ги (зам.) - познава (гл.)

Со други зборови, во таквите системи на писмо планот на содржината изразен со зборовите на конкретниот јазик, непосредно се одразува во знаците на писмото, со што знаците на писмото ја играат улогата на единици, кои покрај зборовите од конкретниот јазик ги изразуваат и универзалните појмовни категории од разните нивоа на апстракции.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ваквите знаци на писмото во идеографските или семасиографските системи ја заобиколуваат фонетската вредност на конкретниот јазик и адекватно се читаат од претставници на разни јазици, кои ги познаваат тие знаци, т.е. го познаваат она, со кое што корелираат тие знаци.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
И покрај некомпатибилноста со нашата внатрешна легислатива, особено од сферата на македонското деловно и трговско статусно право, кое воопшто не ги познава и не оперира со зборовите „претпријатие / компанија / фирма“ – сепак, авторите на оваа студија решија да ги употребуваат овие 221 термини, првенствено од практични причини.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Страни на овој договорот се рабо- тодавачот и работникот (чл. 16, ЗРО). 3.  По осамостојувањето на РМ, со носењето на првиот македон- ски ЗТД (1996) – беше дерогиран терминот „претпријатие“, воведен со поранешниот сојузен Закон за претпријатија (1988) и се воведе само генеричкиoт термин „трговски друштва“ – во сите негови за- конски форми (ЈТД, КД, КДА, АД, ДОО).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Се знае дека првиот вистински чекор за успех во иднината е самодовербата на нас луѓето, во себе си, како нација, како Македонци, да се цениме себе си, да си ги познаваме корените, да си ги почитуваме предците!
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Козарот беше бестрашен. Речиси сраснат со козите, тој добро ги познаваше и луѓето.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Тој страхуваше дека последиците од „двоверството” односно „јаничарството” на Балканот можат да бидат најжестоки, пожестоки од тие што ги познава историјата во другите делови од светот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Татко ми се плашеше од противречностите на Отоманското царство, коишто толку добро ги познаваше и разбираше, да не продолжат и во новото време – времето на социјализмот, на комунизмот, под плаштот на тоталитаризмот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Современото толкување на митот не ги познава категориите зло и добро, тие и во овој роман на особен начин се преиспитуваат.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
По некое време дојдоа и Џеки и Кенди со некои двајца типови што не ги познавав.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Кога клинците кои ги познававме ќе добиеја нервен слом или ќе извршеа самоубиство, луѓето зборуваа: „Гледаш! Ете!
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Имаше уште нешто занимливо во Гламоур, Глиттер анд Голд - мислам покрај тоа што го напиша Џеки и тоа што Кенди играше во него - сите десет машки улоги ги одигра Роберт де Ниро - беше тоа негово деби.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Па, сѐ што можев да кажам е дека ако некој беше „во ред” кога не запознал, тогаш и останал таков, а ако имал некој проблем, тогаш понекогаш никој и ништо не би му помогнало.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Џеки веднаш ми пријде и седна на масата на која седев со тројцата,Стоунси - Брајан, Кејт и Мик.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Беа во ред додека не те сретнаа тебе!“
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Капетанот почна да игра нешто како чочек: - Ги познавате ли Душанка и Јованка? Ете, јас со нив така играв. И почна да се смее.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Тој впечаток само беше засилен со неговото детско лице, вистински осветлено со самозадоволството од потполните незапрашаност и недвојбеност што ги познава само блажената инстинктивност.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Го погледна љубопитно владиката: „Кои се луѓето што таму ги познава овој интелигентен јарец?
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Може ли да ми наштети? А, да ми помогне?“
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Но тој се лажеше, зашто не ги познаваше неумоливите закони на љубовта, иако знаеше дека уште премудри Соломон рекол: „Можеш ли да си туриш жар в пазува, а да не ти изгори кошулата?“
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Што беа тука, сите се свртија, а на лицата беше испишано нестрпливо чекање дали ќе видат нешто занимливо. Си ги познаваа петлите.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Но таа се префрлуваше во едно: ги познаваше неговите можности, не ги познаваше неговите желби, а во нив се криеше неговата сила.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Експресивноста на стариот Микеланџело, кој како подобро да ги познава бездните на пеколот од Данте, го разорува статичкиот поим за хармонија и неговата рационална техника на скусување.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Секоја група ќе ја предводи по еден од вас, поради тоа што патот и приодите добро ги познавате и лесно ќе можете групите да ги протнете низ бавчите и оградите ...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Моли влезе во некаква размена со Магнетските кучкини сестри, давајќи ми шанса да го потерам Ралфи низ вратата со торбата нежно притисната во основата на неговиот рбет. Изгледаше како да ги познава.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Попусто и тогаш Татко покажуваше и докажуваше дека Ататурковите законици, кои одлично ги познаваше, се засновани врз западноевропското законодавство.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Кој ги занемарува овие претпоставки исто толку слабо ќе го разбере маниризмот меѓу 1530 и 1660-та како и модерната музика оној што не ги познава правилата за хармонија или “дисхармонија”.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Таа им ги познаваше неекспресивните лица и зачуваните дланки и точно ја имаше увидено нивната висина и ширина во однос на висината и ширината на собата во која се наоѓаа.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Та тој така добро ги познаваше сите.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Ги познава тој пргавите чекори на Садие, тропањето на нејзините налани.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Не се лаже. Не. Ги познава таа своите деца. Добро ги познава.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Вистина, тие не ги познаваа загинатите овчарчиња, но настанот беше толку потресен и толку грубо се вмеша во нивниот весел, безгрижен престој во планината, што и ним ништо не им се милееше.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Многу здравје на сите што ги познаваме и што не познаваат и не заборавете ме Коста“
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Критичарите, пак од друга страна, често вршат проценка на преводот од едниот или другиот аспект на две ограничени гледишта: од тесните погледи кон верноста на преводот (оценка којашто може да биде направена само во случај критичарот да ги познава двата јазика) или од точка на третирање на текстот на ЈЦ како дело на нивниот сопствен јазик.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Камионите и автомобилите ги возеа луѓе од крв и од месо, луѓе што имаа вид и слух и имаа сопствени желби, луѓе што имаа возачки дозволи и полиси за осигурување, ги возеа роботи што се тркаа по патеките, раководени од сили што тие не ги познаваа.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Да си роден во едно планинско село на Македонија и до твојата десетта година само да слушаш дека постојат и други села освен твоето и други луѓе освен оние што ги познаваш!
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
За мајка ми искажаните сомненија од страна на оние што ја познаваа но и на оние што таа не ги познаваше, беа сосема нормални, а изведените пресметувања и предвидувања, во врска со очинството на нејзиниот син, иако најчесто беа обични подметнувања, нејзе воопшто не и пречеа.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тие долго другарувале со патеките на недружељубивите сенки и многу добро ги познаваат.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И она што ми се чинеше најбитно, мајка ми не се ни обиде да ги поведе луѓето кон некоја друга поинаква вистина.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се разбира дека овие мои претпоставки ги задржав за себе си.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Веднаш до неа лежеше накривениот школски глобус со своите меридијани што ги познавав и бев семожен над нив.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Луѓето, што ги познавав, ги преобразував во своите мисли, предметите ги оживував.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Тоа беше време кога младите, или барем оние млади кои јас ги познавав, живееја во очекување на остварувањето на љубовта, а почетокот на заедничкиот живот веруваа дека ќе биде симнување на рајскиот поредок на земјата, а потоа ги отрезнуваше баналноста на секојдневието кое ги очекуваше, бидејќи секое очекување кое е поголемо од стварноста, како и секоја љубов која е поголема од оние кои се љубени, завршува или со пропаст, или во тривијалност.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тоа беше нашето време, времето на молк за телесноста.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
За Мисирков, којшто ги имаше предвид конкретните услови во својата татковина и можеше да го согледа развитокот на својот народ во блиска перспектива, таквиот став беше наполно неприфатлив и историски анахрон, особено кога и лично добро ги познаваше националистичките методи и средства во воспитувањето и во српските, и во грчките и во бугарските училишта.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Не верувале во можноста да бидат проклето соочени со нов непријател, најподмолен од сите што ги познавал човечкиот род, но со искривени муцки џвакале лута белина и трепкале со засолзени очи - најпосле Онисифор Проказник е тој што треба да се слуша и тие нема зошто да се бунат.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Веднаш побарал да се собере сиот лук и рамномерно да се подели меѓу луѓето, по десетина главички на човек.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не. Не. Сето тоа нема смисла. Не ги познавате Вие нив...
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Јас познавав и друг градоначалник, мошне слабичок, кој веднаш од граѓаните беше прогласен за слаба фараонова крава и подоцна, ниту една негова наредба веќе не можеше да има сила.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Наспроти тоа, градоначалник, кој не е дебел ниту слаб, макар и да не ги познава законите, секогаш има успех.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Неговите соселани, неговите соседи, луѓето од Задругата, кои што тој толку многу ги познаваше, што ниеднаш не можеше ни да помисли на нешто вакво.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Јаренцето ги познаваше многу добро неговите раце и сега тоа ги лижеше нив, задржувајќи се со јазикот најмногу на неговите нокти, на јаболкцата и на подноктиците, каде што остануваа скриени зрнцата сол во поминатите денови.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Долги години беше илегалец и добро ги познаваше тие јавни тајни.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
За нив двајцата, за песот и Васила, да не ги познава отпорано и да не знае колку Васил е честит, би се помислил дека пеколот ги испратил ноќва во Потковицата и на Имотот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Нивната постапка на никого во Потковицата не му се допадна, но и зашто никој не ги познаваше Акиноските ниту нивните обичаи, сите со притаена сомничавост исчекуваа да видат што наумиле тие со тоа.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Деновиве добивме едно честно писмо од Белград во кое меѓу останатото пишува: „ Јас никогаш не можам да ѝ заблазнувам на личност која се зафатила да критикува луѓе кои не ги познава и од кои никогаш не барала извинување.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Жителите на Потковицата се направија дека не ги познаваат кои се и дека не знаат зошто се дојдени тука, па заобиколувајќи ги стапија на мразот на вирот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Живееш во еден град триесет години, ги познаваш сите негови жители, а сега, наеднаш, читајќи весник и бавно чекорејќи, запаѓаш меѓу непознати луѓе, поинаку облечени од оние што ги познаваш, со поинакви очи, со поинаков говор.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Само некои глави мрдаат и само по зборот ги познаваш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Што им прегрешив и на луѓето кои не ги познавам, велам самата пред себе, а околу мене само так-тук, так-тук се слуша чукањето на секирите.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Зоки посебно сакаше да се фали дека гардиските капетани ( во градот, како втор по големина во државата формациски беа четворица) ги познава од времето кога беа никој и ништо.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Сметав дека таков човек мора да ги познава вообичаените полициски методи на дејствување.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тој го виде наконтениот овоземен светец како да стои над страницата на албум од една непозната иднина во која сите што ги познава се поинакви, туѓи и одбивни. Не сфати јасно; сонцето повремено му удираше в очи од напукнатото огледалце.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Најпрвин, не за долго, ги поздравуваше луѓето и прозборуваше со нив по некој збор за татковината или за земјите што само тој ги познаваше, сеедно каде, на Полуостровот или зад неизмерливите мориња, потоа се закопча некако однатре, стиснатите усни со повлечени краеви надолу можеа да му се отнат само со магија.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Тоа низ плачливи очи фрлаше искричав опул на сите како да ги познава.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Авторот имаше чест да ги познава академик Оливера Јашар-Настева и академик Харалампие Поленаковиќ овие две маркантни личности да дели незаборавни моменти со нив, да им се восхитува на нивната ерудиција, мултиетничка и мултикултурна проникнатост не само во балканскиот јазичен сојуз туку и на неговото разгранување во сите други сфери на животот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Добро ги познаваше и шпанските вина.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
За авторот беше драгоцено и консултирањето на лингвистичките научни трудови на американскиот балканолог академик Виктор Фридман.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во браќата пак се разбуди злото. Што сакаш ти, коњ со шест нозе, но тој, арабаџијата, ги познаваше коњите.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Човечката гадина, човечкиот накот студентот тукушто ги беше засакал: сѐ уште го плашеа луѓето што ги познаваше, нивната љубов, работата во фабрика за надница и леб му се чинеа нечовечки.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Зарем нејзиниот постар син Ариф не го знаеше францускиот јазик и не ги познаваше добро француските војници на чело со командантот на воената територија на Подградец, припоена на тогашната Република Корча, а зарем тие не му ветија еден ден, кога ќе заврши војната да го прифатат на студии во Франција? Зарем не му беше ветена иднината?
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Призна дека со години бил во личен контакт со Голдштајн и дека бил член на илегална организација во која членувале речиси сите луѓе што некогаш ги познавал.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„ Не, воопшто не ги познавав.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Уште на почетокот на нивниот брачен живот тој сфати - иако можеби само затоа што неа ја познаваше многу подобро отколку што ги познаваше сите други - дека таа е без сомнение најглупавата, најпростата, најпразната душа со која некогаш имал работа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Барем триесетина луѓе што Винстон лично ги познаваше, не сметајќи ги неговите родители, беа исчезнале во една или во друга прилика.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во нив по тројца луѓе што не ги познавав. И јас заедно со нив...
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
4. Ноќе да се чекори тихум муграта додека огрева отсекаде Сѐ од извор еден што потечува и утока една сал знае Во невиделото на темниот молк сѐ е кон сѐ затворено и сите страни на светот во една точка на копнежот се збрале на сонцето денот да му го понадат Шумата само чекорите на живинката ги познава и крилата вишно што се будат лазурот небесен го симињаат во пастелот на ведрата биднина Часот е тоа кога се живее и пее во мракот на успаните гори на високо Градите тишината ги полни со говор нов на утрото Гороцвеќе и божила му даруваат веќе на гласот со грстови што се истура во пристанот во чеканиот под гнездото на будната трепетлика
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
Едни вела: експлозијата му е настаната по грешка - се занимава со работи што добро не ги познава; други велеа: можеби експлозијата намерно ја има предизвикано во едно очајание, во една криза, бидејќи најпосле сфатил дека попусто се мачи, дека не може да ја оствари желбата - да создаде жива материја.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Таа не ги познава кои се, ама очигледно се една тајфа: возрасен и остарен човек, две момчиња и две девојчиња.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
БОЖАНА: Здравје да имаш, синко!
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Добро ги познава тој сите тие чорбаџиски кожодери како гнили печурки по гората!
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Ги познаваше сите и по имотност и по карактер; го знаеше кој е дарежлив, кој скржав, инаетчија, зајадлив, намќор, ситничар кој бара влакно во јајцето; кој е кротичок, мирен, душа, кој не гази ни на мравка, кој од претерана добрина страда.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
V Танаил каменоделкачот, работејќи долги години на својот занает, ги познаваше камењата во детали, на секој камен што го обработуваше му ја знаеше душата; ќе го пофатеше, ќе го испревртеше со рацете или со лостот, ќе го потчукнеше со чеканот неколку пати од сите страни, како железничарот што ги проверува тркалата на возот дали се пукнати, и ќе узнаеше какво му е срцето: здраво или не; ќе му биде ли верен до крајот на обработката или ќе му откаже на полпат; ретко му се случуваше да се излаже, да го делка некој камен, да го дотерува, да го обликува со денови, со недели, а често и со месеци - и на крајот да му пукне, да му расипе сѐ; а кога ќе му се случеше понекогаш тоа, - Танаил го фрлаше чеканот и глетото и налутено седнуваше крај каменот, неверувајќи дека навистина му откажал, распукал; врвеше со прстот преку пукнатината како преку рана, како преку болка; стоеше така долго време загледан во пукнатината и сиот ифрит, јад, не земаше веднаш друг камен да работи; ќе испушеше цигара, ќе се напиеше чашка-две ракија, и откако ќе му поминеше маката и лутината, започнуваше да одбира друг камен вртејќи го долго време пред да го направи првиот удар со чеканот и глетото на него.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Во овие немирни води се криеја безброј невидливи јагули, покрај пастрмката позната како летницата (има неколку видови летници кои само рибарите ги познаваат, како белауста, мајојца, адуница и други), кресница (вид пастрмка), крапотник (најголема езерска пастрмка) белвицата, крапот, плашицата (езерска „сардела”), скобалот, кленот, мрената и мноштво други ситни риби како грунецот, моранецот и шлунецот риби.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Тоа беше претерано драматизирање, мислеа Полардовите заедно: за почеток, луњите и ураганите обично не му приоѓаат на источниот брег од морето, такашто виорот најверојатно му припаѓал на едно невреме веќе минато (Џоен немаше срце на пријателката критичарка да ѝ сврти внимание дека, како што би забележал секој што ги познава плажите, песокот е сѐ уште мокар од неодамнешниот дожд - оптички ефект со кој уметничката со право се гордееше); понатаму, додека самата критичарка е од познато семејство со сина крв, кој било кога ја видел таа витална течност во лаванда? Маргина 34 59
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Овој пат бев сигурен дека го слушнав смеењето на Јана иако не бев сигурен од каде доаѓа.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А можеби и грешам. Можеби со оваа постапка Самоников зачекорил во еден свет чии што вредности ние воопшто не ги познаваме”.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Мајката помисли дека детето не ги познава далечните.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
Е таа моја Валерија, со своите долги фустани, тешка коса и крупни ѓердани, може лесно пред непознатите да остави впечаток на таинствена туѓинка, која ги познава лековитите тревки и шумските ѕверки.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Со него тие и другпат се наоѓале, и дедо Геро ги познаваше сите по име.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Сите имаме слобода да ги отфрлиме правилата кои добро ги познаваме во потрагата по среќа, но за тоа доброволно ќе си ја платиме цената.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Нив ги познава повеќе од себеси.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Ти знаеш што треба да се биде нормален. Толку често ги кршиш нормите, одлично ги познаваш.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Потаму, седнати близу олтарот - дваесетина мажи и жени. Нив не ги познава.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Веќе никој не е врзан за физичките карактеристики доделени од природата, никој не мора да биде врзан со јажињата на традицијата - оваа комуникација не ги познава границите наметнати со културната и политичка хегемонија.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ние просто избираме еден поинаков, некому неразбирлив заеднички идентитет, кој ниту индивидуалното ниту националното не ги признава како ултимативност, кој им се спротивставува на патолошките еготрипови на поединци, кој впрочем лежи врз трагата на постмодерните промислувања за отуѓеноста и немоќта на поединецот да влијае на процесите околу него.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Дончето ги познава исклештените заби на Мурџо и затоа не ја употребува целата своја сила.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Него го знаеја и двете, а и тој ги познаваше. Пелагија! испушти зачудувачки глас.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
не се трае за јадење, некои и по три пати во денот го менуваат името и ги тепаат децата за да плачат: кога плачат не им бараат јадење, забораваат дека им се јаде, ако продолжи оваа сиромаштија, велат луѓето, не ќе ги познаваме и парите, ќе заборавиме која колку е и од колку е,
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И да не ги познаваш страните на светот: ништо да не ти кажува, никој да не ти покажува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Слегувам и јас, а нозете не си ги знам за свои, не си ги познавам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Гемиџиите најдобро ги познавале условите во Македонија и тие од тоа се раководеле.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
И ми објасни малку подетално за Рибите, оти и самата е Риба, па ги познава добро.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Кутрата јас, беспомошна Риба – вели на шега мајка ми – на крај не можам да излезам со све опасни Скорпиички.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)