ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

И така, додека прашките граѓани неделите ги минуваат во починка, дотогаш гостите, кои овде ги има од сите краишта на светот, се на нозе и талкаат по прашките реткости, за да видат што повеќе од нив, да ги запомнат и да понесат што повеќе убави впечатоци.

Неколкуте мига што ги минав со младиот македонски сликар Лемо Димитровски поодблизу ме запозна со животот на сликарската колонија на малата плоштатка на „Монмартр“, која во моментот беше трансформирана во големо сликарско ателје под отворено небо.

Во тоа се уверив кога осумдесетина километри пат, од Амстердам до Хаг, со кола ги минавме за три часа.

Ги слушаше Пискулиев овие жаловити зборови, ја подисправаше некако својата мршава, извиена снага, со клапнати рамена, како да сакаше со тоа да ѝ ја поткрепи верата во себе на таа сиротна жена, и најпосле одговори како што го учеше неговата смирена и блага душа: „Не бери гајле, тетко Спасие, ти само учи го да гледа што правам јас, јас сум ги минал тие патишта”.

На филм почнува да работи како монтажер во 1965 година и следните единаесет години ги минува монтирајќи филмови, вклучувајќи ги и многубројните документарни филмови за Централната информативна служба. 1966-та година, започнува да ги реализира своите сопствени филмови.

Потоа следи Париз: разочаран од современата уметност, Ботеро ги минува деновите во Лувр, проучувајќи ги старите мајстори. 1953 - 1954 Во Фиренца, во Академијата Сан Марко, во музеите на Венеција, Сиена и Равена, тој ја проучува уметноста на италијанската Ренесанса.

Сепак, би ми било навистина многу драго ако успеа да сфатиш дека не бевме ниту деспоти, ниту ненаситни посесивци, туку дека се трудевме да ти овозможиме најдобри услови за безгрижен, самостоен развиток, да ти всадиме широки и хумани погледи кон светот, да ти дадеме скапоцени совети за што побезболно да ги минеш младешките кризи.

Заскитаната желка ползи по асфалтот. Праисториското животинче, што ги минало мочурливите сништа, пајажините, менливите гробници, неминовно го пречекува смртоносниот метал на четири тркала.

„Тие триесетина дена Клара ги мина покрај неговата постела.

Ана и Зигмунд ме молеа да тргнам со нив по градот, но јас се жалев на болката во коленото. Навистина поткривнував.

Тие неколку деноноќија ги минав во хотелската соба.

Потоа, неколку недели по неговата смрт, еден по друг на фронтот загинаа двајцата негови најстари синови.

Во мислите, оваа ноќ, сеќавањата на миговите од неговиот живот му беа зачувани како живи, како вакуумирани во некој вонвременски простор или длабоко смрзнати од студенилото на зимата, а годините што ги минал во тој живот беа исчезнале без траг.

Следните две години ги мина сожалувајќи го.

Потоа тој продолжи, се разбира вака пикнат во мене, да ми зборува а основно во сето тоа беше дека на работа му дошол “мојот” сосед од катот под мене и му се жалел на неподносливата врева што секоја вечер се слушала од “кај мене”, дека тоа немало смисла, дека сакал пензионерските денови да ги мине на мир со жена си, дека било мошне некултурно и непристојно од еден толку културен и пристоен човек каков што е другар ми така да се однесува и слично.

Нашиот шеф, тоа неуморно добиче, кој никогаш нема време и ништо не работи, кој најскапоцените часови од денот ги минува во празно дрдорење – една до немајкаде бесмислена егзистенција – кој не се осмелува самиот себеси да си ја признае висината на долговите, кој само подметнува и блефира и ми личи на акробат кој дуе еден балон додека другиот, во истиот миг, му се распрснува: од сето тоа останува само еден одвратен гумен партал кој само миг пред тоа имал свој сјај, свој живот и своја моќ.

Откако ќе нацрташе еден таков предмет – како што реков, тоа се случи само еднаш додека бев кај него – со кола заминуваше на творечки одмор што траеше повеќе од осум дни, додека црташе само четврт час.

Вистински беше среќен во својата балканвавилонска библиотека од каде од чардакот на куќата како да земаше залет со своите нови идеи да ја прелета Тврдината, да ги мине границите, кои беа запрени во него и се бореше да не продолжат и во неговите деца.

Од 1911 до 1940 зимите ги минува во Берлин, го црта и слика градскиот полусвет; почнува да црта на јапонска хартија. 1913-15 како цртач во една експедиција по Јужното море патува низ Русија, Сибир, Кореја, Нова Гвинеја и води еден вид дневник во цртежи, акварели и масла.

Летавме кон Тунис. Дваесет и два километра, сами на патот, ги минавме за неколку минути.

Тој зимите ги минува час во Одрин, час овде, климата овде многу му погодува.

Хелвиг ја убеди. Полесно ќе ги минуваат границите заедно. Ќе отседнуваат во хотелите...

Во еден период, Татко силно се задлабочи во прашањата кои му се наложуваа од постоењето на границите, посебно од тие што ги мина и што требаше да ги мине, при пишувањето на својата никогаш завршена Историја на Балканот низ падовите на империите.

Трајче ги мина селските ниви и навлезе во буковата корија.

Откако се сместија во омилениот мал хотел близу до галеријата, наме­сто со кола или такси, на инсистирање на Френк, неколкуте убави стари блокови згради од цигли што ги делат од галеријата ги минуваат пеш, по дож­дот кој ослабна, со намера да проверат како галеристот на Џоен ја поставил изложбата.

Привлечена од неа, го виде снегот што шепотеше спроти јасните студени површини на ноемврискиот свет каде ќе ги мине следните триесет години.

По пожарот, урнатините на некогашното архитектонско чудо стојат со децении (газдите се селат во некој друг замок), сè додека во `89, со помош на National Trust, не е најдено решение. Градина!

„Мешано“ дете од мајка Србинка и татко Бугарин, тој годините на младоста и образованието ги минува во југословенската федеративна држава: Како гимназијалец и студент, не размислував особено за ентитетот на средината.

Ги испитува со поглед, бозата и ја пипна (па го истресе прстот), но не сркна ни голтка.

Стигна и стјуардесата со оброкот, па така весело и вкусно ги минавме преостанатите минути од летот, додека нашиот автобус со крилја не се спушти на виенскиот аеродром.

Во црна блуза со деколте, припиени црни хеланки и сребрени сандали со високи пластични потпетици, пушејќи долг Davidoff, се прошета до стаклениот ѕид и таму, издишувајќи облаче чад го проследи вивнувањето на еден авион кон небото.

Последните ноќи во Колсил ги минав во Саат-кулата.

Овие зборови ги слушав од тетин ти Боге, оној што ги минал трите најсмртни денови на тој рид, во борбата што им претходеше на српските и на бугарските трупи, значи кога сѐ уште се бореа овие две сили заедно против Турците.

2. поплава Далечните нѐ уморуваат Доаѓа елементот Па меѓу многуте искривени и тесни брегови на прозорците водите брзи течат жолти итаат и ги прескакаат невидливите и сиви препони на дните Па штом ќе се сетат на своите гради зелени горди како млади жени ги минат оградите на замислените брегови

Навистина, мојот цимер се погоди да биде младо момче со слични убедувања и интереси како моите, така што трите дена ги минавме во разговори и без никакви расправии и недоразбирања.

Почекав другите да си легнат, да ги одремат попладневните часови по обилниот ручек, за да имам малку време да поминам сам во тоалетот.

Но добро, би ми било тешко да го купам целиот тираж на книгата во издание на Фајар за да го дистрибуирам самата јас.

Кога нашиот национале Бернар Кушнер ја изразува својата нестррливост и својот очај пред сведувањето на сметките на различните заедници на теренот со кои се соочува, тоа е исто така нормално; но има и други позначајни работи отколку да се испраќаат емисари да трагаат во регионот, има таму и неколку мудреци кои ги минуваат нивните животи во читање и медитација на импресивен збир книги, меѓу кои и Библијата, Талмудот и Куранот... и кои на нивните деца им даваат пример на достоинство и благородност.

Се радувам што вашите Кози и покрај с ги минуваат границите на соседните земји.

Брзо го измени пред малку љубезниот израз на лицето во зака­ну­вачки: јас сум ги минал сите граници на однесување во Атеистичкиот музеј, а посебно катастрофално било моето однесување во кафеаната.

Сум ги минал сите граници, па сега можам сѐ да очекувам до крајот на моето патување!

Ги минав чекорот, два до линијата на границата.

Тоа што се случи со дедо ми Баџак, по своето значење ги надмина сите мои случки и доживувања од летото, кое ги минав така, како ниедно лето дотогаш.

Доживеа радост оти Господ ги благослови со ќерка што ја крстија Зоја, ама следните години беа само црна кр во неговото срце: Павлина закандиса туберкулоза и сега деновите ги минува во санаториум, а Зоја е оставена во рацете на дебелата Божана, втората жена на Бориса, неговиот татко.