Покана за плаќање на глобата на сторителот на прекршокот ќе му врачи инспекторот на трудот на местото на прекршокот (чл. 265, ст.1, ал. 6 и ст.2-4 од ЗРО). 7. Изведувањето на доказите го определува советот, односно судијата поединец – со решение, во кое ќе се назначи спорниот факт за кој треба да се изведе доказот и доказното средство.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Предложените докази што не ги смета за важни за одлуката, советот, односно судијата поединец ќе ги одбие и во решението ќе ја назначи причината за одбивањето.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Во текот на овој четиримесечен период, додека парницата беше во тек, работодавачот на Костадиновска „доброволно“ ѝ ги исплати заостанатите седум плати, па затоа ова побарување беше изоставено т.е. повлечено од тужбениот петитум. 275
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Конечно, во декември 2006, судскиот совет (во состав: м-р Љ. Неделковски – претседател, П. Попоски и С. Спасеноска – членови), носи пресуда со која ги одби сите поднесени жалби на работодавачот и на поранешните работници како неосновани, и ја потврди исправноста на првостепената пресуда, која во јануари 2007 стана правосилна и извршна.6
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Во периодот од март до јуни 2006, во Основниот суд – Битола се одржаа вкупно четири рочишта за главна расправа.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Четириесет и прва и Четириесет и деветта дивизија ги одбија Хуните од Тополчани.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“
од Тодор Чепреганов
(2001)
Крушево се готвеше за решителниот бој. Востаниците продолжуваа да ги одбиваат нападите на башибозуците и на кичевскиот гарнизон.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Јанка пак ги одби. И тоа се повторуваше повеќе пати...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Ги одбиле најпрво Бугарите, а потоа со борба, со пукање, отстапувале по оваа патека, се спуштале низ оваа корија, а некаде над нашата колиба излегле кон Грамадна, а оттаму на север, кон Осоговските Планини...
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Современиот, главнотековен геј-идентитет, како што видовме, сака и да си ја одрекува различноста, да ја поднамали општествената забележителност, да си ја ублажи настраноста.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Секој општествен идентитет денес се одрекува од сопствениот идентитет; барем ја сака опцијата, одвреме-навреме, да ги одбие идентитетските „етикети“ – да биде „пост(допиши си го идентитетот)“.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
А тоа се стреми да биде секој современ идентитет.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Зашто тие себеси никогаш не би се идентификувале сериозно како хипстери, ним им треба тој нивен хипстерски идентитет да им биде антиидентитет.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Во таков случај и Грците и Патријаршијата ќе ни се објават за непријатели на нашата народност и наш свет долг ќе ни биде да ги одбиеме сите грчки напади на нашата народност.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
А ние ќе ти исткаеме нова кошула и ќе ти сплетеме волнени чорапи.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
- Не можам, се бранел попот и ги вртел кон нив дланките како да сакал да ги одбие од себе.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Кој би ги одбил? Можел и да заѕвони на вратата, барем двапати.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Тој, мртов ладен, ги одби нејзините изјави. Бил многу повреден.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Ти сосема јасно одговараш на прашањето во пасусот наведен подолу, во кој е очигледно дека штом ти си повторно уверен дека Серл сигурно станал месечар, кој веќе не е во можност да ги одбие менталистичките атрибути кои што сме навикнати да ги проицираме на нашите невини компјутери (коишто не се во состојба да укажат дека нема никој дома и дека атрибутите се затоа лажни), тогаш проекциите повторно слободно протекуваат.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Малото дете врескаше од страв и ја криеше главата во нејзините гради како да се обидуваше да се закопа во неа, а жената ги ставила своите раце околу него и го смируваше иако и самата беше модра од страв, за сето време покривајќи го колку што е можно повеќе како да мислеше дека нејзините раце можат да ги одбијат куршумите од него.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Од друга страна пак, се надевам дека ВР ќе им помогне на западњаците да се приспособат на различни реалности, на искуства што инаку ги одбиваат.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Прогнозата е исклучително мрачна, но тој ги одби херојските обиди, определувајќи се за палијативи додека разгледува на кој начин да ја докрајчи својата приказна пред да стане неподносливо болна или/и недостоинствена.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Но Трајче, без да ја каже вистинската причина, за првпат ги одби.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Заедниците, како што нè потсетува Грос, се формираат не само преку идентификација и генерирање на заеднички интереси, потреби и вредности, и воспоставување на универзални закони кои истите ги прават задолжителни и ги спроведуваат, туку и (а можеби и уште повеќе) „преку остатоците што тие ги исфрлаат, бројките што ги одбиваат, условите кои ги сметаат за невозможни за 22 Helene Pellerin, “Borders, migration and economic integration: towards a new political economy of borders,” in Global Surveillance and Policing: Borders, Security, Identity, ed. Elia Zureik and Mark. B. Salter (Cullompton: Willan, 2005), 55. 26 асимилирање, кои се обидуваат да ги жртвуваат, оцрнат и протераат“.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Според нивните анализи "комунизмот во Романија не постои и преовладува антируското чувство", но сметале и дека ако Романците ги одбијат Советите, имало голема можност крајниот резултат за Романците да биде уште потежок, односно "да состават влада која ќе биде потчинета на Советската".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Во однос на Југославија биле сосема сигурни, имајќи го предвид она што се случувало на теренот, дека "Тито, со сопствени сили и со наша поддршка, веројатно ќе се појави како водечка сила, го сакале ние тоа или не, како резултат на граѓанската војна против Србија".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Девојчињата се лесно повредливи и едн погрешен гест или збор на подсмев, грубост, или недоделканост во однесувањето, може засекогаш да ги одбие од некого.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)