ги (зам.) - мие (гл.)

Не знам дали после воопшто ги мие или утредента ми ја става чинијата пред мене само така олижана од кучето или од мачките.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Најголема разонода ми беше кога напролет ќе надојдеа рекичките со таа бистра вода, а јас ќе седнев на работ на реката и по цел ден си играв со камчињата што ги миеше бистрата вода.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Навистина малку го релаксираат додека плива и додека неговото стежнато тело лебди над плочите од дното на базенот, додека тромаво се лизга над имињата, судбините и сенките на покојниците, обидувајќи се да не гледа во нивните симболи, во знаците неизбришливо издлабени врз стариот мермер на дното, што како за инает, водата ги мие, ги увеличува како под лупа, ги прави појасни и поблиски, скоро тутнувајќи му ги пред стегнатите очи и чело на покајаниот делегат на Комесаријатот за еврејски прашања, кој пливајќи се обидува да ја намали напнатоста што ја чувствува низ целото тело и да го одложи надоаѓањето на нервниот слом.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Бојан застана зачуден. Паниците редовно ги миеше Елена.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Азис престана да ги мие чашите, ги забриша рацете од скутникот, си наточи боза во мала чашка како за деца и му се придружи на Ванета приседнувајќи на работ од столот. - Е, тоа е малку подолга приказка.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Реката ги мие солзите Можам да додадам дека Реката има доволно раце За сите желби на своите кралици.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Тој ден не се туширав, ниту ги миев рацете, за да ми остане мирисот на Луција на рацете и околу вратот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
(Сите стануваат и си ги мијат рацете).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Рече: - Ете, со овие раце ги симнував од камионите, ги пренесував и прегрнував, им ги менував завоите, ги носев по нужда, им ги миев лицата, ги хранев, им давав да пијат и ги галев кога јачеа од неиздржлива болка.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Провизорно ги миеја, бричеа, ги фрлаа валканите завои и крпи заедно со веќе непотребните партали, кои ги палеа пред салата.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Градот допрва се буди. Камиони – цистерни ги мијат улиците и кејот.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ме заборавија кога Илчо Просинек почна да раскажува како бил млад роб кај некој трговец Евреин во Солун, слугувал, продавал газија, сапун, сол, суви риби, зашеќерени бадеми и урми, ги миел во саботните попладниња тркалата на стопановиот пајтон, ги тимарел коњите, метел, окопувал јаболкници и лилјачиња, прередувал ќерамиди, хранел пци и мачки и чувал кадрави деца.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Господи, каде се изворите што ја однесуваат суровоста и што ги мијат раните?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Околу нив се лизгала остра реа на говедски лепешки. Очите се лепеле за месо како крлежи.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ме сожалуваа. Бев дете и немав ставено дланка на женска дојка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
; да не го родиш ако главчето почнало да ѕирка; два дена да не ги миеш садовите, демек за домашните да се свестат; да не офнеш кога некој силно ќе те штипне; да не ти е мило кога некој те фали; да не тргнеш влакно од нечија храна; да не помислиш "у курац" кога ќе видиш некролог од дете. да го издржиш она што не можеш да го промениш и, за да преживееш, да го препознаеш она што можеш.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Како кога во игротеката ќе застанеше крај импровизираната кујна: таман ќе почнеше божемски да ги мие садовите, девојчињата кои притоа мораше да ги избутка за да дојде до лавабото застануваа до него наредени како пивски шишиња и со чудење го гледаа.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Надвор плискаше дожд и ги миеше камењата а нивната чистота сѐ појасно се покажуваше во бербатната вода, собрана во шеталиштето.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
И од други тревишта варам и ги напивам децата. И ги мијам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ами нема повеќе, Јоне, вели Велика, ги миев садовите, ја потрошив.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ги мијам со водата од оман, од петопрас, од копиден, од смил, од млечки, од ајдучка трева и наваличе, тики од потканатица, од прешлига, од среќа, од троска и од придавка, од трева кромидарница, и од краварига, од боливач и од наѓезмо.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ги мијам и си шепотам: излези болесиште од коските во месото, од месото во косата и во ноктите и оттаму појди во реката и оди по река, дури да те изедат рибите.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Кога бев дете, и рече гаменот, родителите ми ги миеја мислите со алкохол.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Некој му најде и тој пак нешто рече, но освен константното дување во моето уво „ајде да одиме надвор“ од Младичот кој ги мие рацете, не можев многу да разберам.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Да, секако дека беа таму: и Типот кој ги мие рацете, и другарите од празните рамки, и Потомците на блиската роднина (освен мојата маленкост).
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Наминав до една продавничка која, како и типовите кои отпрвин бараат запалки а потоа си ги мијат рацете, знаеше да направи да се чувствуваш најаден, за прилично висока цена поради недостиг на конкуренција во зачмаената ноќна смена.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
- Потоа Христос станал, ја соблекол горната облека, се препашал со крпа, турил вода во садот за миење, па почнал да им ги мие нозете на учениците и да им ги брише со крпа.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Кога дошол редот на Петар, овој не дозволил, велејќи: - Господи, ти ли ќе ми ги миеш нозете?
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Се избистрија и чешмите во селото и луѓето сјурнаа навалица да пијат колку можат и не можат - да се наситат; започнаа фурните по дворовите да чадат, да печат луѓето леб, да јадат, да го заполтат гладот: ги јадеа уште жешки лебовите, уште неостинати; собираа зеленчуци и плодови останати по тињата, ги миеја и ги групкаа.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
А. ПАВЛОВНА: Ти реков дека тој отиде да ги мие рацете.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Се сети:тие луѓе војувале четри пати во четирите годишни времиња. напролет (а наесен?) дождовните порои ги миеле стрмните ниви од семе, од род.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Оди до клозетот. Ги мие рацете и излегува.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
МАЛИОТ: Како медицинска сестра или сунетџија…
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Освен трнливи ниски растенија и по некоја тревка меѓу белите камења испукани од сонцето и кои повремено ги мијат дождовите, нема ништо што би давало малку зелена боја.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Велеа: ги варат и со сокот на партизаните им ги мијат раните...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Само пријателот смеел да ѝ ги види колената додека таа си ги мие нозете.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
Тоа е и како оние цистерни коишто ноќум ги мијат улиците а личи и на водените топови коишто ги чистат платоата пред владата и парламентот од толпите студенти, работници и селани кои протестираат.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Магвампот ја става јамката околу главата на момчето и го затегнува јазолот околу неговото лево уво.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Магвампот ја зема мирисливата вода од алабастерската чинија, замислено ги мие пенисот и газот на момчето, и го брише со мек, син пешкир.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
И покрај тоа, тетка Олга не престана да ни се јавува и постојано да нѐ кани на гости.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Кога се вратив од тоалетот каде што си ги миев раните, Дино веќе ’рчеше и го имаше зафатено и мојот дел од креветот.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Крпите и сунѓерите често ги миеја во чиста вода.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Кога се свртев, го здогледав девојчето како плаче, а кога го прашав зошто плаче, тоа ми рече дека од тоа брашно така не се месело, нивните соселани поинаку го меселе.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Додека ги миев рацете, почнаа да доаѓаат жени.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Да немаш доверба спрема оној што те храни, што ти дава ќош и рогозина и веленце за да се стоплиш, ти подава вода, нозете ти ги мие и го дели лебот и солта со тебе!?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Гранки фрливме врз нив ветените за крунисување пред олтар... врз гранките земја крвава и ја притегнавме со крш - камења ко вечен запис што во времињата сегашни и идни ќе ги мијат дождови и ветрој ќе ги сушат, ќе ги топлат воздишки и во бели зори ќе болснуваат ко бисер што болснува на гради момини...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
А долу тече Бистрица и мие, трие, глади, превртува и исфрла на брегот камчиња, а кога вода прибира сал малку повеќе, тогаш ги прибира во себе и одново ги прегрнува, ги мие, ги мазни и ги превртува, та превртува.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Пред прозорецот на јужната страна од мојот стан се наоѓа едно мистериозно дрво.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Не знаеме каков вид дрво е. Се распрашавме, но никој не знае.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Брат ми последен пат ми плаќа кирија. штом толку поради тоа се дере.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Кога ќе ја добијам првата плата, ќе си купам ламба, една убава од месинг, а кога ќе заштедам доволно, ќе си купам и кревет од месинг и една од тие масички со дезен на шаховска табла, знаеш тие со коцки од различни бои дрво, како и неколку килимчиња, и потоа ќе ги поканам на вечера него и жена му; никогаш не би можел да поканиш некого на вечера во куќата на Мајкл зашто таму никој не ги мие садовите и нема ништо друго освен Боб Марли постери и нечистотија и напади на врескање.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
- Забораваш дека садовите ги мие Нерка, а не јас, - му одговори таа.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Мајка ми, додека еден по еден нè фаќаше и нè ставаше меѓу нозе за да ни ги мие главите, верувам, се чуствуваше како да кубе живи кокошки.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Ги мијат коските двете старици, ги бришат и тажат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ги собираат коските од мртвите и ги мијат на чешмата, потоа ги завиткуваат во платна, во торбиња, во вреќиња.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Лекарот си ги мие рацете и се смее, настрана му бега водата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Искршив околу десет. Толку ми трепереа рацете, што повеќе кршев отколку што ги миев.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Ја честеше и неа пијачка. Ги миев чашите, вриев од нервоза и мислам дека тие сами пукаа под моите раце.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)