Дуќанчињата полни стока, а Атанас Бамбо само ги пика рацете в џеб и ги вади, пикни извади, празно. Не ѕвекнува пара.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Кога од станицата стигнаа пред зградава, додека сите се качуваа на првата плоча преку неколкуте басамаци, таа си рече Да признам што има ваму долу? чкртна со кибритчето, го наала кончето на свеќата, нив постојано ги пикаше во пазувата, и лелејавото пламенче дури долу по ходничето и таму лево во двете прегратки ги заваби сите. И гуските, се разбира.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Тронда му ги стиска нозете, си ги пика очите во калта на нив, срам ѝ е да им погледне на луѓето околу неа во очите.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Додека зборуваше очите ги пикаше во темниот агол на одајката, набрзина ги прошета по лицата на сите, а потоа ги врза за темницата чиниш аголот и темницата во него се некое огледало во кое гледа некои други, дамнешни лица, а не овие што се сега пред него.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Едни ги пикаа своите годиначиња во градите, а тригодишните под широките кошули и така клечеа врз нив како квачки врз пилиња; други ги криеја децата зад иконите; една го кладе детето во камарата каде што попот врши проскомидија; друга го бутна во мазгалката зад иконата на св. Илија, а сите зедоа в раце по една икона, натпреварувајќи се која да ја земе иконата на Ристоса, св. Богородица и света Петка, надевајќи се дека нивната сила е поголема од онаа на другите светци, та белким и ќе ги заштити барем децата.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Бев уверен дека сето тоа го прави без систем бидејќи на неговата маса владееше вистински наос.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Си реков човеков има потешкотии со сите тие листови што постојано си ги пика во носот за да ги прочита, а потоа, како да се згадил од прочитаното ги фрла тие листови од пред себе.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Тие наближуваат, штрапнелите фрчат низ шумата, се цепат дрвјата, а ние ги пикаме главите в земја.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Кучињата гледаат, копаат земја и ги пикаат главите во дупките. Се ладат. Кутри кучиња, што дочекаа!
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
VI Илко често одеше на брегот, седнуваше крај сулфурната вода, се собуваше и ги пикаше нозете во топлата вода да ја лечи реумата.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)