Стојам по осум часа на дождот и ги паркирам возилата на американскиот џет-сет: млади плејбои во „естон мартин“, доктори во „јагуар“ и адвокати во „масерати“, криминалци во „кадилак ескалејд“, спонзоруши во евтини „тојота“-модели, богати сопруги во „ес-ју-ви“...
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Токму тука нашите луѓе ги поставуват шаторите, ги паркираат приколките, зашто тука уште не се наплатуваат такси, за ова или за она. Се сместуваат и - летуваат.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Телевизорите се надвикуваат како соседи пушачи залактени на прозорците. (Автомобилите како да ми ги паркираат во спална.) Истите гласови, истите имиња вметнати меѓу две пцости.
„Три напред три назад“
од Јовица Ивановски
(2004)
Дедо Мраз со санка и шишенце КОКА*КОЛА еквилибрираше по падините на покривот и се цедеше во длабочините на олуците и по рабовите на оџаците плашејќи се да не се стопи како дебела илузија додека во подножјето на елката од пластика и трепкалки ги паркираше шарените пакетчиња од фабриката за евтини чоколада вафли и бомбони небаре е нејзин трговски патник а не црвен исполнувач на желби ***
„Три напред три назад“
од Јовица Ивановски
(2004)