ги (зам.) - најде (гл.)

Прво треба да мине инженер да го разгледа местото.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Тој прозива: - Ѓорѓи Делчев! - Јас, - одговори Гоце. - Пет чекори - напред!
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Кога влезе во железолеарницата, ги најде само празните исчадени ѕидови.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
По претресот дежурниот офицер му ги нашол книгите.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Освен што Нико пишува многу поединости, покрај другото и во врска со случајот на стариот со паштерката во Цариград кога вели ’Тој ги посрамотил сите наши чесни домаќини’, па и она што е познато во врска со неговата Ерменка и односите со неговата законита жена во Маказар, тој во новиве страници што ги најдов спомнува дека Никола, по убиството, бил фрлен скраја во гробиштата.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Криенка им беше омилената игра. Клои веќе не можеше да ги најде.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Воопшто не ми е јасно каде хипиците ги нашле сите тие приглупи идеи за „враќање во племе” во средина на 20 век.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
А. ми се допадна, продолжи Пол, бидејќи дегените таму остануваат изолирани во нивните куќи во предградието и тоа е толку прекрасно бидејќи е неверојатно современо - луѓе изолирани едни од други...
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Кога првпат се сретнаа, неговиот поглед падна врз неа, ѕиркајќи на шалтерот од киоскот каде што Хана го заменуваше нејзиниот татко, купувајќи го дневното издание на локалниот весник каде што очекуваше да ги најде најновите цени на сточната храна.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Куќата ја напуштаа како да одат на кратко патување, а не во егзил со непознат крај.  „Сè ќе биде добро”, изговори Карер, повеќе за да си ги успокои разбрануваните емоции и да ја пополни непријатната тишина.  „Тоа го знае само Оној што нè гледа и во оваа темна ноќ”, рече рабинот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Лука Карер пристигна во првата квечерина и ги најде како тој, жена му и трите деца, го очекуваат во нивата куќа, со спакувани куфери, подготвени за скорешното заминување под закрила на ноќта.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Само продолжија да ги вршат подготовките за првата вечер на празникот.  Истата вечер ги најде сите заедно пред ханукијата.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
- После ќе гледаме, сине, - вели таа. - Да ги најдеме прво твоите цртежи. Кажи кои беа. - Учителот ми рече дека избрале два.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
На старците што покрај Боцета се збираа во берберницата тој им беше најблизок меѓу младежта што се вртка тука, ги имаше тој нив како за другари, на кои не им е крив дека ги нашла несреќата да побелат.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Никој не ни ги подарил, ниту сме ги нашле фрлени на патишта.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
А потоа запали луле, шмукаше од него, дуваше, па ме зафати со крстени и исплеткани прашања: „Татко ти, Калчо, ми рече дека летоците што ги најдовме кај вас, не биле негови, туку - твои точно ли е тоа?“
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
„А-а, твои!... А каде си ги нашол ... И зошто ти се ...“
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
- Од каде? ... Кај ги најде? - побрзавме со прашања.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
И добро дека ги најдов картите.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Патиките ги најдов под клупата шутнати.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Е, де, јас колку да прашам. Зборот дупка не прави. Ајде, дај ги картите!“ забрзуваше Љупчо.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
А и ти немој да си посмеал со тој збор да го спомнеш татко ми!“ реков вцрвен и готов да му се нафрлам.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Кога се смрачи се извлековме откај грмушките.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Сите се чудат и ми завидуваат...
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ги најдов. Инаку ќе ми се подбиваа дека не си ја познавам домата.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Андон ги догоре чифличките кули и кошарки во Крушевица, што останаа лани лето недогорени; Петко и Стојо — тие во Маково и Рапеш, такашто Мариово го очистија од турчовина во сите села, освен Витолиште, та му удрија едно своеволие секој во својот реон, а Толе во цело Мариово како врховен заповедник.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Другите залегнаа во растот и отворија оган, a пo кратко време затрештија и бомбите, но аскерот не се раздвои.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Си ги поделија шесте стотини лирички нашите петмина „ортаци“ уште на Добро Поле. Му дадоа секој по пет шест на Дима, да му даде нешто и на детето, и му ја покажаа Црничка пресоп, кај Локвите, да си одат во Црничани и да кажуваат дека бравите од Велиага ги најдоа предвреме трговците. ****
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Четниците тргнаа по војводите на спротивната страна од Милана, назад кон Ливада, со надеж да се искачат на тој највисок врв и да ги најдат своите другари Попов, Сугарев, и Цилета и да ја поделат борбата и судбината, но на двесте триста метра под чуката просто нагазија на залегнатиот аскер, кој ги дочека со плотун од десет метра растојание.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И навистина таму беа комитите, во „балкана", ама во кој „балкана" Турците сакаа да знаат и да ги најдат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ѓорче се замисли и долго ги слуша грмежите од бомбите. Му се стори дури дека го гледа и чадот од нив во гората под Добро Поле.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Мирче дојде токму на време. Уште бравите не беа скорнати, сите четворица му појдоа на овчарите кои ги најдоа боси да режат опути за да ги наврват искинатите биволски опинци што ги топеа денеска во локвата на пресопта.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Мариово, Мариово. Зар таму нема да ги најдеме? — проговори Дургут и му се испули на Бахтијара.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Заедно со него го прокрстари и овој реон — мало Мариово, ги најде по Крушевица и Рапеш Стоја и Петка, си ги даде директивите како арамбаша на сите четири чети и пак прејде на Скаклевите воденици да „пашува" по Бзовиќ, Груништа, Старавина, Градешница, Полчиште и Бешиште.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И си ја зеде Бахтијар грижата да го докусури востанието со фаќањето и ликвидирањето на самиот востанички штаб, кој по сите сведенија беше склонет во непристапните мариовски планини.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Една вечер, откако Сиве си легна со Мара и децата, доцна, околу полноќ, му притропа некој на големата врата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Овие пак, по советот на Толета, ја фатија крајната точка од тој голем „балкана".
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Ќе ги најдеме и ние нели ги најде Бахтијар, — му проговори Иге на Ѓорчета: — Тие што ќе останат живи знаат дека овдека поминаа потерите и ќе ја прејдат Црна ноќеска, ќе не побараат нас.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Толе стана утрото и замина за Крушевица. Домашните не ги најде дома. Дошло време да се работи.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Велиага ги побара бравите уште утредента и кога не ги најде ни овчарите, беше начисто дека се собрани од арамиите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Доста вјаваа ако е за фајде; да ги симнеме еднаш од грбот, да си починеме и ние, нели сме душа, стопанка му — заврши детето, а Толе веќе се пренесе со мислите како ќе излезе од апцаната, ќе му појде првин на Валијата во Битола, ќе го поткастри со сите негови мезличари, со сите гавази и слуги; после ќе ги најде сите бегови од прилепско битолското поле, ќе си оди во Крушевица, та ќе ги суреди Адемовци, Селимовци, Ќемаловци и сите други како нив. Море ќе кола, ќе кола, ќе кола дури ќе ми сечи ножот и дури ќе ми мава раката".
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Така гледајќи ги, крвнички, тој бараше само едно: да ги најде вистинските бунтовници, иако сега сите му се гледаа кумити и бунтовници, та во својата врела глава си ги претставуваше и децата од две години како пораснале и станале кумити.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Последен излезе и бапна во вирот Никола и по река, надолу, ги најде сите триесет и два другари во врбјакот каде што се разделува патот за Поешево и Оптичари и им ја честита слободата, а тие едногласно, уште тука, го избраа за свој војвода, благодарејќи му со тоа, што ги извади од затворот и им ги спаси животите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Арно ама, дружината од Катар Ќаа ја разбра работава и реши да си ги прибере паричките од својот другар што ги најде Сиве.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Доцна, другар Ѓорче, доцна! Го испуштитвме пилето, избега! — му се испушти на Толета, а другите се израдуваа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Е, како сте, бре браќа, шо правите, шо чините, како живејте?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Навртоа на чешмата „Студена“ под самата тумба Маргара и ги најдоа „распашани“ сите војводи, одмараат по добриот ручек и заморен ноќешен пат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Како што се надеваа тука ги најдоа Трајко и Кулета, кои веќе ја дооруваа лаката.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Но не ја издаде таа наредба на јузбашијата и Рушида, ами замава со камшикот надесно за да му направат пат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Бојко ги најде и своите братучеди; Брниклијата се сретна со Босеа, со кого пред некоја и друга година се бореше на Илинден баш овде, на ова сретсело; некои го познаа и Најда Орленчето, Андона и Стојчета.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Валијата и пашата испратија големи потери по бегалците и не знаејќи кој е нивниот војвода, ќе почнат да се распрашуваат кај бабите по селата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
При престојот на Крим ги нашле моштите на св. Климент Римски чии мошти подоцна ги однеле во Рим.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Во нивната домашна музичка колекција ќе ги најдете најновите албуми од Аца Лукас и Сека Алексич, а на полиците за книги најновата книга од Хари Потер купена за своите деца.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Оние дела кои се занимаваат со критика на капиталистичката демократија нема да може да ги најдете у универзитетските библиотеки, но затоа ако отидете на тезга може да снабдите десетина книги кои ќе ви бидат доволни да ја разоткриете правата вистина и кои вредат повеќе од тоа да сте завршиле 3 факултета.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Мајка се чудеше, од каде ли ги нашол овие лимони?
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Уште кога беше во Институтот, а подоцна и во Архивот, ја бележеше содржината на секој сиџил, во убаво обликувани картончиња, според моделите што ги најде во еден француски архивски прирачник.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
На многу семејства им ја оживеа надежта да си ги најдат корените.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Во нив, луѓето можат да си ги најдат трагите на предците, линиите на судбината, изворите на нивните менталитети, тајните на преобраќањата, немирите кај потомците.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Не можеше да ги најде ни вистинските зборови, за да ги пренесе своите чувства.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Бегаше. Бараше порои што гаснат огнови. А знаеше: нигде не ќе ги најде.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Каде ќе ги најде сега? Невозможно.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
А каде не е досадно и каде не е пусто? Треба човек сам да умее да си ги најде радостите на својот живот.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Во тие денови дури и ја мразеше, ги мразеше сите ралупести буки и му доаѓаше мисла кај што ќе ги најде да ги пали.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
А во ралупот ги најдов нив. Готови.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Не се сакаше таков, бараше во себе сили да ѝ се противстави на таа зачмаеност, но не успеваше да ги најде.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ги најде и волнените чорапи што му ги беше сплела баба му додека уште ѝ се догледуваа плетачките игли меѓу здрвените прсти.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Да одат на бригадирски казан, не што им беше под ниво колку што секогаш кога ќе се делеше храната тие ќе беа некаде на терен, а во најдобар случај можеа да им го оставаат следувањето во шаторот па тие по дневното снимање навечер да си ги најдат порциите залоени како штирак, полазени со црвени мравки и по некој полски глушец.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Ова имаше брз ефект и малото тело се преврте, си ги најде нозете и почна да претка наоколу, инстинктивно барајќи ја спасоносната дупка, за која мачорот знаеше дека не може да се најде на тревникот.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Изарчија цела кутија ќибрит, сите стари весници што ги најдоа дома ги изгореа, ја наполнија собата со прав и чад, а потоа немоќни, смрзнати се згушија еден до друг зад ладната печка.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Утре, кога ќе ја пишува некој историјата, нашите имиња ќе ги најде таму.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Каде да ги најдам своите мисли и да ги соберам, свраќаат таму кај не треба.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Го прашав што ќе чиниме отпосле, откако ливчињата ќе бидат украдени, и зарем не се плаши дека логотетот и царот можат да ги најдат при нас и главите да ни ги отсечат.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Никој не можеше да ни ги најде алиштата.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
КОТЕ: Кога ќе се враќаме од пусто Влашко да се облекуваме во стари алишта и да ги криеме парите овде-онде по џамаданчината, да не ни ги најдат...
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Пред да заспијам, пресметав како ќе го проведам утрешниот ден: ќе ги најдам децата и ќе им ја вратам црвената топка, потоа ќе го вртам глобусот пред очи и ќе отпатувам на север кај Ескимите.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
- Пари? Кај ќе ги најдеме? праша друга, ковчеста и подвиткана.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Не сум никаков специјалист за популарната култура и не сум никако поткован за никаква стилска струка, па не бев добро намирен да се зафатам со тој проект.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Најпосле, таа создаде геј-заедници ослободени од надзорот на стрејт-светот, каде што можеше да дојде до нови видови колективно промислување, кревање свест, културна полетност и себеустројување.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Новите урбани мигранти беа, главно, луѓе со скромно потекло кои, во времето на релативниот просперитет што ги обележа крајот на 1960-тите и почетокот на 1970-тите години, можеа во Калифорнија да ги најдат истите неквалификувани работни места што ги имале во Ајова или во Алабама.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Понатаму, третирајќи го тој образец, чија највидна одлика е „родовата атипичност“, како претставителен за „геј-мажите што се склони кон зачувувањето“ (25) и најпосле за геј-мажите воопшто, Фелоус на крајот на краиштата ни ја наметнува како вистина за нас која мораме да ја признаеме – инаку ќе нѐ обвинат дека сме во состојба на одрекување (токму поради таквите тактики на виткање рака противниците на есенцијалистичките модели на хомосексуалната различност честопати го нагласуваат имплицитно принудувачкото, дисциплинирачко или „законодавно“ дејствување на есенцијалистичките теории).343 ‌Покрај сите тие проблеми, кои се типични за секој обид општествените идентитети да се претстават во есенцијалистичка смисла, во овој аргумент има и уште една слабост од толкувачки или критички вид.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А се држам за него, иако знаев дека никогаш нема да успеам да ги најдам сите одговори, дека дури нема да најдам ни многу одговори, токму зашто прашањата се поважни од сите одговори што би можел да ги дадам.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но тоа нималку не ме обесхрабрило да барам макар по некој одговор.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Енклавите Кастро, Фолсом и Полк Стрит во Сан Франциско не беа населени со типови што чекале да се отвори работно место во некоја центарска адвокатска канцеларија или на Универзитетот на Калифорнија во Беркли (иако имаше таму и многу правници и професори).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Без да сакам да бидам догматичен, мислам дека може да се каже дека ефектот од Фелоусовиот пристап е претерано да ја обопштува појавата што ја објаснува толку раскошно и емпириски, истовремено хомогенизирајќи ја до еден „мошне доследен образец“, иако, мора да се признае, „испреплетен“ и „комплексен“ (25).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И покрај тоа, можеа да ги претворат геј-животот, геј-сексот и геј-културата во средишта на своето живеење и можеа да си го градат животот околу тие нови можности.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Многупати сум се покајал што само сум се зафатил да го сфатам односот меѓу машката хомосексуалност и културниот облик или да ја објаснам логиката што е во основата на фасцинираноста на машката геј-култура со одредени артефакти на главнотековната култура.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Геј-гетата, со други зборови, побудија нови облици на живеење. ‌Луѓето што ги воспоставија тие гета не беа, главно, народ од средната класа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Конкретниот есенцијалистички модел на машкиот геј-идентитет кој го промовира Фелоус, неговата визија за геј-мажите како природни старинари, архитекти реставратори, љубители на стари куќи и „чувари на културата“, не може да ги објасни оние мажи – а знаеме дека такви има, дури ги има и во значителен број – кои се страсни и посветени модернисти, кои инстинктивно мразат украси, мразат викторијанска ситничавост и детали од разни периоди, кои копнеат по чисти линии и по апстрактни форми, по простори на зен-чистота и по јапонска апстракција и кои ни мртви нема да ги најдат ниту на сто метри од некое милјенце.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Некои од тие момци можеби се во стегите на реакциското формирање – жртви на интернализирана хомофобија или на родова паника, кои очајнички си ги потиснуваат и си ги одрекуваат длабоките, внатрешни копнежи по циц, по кадифе или по позлата – но тоа веројатно не важи за сите нив. ‌Моделот на Фелоус, исто така, не ги објаснува ниту естетски неврзаните геј-мажи на кои навистина не им е грижа за историјата, старите куќи, дизајнот или стилот, за чувањето на минатото и за живот во совршен ентериер и чиј вкус е срамотно подложен на чести, страшни испади.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
- Штета – реков со воздив – мислев дека ќе ги најдам..
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Не, не успеав да ја најдам куќата. Не ги најдов и моите добри ангели.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Таму политичкото и военото раководство, тие пет-шест главуши, наредија да се бараат причините за поразот и виновниците. И ги најдоа. Нашите. Водачите на НОФ и АФЖ.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ако не си ги нашол во Герман, барај ги во П`пли, ако тука ги немало, барај ги во Штрково или во Нивици, ако ги немало во Нивици, барај ги во Граждено...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
- Откако ги најдоа сметките за тоа кој е крив за поразот, објавија дека Демократската армија на Грција не е победена и не го положи оружјето, туку го стави покрај нога.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Се насмеав и му реков: - Господине, отворете ја фиоката и таму ќе ги најдете сите податоци што ги барате.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ластовиците не си ги најдоа старите стреи и старите гнезда.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Ако ја отворите Библијата, таму ќе ги најдете воскреснатите чеда Божји, меѓу редовите на светите писанија, во земјата своја библиска, како во пророчките сказанија.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Кога стигнаа таму, ги најдоа попот и коларот и неколкумина гробари како исплашени стојат и молчат.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Според магиската формула според која кажаните зборови оживуваат, Петре Великанов ќе ги најде своите деца и внуци иселени во Австралија.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
И камењата и калдрмата и портите и чардаците на куќите ги знаеше наизуст Сане Сандин и со затворени очи можеше да ги погоди, на полноќ да ги најде.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Ако ги разгледаме сега распространетите во Македонија религиозни пропаганди, тогаш таму ќе ги најдеме религиозните пропаганди во повеќето случаи да служат како орудие за национални и политички цели.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Но феминист(к)ите кои (како Мек Кинон) ја сметаат философијата како нешто што треба да се земе или остави онака како што случајот бара, попрво одошто како моќен и неопходен сојузник, ќе ги најдат во прагматизмот истите антилогоцентрични учења што ги пронајдоа во Ниче, Фуко и Дерида.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Ливајн ги најде тушевите, влезе, се истушира, се избричи, се преслече.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Многумина од вас тогаш ме прашуваа, трудејќи се во моите зборови и во срцата свои да ги најдат одговорите што дотогаш сами не можеле да ги пронајдат: ’Павле, каков е нашиот пат?‘ Тогаш ви велев да не го барате одговорот надвор од себе, туку единствено во срцата свои, со молитва и со чист живот, та тој самиот, со волјата Негова, ќе ви се покаже.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
И кога таков, најден за себе и за другите, ви прикажував за откровението свое, многумина од вас ме прашуваа, трудејќи се во моите зборови и во срцата свои да ги најдат одговорите што дотогаш сами не можеле да ги пронајдат: ’Павле, како безгрешно да љубиме?
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
- Сега не знаеш кои ти се враговите, тогаш ја запали куќата. Не запалил.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ги побарав опинците, ги најдов, некако ги наврев на нозе. Осаменоста веќе ми беше тешка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се повлеков од прозорецот. Во собата мракот го оторбешуваше таванот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ако Доце Срменков сака да ги најде тие што си поиграле со оган, добро.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тука ги најде и остатоците од едно старо седело и огнето од нив сосема порасте, така што сега веќе можеше да му го стави и најсуровиот прат, што го скрши околу себе.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Таков навлегувал и во куќите на балистите, со кои до неодамна се војуваше, а сега или беа изгинати, или избегани, или пак позатворени, а тој вршел претреси и кажуваа потоа, не им проштевал многу на оние, што ќе ги нашол дома и на жените.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Очекуваше дека ќе ги најде повеќе, а ги имаше само неколку килограми, ги извади сите нив, во сламата веќе немаше ни едно зрно и тој тогаш ја запрета дупката во подот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Нив тој ниеднаш не успеваше да ги најде и да ги погледне отворено; кога ќе ги побараше, застанат за да здивне, тие просто како да се стркалуваа, притискајќи се зад стеблата, за да наизлезат оттаму уште веднаш, штом ќе заминеше во новиот залет.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тој еднаш успеа сосема да ги најде нив.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Требаше и ти да го откриеш еднаш она, што некои веќе одамна го знаеа, кога ги најде во тие соби и со оние ситници, што беа задружни, и кои, којзнае како, ти ги снемуваше една по друга од пред очите, без да го заушуваш тоа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Нејзе ѝ беше нормално да ги најде и да им се залепи како фластер.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
А кога стигнаа во дворот, на прагот на куќата нивна, ги најдоа мајка му Илинка, браќата и деда му Блажета, тихи и скукалени.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Кога зараното и предводени од него, од Максим Акиноски, жителите на Потковицата стигнаа на Алилово, таму, од оваа страна на бреговите на вирот, растоварени од коњите, ги најдоа Хаџи Ташку и дружината.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Другиот ден тројцата ги закопаа, Димка и мајка му во еден гроб.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Потоа сите заедно, и војниците и полицајците и жителите на Потковицата отрчаа на Бел Камен, а таму, спружени покрај каменот и со расцепени глави, ги најдоа Видана Јанчески и Ристана Голушкоска.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Веруваа, се надеваа дека Атанас, по исплакувањето на Молитвена Вода, ќе си дојде дома и ќе каже што го натерало толку силно и толку жалоито живи да ги оплакува.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Овие одликувања, кои ссами Боше и татко ѝ на Драганка му ги предале на Петрета, за тој да ги донесе во Потковицата и да им ги предаде на нивните, во куќата Јанческа се чуваа сѐ до 1924, кога, при еден претрес, српските џандари ги најдоа и ги зедоа со себе.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Кога си дошле од брак машчеа је и татко је, Мара је нашле пак крај огнишче во пепелта, та ја кажвеле и је велеле: - Мори, Маро, ќерко!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Таја си се променила со ними и со златите чехли, шчо ги нашла во пепелта, та со трчање отишла на брак и тамо се фатила на танец да играт хоро.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Гола... - Ниривина, Ниривина, Ниривина! Кога ги најдов басамаците сѐ беше касно.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Пред тој да замавне на мене со зелен нож, натопен во зелен отров, истрчав од собата но, заслепен од пламенот, не ги најдов басамаците.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Трчав како луд, се судрував со ѕидовите, се раскрвавував и не можев да ги најдам басамаците. Господи...
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Поправо, јас и не ги најдов нив, туку местото кајшто беа тие, пред да ги разјаде пламенот.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Некогаш само малку да му ја свртиш браздата, си мислам, само малку да му ја скршниш водата, и плеќите ќе си ги најдеш кај мевот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
и само коси, цело поле трешти, небото се тресе, мислиш на тебе ќе падне и се слуша само едно долго виење, еееее, јачи и плаче, ко мало детуле, и војниците како што одат и како што гинат само ау, ау, ау, викаат и едни паѓаат, а други се меткаат наваму и натаму, не знаат кај одат, чакалот им влегол в очи и ослепени се и од двата полка само осумдесет души не загинаа, и тогаш собув еден мртов Англичанец, ама старшијата ми ги виде чевлите на нозе и оди кај оди ќе ми се испули во чевлите, ништо нема загубено, а бара, и, кај ги најде, бре, ботушите што ми ги купи башта ми, вели, зар татко ти е Англичанец, му велам, и тој одвај дочека да го налутам, нема арамии кога сите крадат и почна да ме тепа, преку нос, преку очи, и мсне светкавици ми играат и после многу ми се стемна и го гледам како 125
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Од тие што ги најдовме, велат децата, од тие што ги фрлавме в оган за да пукаат, велат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Или ќе ги најдам покрај јазот да прават црепни од кал и лепчиња од кал.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А јас мислев ќе ги најдам да си играат: Бишка, Кусо петле, Клиска, Долга капина, Пет камен.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А многу си ја поганеа устата Србите, многу пцуеја. И за арно и за лошо пцуеја. Не знаеш кај да ги најдеш. Дури ги научивме, само се тепавме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Нема Род, мене сигурно ме казнуваат таму, ама којзнае дали е маж, некоја побеснета мајка, осаменост. Да одам да се барам.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Каде да ги најде другите четирисет рубли?
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Половината уште некако и би можел да ги најде; можеби, дури и малку повеќе; но од каде да ја земе другата половина...?
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тој добро го познава мојот ракопис, па на средината од празниот лист ги напишав следниве зборови: ’Un dessein si funeste, S’il n’est digne d'Atrée10, est digne de Thyeste.’11 Нив ќе ги најдете во ’Атреј’ од Кребијон12.“
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Или за Хухуј, за Кецалтенанго. (Се вратив на претходните страници за да ги најдам имињава.) Не чинат, би било исто да кажам Трес Аројос, Кобе, Флорида.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ги нашле, како кажуваше, Ибраим Ибраим, в зори или подоцна, по една спогодба на завојуваните за кус мир за кое време ќе се соберат мртвите и ранетите; подоцна, по некоја година, еден човек без нога, ќе се потпира на патерици и на слеп човек, катадневно да седат обајцата во чајџилницата на некој Тефик Рамо, човек со задув и срдечен кон секој кој што, дури и првпат, дошол кај него на чај или кафе.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Не, ние заклучуваме дека логичките правила од овој тип, иако се корисни во извесни формални ситуации, okno.mk | Margina #3 [1994] 79 ни обезбедуваат само прва апроксимација на нашата секојдневна логика. [...] Во секојдневниот живот, ако не ги најдам наочарите ниту во спалната ниту во кујната јас ќе пребарам по мојата меморија или по околината малку пошироко, и ова „пребарување” не мора да може да се опише со стриктна примена на логичките правила.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Ти пуштав сè посилен мирис како што женките тоа им го прават на мажјаците за за ги најдат... Како што ти пуштав во Пансионот...“
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Се ослободи од непотребните работи во куќата: од разните шишиња што ги најде во долапот затворени со тапа или со кочанки, полни или полупразни со разните течности: масло, газија, крстена вода со босилок внатре, недопиена ракија или вино, лекови од тревки, варова вода и друго - ги исфрли надвор ослободувајќи ги од нив заробените мириси.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Понекогаш ќе се сожалеше и оние добичиња што од силен јадеж и страв ќе избегаа во планината, одеше да ги бара; кога ќе ги најдеше спикани во некоја грмушка или трап каде што сѐ уште мавтаат со опашката и клоцаат со нозете од силен јадеж, им се доближуваше полека, им ги вадеше коњските муви и стршлените и тие ослободени од тој напаст, го лижеа по рацете и им идеше да го бацат.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
На некои од најблиските букинисти им остави неколку негови книги за детето од првото издание, со надеж дека ќе ги најдат вистинските читатели.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Веројатно имате за сега некои приоритети, книги на источни теми што не можете да ги најдете во светот?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Само трипати ни се случи во купонските времиња да останеме без нив: еднаш кога купоните ги изеде една од нашите кози од времето пред забраната за чување кози, другиот пат кога беа паднати зад еден креденец, а Мајка ги најде кога им беше поминат рокот и повеќе немаа никаква важност.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Климент Камилски продолжуваше да бележи во еден голем жолт нотес, донесен од последното патување од Париз, купен во големата книжарница во Латинскиот кварт пред мостот Сена, во којшто, како што му се довери на Татко ги запишуваше главните идеи, односно les ides generales коишто му недостигале хронично на Балканот, а тие обајцата биле на пат да ги најдат...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
LVII Татко и Климент Камилски по херојското соочување со сите речници во потрагата по ориентализмите во балканските јазици по којзнае којпат се соочуваа со невозможната мисија да допрат до сите заемки и конечно да ја состават наумената листа.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Јас ги најдов. Тие се тука.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Еднаш љубев еден човек во кого ги најдов сите љубовници...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Тогаш стрикото Лентеноски шеретски ќе си ја позанишаше главата лево-десно, ги нашол, не ги нашол, ништо не разбирате.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Со треска во гласот потоа некое од децата ќе се осмелеше да праша: - Ами ги нашол ли човекот своите деца, чичко Лентен?
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Со тоа потврдувајќи нешто многу значајно: дека не е битно каде сме, какви дневни обврски имаме, со што сме ангажирани - поезијата може да ги најде своите патишта буквално во секоја и најмалечка клетка од животот.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Драмата настапи еднаш кога ги понесов клучевите со себе и повеќе не можев никако да ги најдам. Со денови. Вистинска драма! По некој ден ги најдовме во машината за перење како силно одѕвонуваат на металната центрифуга. Овој звук најпосле ме смири. Клучевите беа конечно пронајдени!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Враќањето во Палестина не беше лесен процес макар што Арафат успеа да ги најде храбрите, чесни и далекувидни Евреи, подготвени да живеат едни крај други со Палестинците.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Дарвиш замислено продолжи: - Но, за жал, изненадувањата секогаш се подготвуваат вон метафизичките сфери, во жестоката реалност на светот со вечно неразрешени противречности.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Не можев да ги најдам вистинските зборови на мојот одговор.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Бев трогнат од вниманието.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Знај, ние се радувавме што те гледаме меѓу нас.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Меѓутоа, ни кажа дежурниот од патролата, сношти Мане избегал со една расипана партизанка и ги нашле двајцата на патот.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Чаршијата се тресеше од тељаљите што ја објавуваа веста, калдрмата стана лизгава од расфрланите аспри ковани во Кратово, вратите на апсаната се отворија и пуштените се нафрлија врз ситнежот да зобаат како пилци, а Бошко си ги најде жената и децата дури во Бојаџиската чаршија, стуткани зад едни црвени преѓи што се цедеа на ченгел од крвавата боја.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
А кога ќе ги најдеш, треба да им ја откриеш и смислата.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Документирањето на еден настан е како градење на куќа од тули кои не знаеш каде се расфрлани низ историјата. Не знаеш каде се, а треба да ги најдеш.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Постоја така загледан и повторно пријде кон гробот од жена му и кон својот; ги загледа, клекна крај гробот од жена му, ѝ запали свеќа од тие што ги најде тука недогорени, а потоа запали свеќа на гробовите од татко му и макја му.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Но таа го виде само едното дете прободено, додека другите две свекрва и успеала да ги скрие во кочината, та не ги нашле, и тие останаа живи.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Самите тргнаа пред аскер и една по една ги претресоа сите простории пред зградите на тврдината и ги истераа во дворот сите луѓе, жени, деца и старци што ги најдоа во нив.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Настанаа сите селани и се простија од поп Јакова, ветувајќи му дека сите до еден се готови и ќе тргнат по неговиот повик, а калуѓерот, задоволен што ги најде сите водачи на куп, кои и самиот поп Јаков му го запиша во тефтерот, тргна со попот и направи еден добар ручек кај него, та си отиде во Прилеп да му се пофали на кадијата како мајсторски ја сврши оваа важна работа.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Затоа тој сега одеше по сигурен пат и беше убеден дека сите селани ќе ги најдат на едно место на панаѓурот во Чаништа.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Ги најде седнати и молкнати, една до друга на одарчето, загледани во вратата чиниш одамна ја очекуваат токму неа.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Ќумбенцата кај Петра и кај Роса забуботија гласно, а потоа , низ малите отворчиња за воздух пуштаа толку виделинка колку да можат да си ги најдат леглата.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Друже Србине на овие двајца не треба ни да им верува, некое утро нив не ќе ги најде на своите места оти ќе заминат скришум напикани во украдените шејови.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Втасаа и другите аскери, та и чаушот; го распраша кај оди, и кога чаушот го позна кој е, го пушти со заповед да се враќа побргу, да не замркне во планината или да не ги најде комитите, та и тој да стане комита.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Под широките стари буки ги најде овците на Ристета Богоев на пладнување.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
А целото село ќе се грижи за храна на мајсторите што Стале ги најде и ги пазари 24 лири да ја соѕидаат црквата, иако немаше ни 24 пари во ќесето — Пак, село нека е весело, — велеше тој.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Сиромасите што имаат за плаќање по дваесет триесст гроша, дури до половина лира, се кријат по дома еден крај друг, да не ги најде Злате и Беќир гавазот, кои го придружуваа Чатлакот како извршна сила.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Потребен е долг период да секој си ги најде своите гранапчиња, кооперации, јемиши, мешпајзи и зарзавати.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Таа остана во последната куќа на нашето семејство во егзил, со сега запустената врска со клучеви, од напуштените куќи крај морето и крај Езерото, но сѐ уште со пустата надеж дека некој, сепак, ќе им ги најде вистинските брави.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Го стиснав жарчето во пепелницата и пак ги најдов цигарите и запалката. Ја осветлив.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
И во една трета Марија ќе ги барам првите две и ќе ги најдам само двата познати финиша.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Само тој старец ги учел и децата и мајките и татковите за да не прават така, оти големо зло ќе ги најде.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Се качил Смиле и ги нашол и ги донесол пред сите селани да ги видат и да поверуваат.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
– „Ете јас бев, мајко, што ги зедов, ѝ рекол, ја качи се, бре Смиле, на куќа кај што стоев јас, побарај во сламата, ќе ги најдеш, земи ги вамо да ги видат за да поверуваат“.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
„Ги најдов во стариот сандак.“ Таа помириса. „Воопшто не мирисаат на нафталин. Како да се сосема нови.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Место камчињата да ги сложуваме во мозаик ги оставаме таму каде што сме ги нашле – во новата фрагментација, наизглед исцепкана и расфрлана, материјата ја следи својата преобразба од звук во вибрација.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
Одевме и во болницата. Многу деца таму си ги најдоа своите татковци или постари браќа и сестри.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Во џебот ги најдов и овие слики...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И да не ти е чудно ако ги најдеш да печат шилеже.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Парите ќе ги најдам, во прашање е само време, а тоа што останува е да смислам на кој начин ќе ги шармирам спонзорите.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Воедно треба да најдам некого кој успешно ќе го промовира мојот проект.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Често, кога подготвува испити, позајмував книги од него и жена му, зошто не можев да ги најдов на друго место.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Додека пребаруваше да ги најде паричките (пцуејќи ги во себе и него, и партијата му, и суратот), овој достоинствено го чекаше, чешкајќи се по непоткусурените влакна на лицето.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
У еден партаљаф кустум, су широка врска, мисљ`ш лигарник, а панталоонто... шо да ти кажувам... у едната пачавица двете нози ќе му ги субре.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
И трчаа низ село брзајќи секој да ги најде своите, па да им каже што се случило.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Весна ги криеше цигарите во подрумот за да не ѝ ги најде мајка ѝ, та кога ќе одеше да земе нешто од подрумот, пушеше пред малото прозорче за да излегува чадот надвор.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Знаеше дека сестра му има пари, но никако не можеше да дојде до нив: испретури сè низ куќата, сè каде што претпоставуваше дека ги крие, но не можеше да ги најде.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
СТРАСТ Симонче уште од малечок беше научен да краде: ѝ крадеше на сестричка му Верче играчки и ги криеше на такви скришни места каде што таа не можеше да ги најде: под креденец, под душек, во ќункот, во оџакот.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Се нафрли на книгите од нејзината библиотека, претураше една по една, ги прелистуваше, но и тука не ги најде.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Кога му се нафрлија луѓето да го тепаат, тој им рече дека тоа што го пече е зајак; луѓето не веруваа и почна да му ја претресуваат куќата; на таванот му ги најдоа сите кожинчиња од мачките што ги исклал и со кои ги имаше облепено дупките на куќата за да не му дува.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Ги ставива на таван за да ги најде некое момче. 26 Margina #11-12 [1994] | okno.mk Jacques Derrida okno.mk | Margina #11-12 [1994] 27
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Се осмелувате да кажете, „можеби ќе посакате“ кога сте родени.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тој добро знаеше дека покрај научените јазици на Балканот, како штитови со кои и мајка со нивното знаење го одбрануваа семејството во времиња на војни и дека најтежок да се совлада беше јазикот на тишината, кој има своја посложена синтакса од јазиците на зборовите.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Мајка ми и при најтешките судири со животот, при губењето на своите синови, не исрушташе солза, не покажувајќи ја својата душа, сместувајќи ја во повисоки сфери.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Татко ми како вистински балкански алхемичар од посебен ков, се срушташе длабоко во ноќта за да ги најде вистинските зборови обвиткани во рувото на тишината со кои требаше да им се противстави на зборовите, небаре излезени од барабани, во тие тешки времиња.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Мајка одамна ја нема, но таа е останата во алхемијата на моето именување.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
И, во својот завршен збор, пред ,небескиот трибунал пред претседателот да ја прочита пресудата на моите предци, не можејќи да ги најдам спасоносните зборови, останати во ,трибалниот код на сеќавањето ќе ја продолжам мислата на мајчиниот јазик.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
АНГЕЛЕ: Да ги најде востаниците? (Пауза) Дојдов да се поздравам.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Се раздени ли, на голо ќе ги најдат авионите.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Мртвите остануваат таму кадешто ги најде смртта.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
А да се скријат? Каде? Ќе ги најде и после ...
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Израстоците отпаднаа еден ден, ги најдов насекаде по чаршавот, како трошки.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Фрлив поголем дел од облеката и постелнината, а остатокот го дадов на хемиско чистење.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Мали розеви лузни се познаваа на кожата, но и тие избледеа по некое време.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Се вратив во семејството коешто беше среќно затоа што оздравив.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
За жал, често тие места ќе ги најдеме запустени.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Но, тој ги најде и му ги покажа.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Петре Питропот беше тој што ги најде мајсторите да ја изградат нашата нова црква и тој ги надгледуваше.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Куцовангелис, израдуван што брановци ќе ги најде в црква наместени под неговиот крвнички нож, се погрижил до Браново да дојде навреме.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
И да им ги најде оние две белешки од Проедросот во Ливаѓе.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Тие не се будали ние да ги најдеме...“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Ќе обујам чевли со високи подпетици. Се чувстувам прениска за тебе“, рече и излезе од дневната да ги најде и обуе чевлите со високи потпетици.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Му останува да тргне да ги бара, да ги најде и да види што ќе направи.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Утредента авторот во „Златното буренце“ ги најде една група од петмина седнати во длабочината на ресторанчето, околу маса претоварена од скара, чаши и литарски шишиња Смедеревка и Пелистерка.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Митра и Роса ги најдоа со солзи и стиснати една во друга.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
3. Близу едно село ги најдовме Струма Количковска и Воскресија Мукаетова.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ѕин, ѕин, да можат да си ги најдат своите исфрлени коски, сигурно и со нив ќе ми ѕвечат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тој веќе се повратил и се мачи да си ги најде нозете.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Успеа да ги најде сите мои слабости.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Тој изјавил дека не сака никому да му дава сметка за оние суми што лично ги нашол без да го ангажира името на емигрантската организација.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Се засрамив бескрајно.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ги наѕирав меѓу гранките. Беа петмина.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Премногу се ситни за да можат да бидат обележани во атлас.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Гледај колку многу се радуваат што ги нашле, а за сопствениците не ни размислуваат.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Биле во паркот и не ги нашле луѓето, само капата останала на тоа место.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И да сакам да ти раскажувам, нема да ми успее да ги најдам вистинските зборови.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Селото на Игбал и малото планинско езерце не се ни обидував да ги најдам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)