само предмети, создаваат соништа и ги делат - остварување на јунговскиот сон.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Маловата невеста Тода, други мислеа дека Крсте се оближува околу зелничето, мазничето, питулиците што ги носеа постојано Неда и Стојан и ги делеа со Крстета, трети мислеа трето, четврти — четврто, но никој, па ни самите тие не можеа да објаснат како се спријателија.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кога слушна дедот Петко дека од една лира нагоре што ќе земат ќе ги делат, го зајаде левата рака, и си помисли: „Аха! Ќе ве сошиа јас вечер обата, и тебе и Ила", и влегоа во Младеновата крчма.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Па и не се далеку со куќите: ете каде е Ристе Жиовецот. Еден плет ги дели од Сукаловци. ***
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Сите други лекови им ги делеше на сиромашните соседи.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Пред празници, особено пред Бајрам, таа собираше од сите нас стари, но и нови облеки и им ги делеше на сиромашните семејства.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Сфати: богословот се обидуваше да го прегази јазот што ги делеше и што ги оставаше на два блиски но неспоиви брега.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Лесно ја предвидуваше и бурата која стигнуваше од планината, која ги делеше двете езера.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Ги засакав со сите разлики, противречности, кои од секогаш ги делат, но не ги доделуваат.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Откако се сместија во омилениот мал хотел близу до галеријата, наме­сто со кола или такси, на инсистирање на Френк, неколкуте убави стари блокови згради од цигли што ги делат од галеријата ги минуваат пеш, по дож­дот кој ослабна, со намера да проверат како галеристот на Џоен ја поставил изложбата.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Насмевката и тагата во неговите очи живеат заедно, дури и ги делат доживувањата, но не се знак на некоја неконтролирана измешаност.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Стоеле толку близу, речиси очи в очи, тој од едната страна на капињакот, мечката од другата страна и само здивот нејзин ги делел.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Својствата на музиката му се спротивставува на календарското време и начин на живеење; сѐ подредува на себеси; од еден и еден прави еден човек; не ја злоупотребува искреноста; ја ублажува сличноста меѓу несреќата и страста; ја збогатува крвната слика на емоциите; луѓето ги дели по слухот; процес е кој трае без оглед на злосторствата исчезнувањата, паѓањата во неа емигрираат немуштиот јазик и душите потребни ѝ се помошни средства луѓе и тишина; се нуди во најразлични изведби; предизвикува природни феномени затемнување на сонцето на љубовта, рамноденица труење со хармонија музиката е без предрасуди не озборува, не осудува избезумува те заведува, те заведува и кога си во нејзини раце те остава сам, со себе.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Почна да ги дели, но ако не ѝ помогнеа Пеце и уште некое дете, не ќе успееше да ги раздели.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Во некој празничен ден луѓето, и постари и помлади, ќе се соберат некаде во некоја куќа или на сретсело и, како обично, ќе заприкажуваат, ќе им тргне разговорот и во еден момент кога заборавиле на сѐ што ги делело и на сите караници поради браздата, волот или нивата, ќе станат мили еден на друг и ќе почнат да се сеќаваат.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Покрај тоа, погранични зони се под влијание на - а понекогаш и ги споделуваат - вредностите, идеите, обичаите и традициите на своите еквиваленти од другата страна на границата: „Границите ги делат луѓето кои живеат на двете страни, кои можеби имале долга историја на културни и социјални контакти, но во исто време тие нив ги обединуваат во искуството на блискост до границата и (делумна) зависност од неа“.70 70 Michiel Baud and Willem van Schendel, “Toward a Comparative History of Borderlands,” Journal of World History 8.2 (1997): 242. 56 6. 1 Привремени народи, раселени заедници Во пост-индустрискиот и сè поглобализираниот свет, веќе не можеме да се потпреме на единството, хомогеноста и заштитата „на дискретно ограничени нации, заедници, држави, идентитети и територии“.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Тие ја разоткриваат неточноста на големата „фикција“ на националната држава како етнички, расно, јазично и културно хомогена.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Обично бабите од населба си пиеја кафе една кај друга, но бабите на Дора и Ане само љубезно си велеа „добар ден“ или „добро утро“ кога врвот од главите ќе им се ѕирнеше од зад живата ограда што ги делеше нивните дворови додека ги простираа чергите или ги полеваа цвеќињата.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Дури кога се испрелизгаа преку ридот што ги дели Дардаванија и Леденото Езеро на Подводниот Вок со едно око, тогаш Дедо Мраз се сврте да ги предупреди играчките како да се однесуваат, погледот му застана на ангелското лице на девојката, односно куклата со образи од две зацрвенети јаболчиња, над кои очичките како две расцутени ружи му прошепнаа: “Зар мислиш дека ќе можеш да побегнеш од мене!
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Како тоа да ви го објаснам вам кои признавате само одговори со да или не, боите ги делите само на црна и бела, а луѓето само на пријатели и непријатели.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Тогаш право е да си ги делиме пополу, а, што велите вие?
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Јас жените, и воопшто, женските суштества, било да се млади или стари, ги делам на две групи и една подгрупа: Првите се цврсти жени.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Ги оставивме пљачките и се вративме кај оградата што ги дели машкиот и женскиот логор.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тој ги добивал парите и ги делел меѓу другарите.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Важно ми беше да проверам дали се наоѓаат на ист крај од светот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Само едни Хималаи ги делат, ништо повеќе!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)