ги (зам.) - наслушне (гл.)

И сенките во собата како да ми се забуцуваа в месо, како да беа запци на стапици.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Долгоушлестиот лад поет кој умее во капка мастила да ги наслушне подземните гласови, се сокрива во некој јавен ВЦ и останува во него со часови. Плаче.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Го потпрев челото на тупаница: ноќ е, месечината се спушта ниско и со ергенски занес се мушка меѓу трски и грмушки не чувствувајќи ги гребениците, дишат дрвјата од надојдено зелено млеко на пролетта и се поткреваат водите на прсти да ги наслушнат тишините на далечините до кои ќе стасаат по дождовите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ја видел како влегува во ребрестите сенки на шумата и го стиснал челото врз топла и жива кора на дабово дрво.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Разбуденото стебло можело со сокови да му ги наслушнува разбуричканите мисли што се слеале во бучлив порој на измамена крв и ужас.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Оддалеку ги наслушнува, кревките зборови на својот најоригинален додворувач, Лев Фјодорович Баратински: „Само мечтаењето да биде милостиво кон мене“.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)