” Кога умре мајка му Депа, дојде на погребот, лелекаше над неа, ѝ го бацуваше восочното лице по кое дождот лиеше и од жал по погребот направи едно чудо крстови од штичиња и дрвца и ги иззакачи и на нејзиниот гроб и по патот за гробиштата и по селските патишта и крај чешмите и по бавчите.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)