Ги ниша и до земја ги наведнува.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И по нив некој ветар зеде да ги ниша дрвјата, да ги тресе гранките.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Запејте! И запејаа: високо црвено ѕвоно што ги ниша Алпите.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Езерото веќе ги ниша соништата на светот. Вечерницата пак нив ги води по знајни и незнајни места во пресрет на муграта моја што постојано ја создаваме човекот ноќта и јас.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Аларах демне зад Алпите и чека Римјаните да му го донесат златото. Насетувам знаци, велеше, кои повикуваат на песна.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)