ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

По повод изложбата на цртежи и објекти од 1971 г. еден критичар напиша: „Од бандажираното мало детско стапало и валканата детска ракавица, до страниците со многу прецртани броеви, неговото сопствено детство оживува.“

Бојс однатре бил минималист - ладен - но бил во состојба, како пчела, да ги максимализира своите извори - да стане топол.

Поради тоа неминовно ги доживувал ладните „минималисти”, како што се Марсел Дишан и Роберт Морис, како закана и ги критикувал за да се дистанцира од нив.

Да ги критикува работите на Комитетот можеше само друг комитет што располага со сила.

Знаеше и да ги критикува, да ги кара одвреме - навреме.

Им овозможува да се стават во извесни начини на суштествување и чувствување, да ги испробуваат, да ги споредуваат и да ги критикуваат.

Попрво, тој значи таа да се разбере како можност за геј-мажите да најдат заменски идентитет.

Џоан Крафорд како Милдред Пирс на геј-мажите им обликува и им става на располагање емоционална ситуација што можат да ја истражуваат, за да се здобијат со гледиште за аспектите на сопствената неволја.

Зашто мајката е и буквален и фигуративен лик.

Ова навистина се битни прашања кои заслужуваат сериозно внимание и за кои е неопходно, во блиска иднина, заедно со работниците и нивните синдикални „ќелии“, здруженија или неформални групи да поработиме на т.н. синдикално образование, односно на работничка трудовоправна едукација преку разни форми кои ќе ги оцениме како погодни (перманентни предавања, серија трибини, периодични семинари, кампови, школи; како и преку книги, брошури, флаери, списанија и сл.).

2) Недоверба на работниците во бирократизираните синдикални лидери и разочараноста од декоративната улога на „жолтите“ синдикати Овде треба да имаме предвид дека и денес, не само во високоразвиените западни земји, туку и во „земјите во транзиција“, синдикатите се далеку најголемата компактна политичка интересна заедница.

Ама како што Движењето за социјална правда „Ленка“ нема симпатии и кокетирања кон „жолтите“ македонски синдикати кои се под сенката на државната патронажа, па дури и отворено и јавно ги критикуваме – ние, со несмалена жестина, ја жигосуваме и работничката апатија, односно неподносливата пасивност на македонските работници.