ги (зам.) - оддели (гл.)

Ете зошто час поскоро треба да си ги одделиме нашите интереси од бугарските. Тоа го бара од нас благоразумноста.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Таму, на главната улица, забрмчуваат првите утрински ГСП автобуси: од останатата бучава ги одделува тврдоста на почетниот звук, па карактеристичното тропање отпосле.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Кметот и учителот им посакаа добредојде и ги поведоа кон училиштето за да ги одделат од луѓето што се натискаа околу нив.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Нужната потреба ги одделува гледачите од театарџиите особено од потребата да запрат некој театарџија на улица и да почнат да му ги изнесуваат своите желби, то ест да го убедуваат дека во театарот треба да има повеќе комедии, да не речам, смешки.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Тоа почнале да го прават под притисок на оние кои сакале да ги одделат од немуслиманскиот свет.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Никако не можат да ги одделат, да ги растават.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сето она го виде само во едно обѕрнување наоколу со својот поглед, со кој ја изнаоѓаше за себе таа просторија, а после веќе ниеднаш не ги оддели очите од бичкијата.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
А оние сега како допрва да ги откриваат ѕидовите и нивната волшебна моќ да ги одделат од изгубеноста и им требаше доста време за да се изнајдат сосема и да почнат да ги бришат своите пушки.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Се разбира, не се подготвував за да ги прославувам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
За мене тие беа повеќе и од нашите големи празници за кои никогаш не арчев непотребни зборови но знаев да ги одделам од другите денови и на посебен начин да ги доживеам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Блескотната светлина им ги подзамижува очите, а чадот и силната миризба на темјанот додека палат свеќи за живите и за мртвите полека како да ткајат едно невидливо платно околу нив што ги одделува од многулудната маса за да можат да бидат сосема сами кога ќе дојат да се поклонат и да ја целуваат мајката Богородица.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Секој автор духовно се надоврзува на неговите претходници, дури и во сопствениот гневен грч предизвикан од потребата да негира она што пред него се случувало, да го менува тој свет на литературата со преседански обид, со поставување нов патоказ пред идните генерации кој ќе ги оддели од товарот на создадената традиција.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Жените со малите дечки и нив ги одделија, а тие жените, што беа во бело облечени, по секаде почнаа да нѐ прскаат со една бела прашина.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Потоа поминаа лекари. Нѐ прегледаа од глава до пети. Болните ги одделија.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Свикнати да те препознаат штом ќе ги одделиш од душата на ноќта гаснат огновите на новите соѕвездија или се кријат во корупки од воздишки.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Тешко се одделуваа од живината, па и од крупниот добиток, кој обично мораше да остане во задругите, за на крајот да останат со козите, од кои немаше закон или сила што можеше да ги оддели.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Од друга страна, културните граници ги одделуваат различните светови на значење, додека геополитичките граници се поставуваат во геополитичките простори. 2 Види Hastings Donnan and Thomas M. Wilson, Borders: Frontiers of Identity, Nation and State. (Oxford: Berg Publishers, 1999), 19. 12 1.1 Borders, boundaries, frontiers Да биде забуната уште поголема, во литературата (англосаксонската) се користат цела низа заемно заменливи поими за означување на границата, со различни значења – од линија во земјата/тлото до нејзината примена како метафора за културните и другите „гранични“ подрачја на постмодерната, од територијалните меѓународни граници до метафоричките граници на идентитетот.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)