ги (зам.) - кине (гл.)

Некои од нив речиси сосем ќе ги истуткаа и ги фрлаа, а други ги кинеа на сосем мали парченца. ?
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Ги кинат и нервозно се муртат на црвените петокраки, не знаејќи што пишува под нив.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Застануваат на ќошињата од куќите и жолчно ги кинат летоците што се залепени на плакатите на кои до синоќа пишуваше: „Народе, откажете се од помагање на шумските голтари, кои се одметнале за да ви нанесат пакост и несреќи.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
А постојано нѐ учат - и дома, и на училиште - камен по животинче да не фрламе, на пеперутките крилјата да не им ги кинеме, мравка да не згазнеме.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ама тоа да ни е за ум: тепачката е лоша работа. Да осакатиш другар, човек.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Вчера обајцата бевме бесни кучиња.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Братск не е многу далеку од Омск, каде што, нели, претстојувал другарот Тито кога џишнувал Сибир и тука, во Братск, саде за братски делби зборат, брат брата не ранел ама тешко кој го немал, луѓето во Братск многу се слични на едни Балканци во изумирање кои само за братство и единство и за други свечени песни од старата татковина кога ќе се напијат си ги кинат грлата – Републико мајко наша, од Вардара па до Триглава... Демек!
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Но за децата од градот, иако полегнаа и почнаа да ја чешлаат тревата и да ги кинат крупните румени јаготки, овие шумски плодови веќе ја изгубија својата важност и привлечност.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Додека алкохолот ги разврзува јазлите и ги кине инхибициите создавајќи ексцитации и добро расположение во друштвото, и привидно подигајќи ја душевната и телесната снага на опиениот, опиумот омамува многу посилно и ги отстранува непријатните впечатоци, предизвикува еуфорија, која стреми да се проживее во осаменост, потиснувајќи го истакнувањето на личноста“ (Flury).
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Синџирите ги кинеа и на стопаните им се пуштаа.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Само Иле Вегов за цркалата што сите негови другари ги кинеа од каучукот на прозорците на колата ни малу не се заинтересира.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Од утро до вечер, за парче леб, ги кинеа плодовите и ги складираа во буриња.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Но кога небото е намуртено, кога ветерот како јастреб што гони пилци, ќе се нафрли врз лисјата и ги кине, во Билјанините очи се вселува тага.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Пак неговиот здив ќе им ги кине жилите а истинатата крв ќе се згрутчува околу коските и ќе ги морничави.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Некој од стрелците со свои стихови му рекол дека познава измирски крмнак со име Селџик-бег; на тој крмнак кучиња ќе му ги кинат дробовите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тој сѐ уште на персиски раскажувал за своите идни деца и пак пеел, веќе со зборови на лирикот Мевлана.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Коњоштипите, богомолките и гасениците излапале сѐ, сега нив ги лапаат, ги кинат или ги смукаат стоногалки, жегавици и пајаци. Нема земја, нема ни луѓе ни птици.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Во врелината на треската сѐ е зелено, и мирисот и шумот. Веќе нема земја.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И се тргале на земјата со сета своја вкочанетост и бушавост, ги извлекувале главите од измитарени јагнешки кожи и со самиот заод го знаеле точниот облик на чудовиштето.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Честопати ги растура, а понекојпат и ги кине, па затоа Благица налутено вели: "Не го сакам!
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Ветерот фучи и им ги кине главите на петуниите, а на момините им предизвикува солзи.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Глигор будно ги следеше како гаснат шумовите и потоа се вовлекуваше под одарот на Арсо и со упорност на кртица ја прегризуваше пречката што го држеше апсанџискиот свет откинат од онаа слободна широчина во којашто луѓето ја заплеткале својата судбина во нечии мрежи и ги кинат полни со верба дека има избавување и дека сето тоа е можно да се постигне. Да се излезе од овие ѕидишта.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Потоа, отако ќе ги потопеше со водата што вриеше на пампурот во бакарен сад, и ги предаваше на домаќинката.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Во Гостинската одаја, околу веќе добро разгорениот пампур се распоредуваше челадијата и домаќинот почнуваше да им ги кине главите на врапците.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Погледот не достигаше далеку, лажеше: долгите боцкави гранки на капините лазеа околу неговите здрвени нозе, се подаваа кон него, му ги кинеа закрепените бечви.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Се испразни сета тежина што ме тераше на болвање, што ми ги кинеше џигерите.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И јас сакам да играм надвор, вели и се отима, си ги кине аливцата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Мислам цревата некој ми ги кине, некој коските ми ги разглобува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Си ги подгазуваат опчаниците, си ги кинат опутите, ама трчаат и колнат, викаат. Којзнае што викаат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Погледот не достигаше далеку, лажеше: долгите боцкави гранкина капините лазеа околу неговите здрвени нозе, се подаваа кон него, му ги кинеа закрпените бечви. во него се мешаа безброј чувства, го кинеа, риеја по неговиот мозок, се бореа меѓусебно за превласт.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
На многу слики на кои беше сликан, ги кинеше, ги ништеше, не сакајќи да си го гледа ликот на фотографијата; веруваше дека тоа коби смрт.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Мафни го да не му го слушам урликањето, нервите ми ги кине...“
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Исти беа ко оние што ти ги кинев во твојата градина кога покрај старата куќа, ќе минев.
„Од дното на душата“ од Александра Велинова (2012)
Секогаш беше подготвена да ми прости за сè што правев за да ја оствариме целта, а тоа го правев и тогаш кога бев свесен дека ги кине најчувствителните нишки на нашата интимна врска.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
И јас ѝ простував за сè што таа правеше за истата цел.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
- Не, не ги кини. Ќе свенат.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Ама не ги кинеле.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Момчињата велеле - небаре некаква самовилска сила им пречела да ги кинат темјанушкише...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
При оваа помисла, силна болка му ги кинеше градите...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
- Па, сигурно, _ се одгласи завитканиот, - достоинство не е со заби да си ги кинеш жилите, нели? - потсмешливо закркоре мумијата.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Учеше веќе озарено, полека, внимателно, како да гази по скршено стакло со боса нога, да клекне покрај маргаритките, кротко и умилно да ги кине и да ги собира во скутот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
„Море каков дедо, каков прадедо, вечно ли ние овде ќе си ги кинеме трбушките да пренесуваме товари”, викаа луѓето и опкршуваа околу куќата и гледаа од кое ќоше да почнат, кој камен првин да го тргнат, од кај да загризат.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
За кратко време водата доби малку зеленкаст сјај и чудно замириса.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Од што ги кинеше ливчињата прстите малку ѝ се обоија на врвчињата.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
И наеднаш му текна нешто: тој изрипа од колибата надвор, а кога се врати во рацете држеше голема главица зелка, од која што ги кинеше горните лисја и ги фрлаше надвор.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Навлегуваат глувците, ни ги гризат алиштата, ни ги кинат месата, ни нема спас.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И си ги кине песјите нокти од прстите, си ги поткасува со забите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ги колваат и ги кинат, им буричкаат со муцките меѓу цревата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Си ги кинам лактите и колената.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ни ги кине алиштата, ни го дели месото од коските.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кога се смири малку пукањето, кога се уталожи, што ќе видиме: озгора нѐ напокриле лисја и гранчиња што ги кинеле куршумите. Од крај в крај.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Од утро до вечер, за парче леб, ги кинеа плодовите и ги складираа во буриња.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Но кога небото е намуртено, кога ветерот како јастреб што гони пилци, ќе се нафрли врз лисјата и ги кине, во Билјанините очи се вселува тага.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Треба да ја чуваш. Да не ѝ ги кинеш ливчињата, да не ѝ ги кршиш гранчињата, да ја браниш од гасеници и да ја поливаш.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)