Над нив голи гранки што благиот ветер ги нишка со надеж дека ќе се наведнат толку многу што ќе можат да го досегнат расфрланото злато и да си го врати пак на себе. Не! Не се досегнува!
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
За попустина. (Сите ги нишкаат главите одобрувајќи) А и сите ние сме криви!...
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)