Карванџиите ги убиваа, водата ја испуштаа од мешините, храната ја поганеа, коњите и оружјето ги пленеа, а војската, иако горе, на Чауле, гладна и жедна, не смееше да се симне долу, во полето, и да ги ограбува чифлизите; нивните стопани, Турци, имаа власт и над војската.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Во сојузничките војни, пак, против Турците, по победата над нив на Алинци, во есента 1912-та, прва во Потковицата навлезе српската војска.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
„Некои Мариовци во саботата навечер ги зачекале мусинските и острочките качаци, што ги пленуваат пазарџиите по Слива и му ги наполниле задниците со сачми".
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Кој беше, што беше, се разбра, дека тој пезевенк, Толе Паша, што ги плени бравите на Велиага од Црничани пак се вратил, Валијата и Фазлибеј, пашата, уште за малку што не ги удри дамла.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Лествичникот повторно мласкаше со долната усна во грозната тишина што настана, оти параболата што ја кажа Филозофот ги плени сите, а особено логотетот.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Ароми, мешани мириси на пристанишен град што заплиснуваат од сите страни.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Тогаш двајцата ги плени и градот и разгргорената чаршија.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Обично кога патував, а не возев самиот понесував по некоја книга која во тој период ги пленеше моите мисли.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
И речиси во секој премин на цивилизатори или варвари не престанало да се убива, да се масакрира, да се владее...
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
I Уште кога се населивме крај реката, Калето ги плени нашите погледи и се всели во нашите души.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)