ги (зам.) - собира (гл.)

АНЃЕЛЕ: (ги собира рамењата).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Јас морам самиот да ја создавам својата збирка, да се разменувам со другите момчиња, да ги собирам марсовските камења и меркурскиот песок што ми ја исполнуваат собата.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Нозете ни се досегаат, ама си ги собираш, што ќе правиш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Наднесена над поднамодренотo лице Дедомразово подзамрежено од декемврискиот сињак, со нежно памукче на усничките, убавицата ги собираше капките претворајќи ги, притоа, во нови мустаќи, нова брада.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
За овцата, која беше изнемоштена, ослабена, Бојан смеша малку трици со сол и додека другите овци ги собираа грижливо остатоците од сеното во јаслите, тој го крена малото јагне и го пренесе во кошарата. Блеејќи, овцата одеше по него.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Трчаа полковниците по брегот или влегуваа со кајче во езерото и ги собираа птиците.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
- Кога би имал внучка како тебе, таа би ги собирала камчињата.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Американските дипломатски претставници, аташеа и дипломати биле тие што ги собирале информациите од земјите во кои се наоѓале, преку официјални бизнис-контакти или повремено преку тајни состаноци.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
И новата градба одвај ги собираше размножените сопственици.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Неговиот пријател сликар ги собира овие купчиња на едно место - тоа го прави со лопатче и метла, направа слична на оние кои по Келнските улици ги користат сопствениците на кучиња како израз на нивната добра волја да се сочува чистотата на градот.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Оној негов дедо или дедо на дедо му се викал Парамон и, како сите од тоа време во Кукулино, бил умен и со две очи.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Министерството прво ги праќаше своите стипендијанти во српските провинцијални градови за да учат, а после ги собираше во Белград во специјални школи или на Великата школа.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тие ја удираат по раце и таа си ги собира кон устата, си дува во прстите, на удреното, и пишти ко квачка што го рани пилето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Петрис ги собира веѓите, го набира челото, по целото лице му шетаат брчки. — Ама...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Во истиот час неговите многубројни слуги, градинари, цвеќари и стражари се растрчаа на секаде, по блиски и далечни краишта да ги собираат децата.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Границите на конструктивизмот Конструктивизмот сепак има свои недостатоци коишто најдобро можат да се воочат на следниве теми: 1) конструктивизмот не може соодветно да го објасни она што поединците ги придвижува разликите врз основа на идентитет да ги сметаат битни за себе 2) конструктивизмот не може да положи сметка за меѓусебното „одговарање” на културните парталчиња и крпеници што движењата и борците ги собираат од културата околу себе, и за дилемите на идентитетот и опциите коишто се чини дека тие парталчиња и крпеници ги овозможуваат 3) накратко, конструктивизмот може да ја Во контекст на германскиот објасни контингенцијата, но не и кохеренцијата; конструктивизмот може да ја објасни социолошката национален идентитет и неговите дистанца, но не и придвижувачката блискост меѓу граници сп. Dan Diner, „Gedaechtnis идеологиите.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Уште убаво ги распознава гласовите на своите дечиња, ги гледа како јазат по овошките и како ѝ принесуваат синолички што ги собираат по ридовите.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Љупчо отвораше една по една чоколада, внимателно ги собираше сликичките и ни даде по четири чоколатца.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Пред неколку месеци „Берлинскиот колекционер Ерих Маркс почна да ги собира своите долгорочно позајмени Бојсови дела од регионалните музеи, и со тоа почнаа да се шират гласини дека неговата колекција би можела набргу да замине за Берлинската Нова Национална галерија чиешто ново крило за современа уметност би било посветено на уметноста „после Бојс”.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Со Касарес го објавува вториот том на антологијата Најдобри полициски раскази.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Па уште кога ќе чујам зад мене: аман, од овие Егејчишта, нигде не ги собира!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Дубровчанецот ги собираше рамењата: „Појди. Но колку да видиш дека е вистина ова што ти го велам.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Се наложија преку ноќ со толчени коприви, кромид и сол и утрото, уште рано, аазите заредија од куќа — на куќа, да ги собираат парите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Во преостанатото време, работев во својата лабораторија во која ги собирав семожните примероци на организмите од северните води.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Бистриме така граматика, политика, а ветрот нѐ удира в лице, нѐ бричи на суво. Ја ваби зимата ветрот и ни ги собира очите, ни ги сменува погледите, ни ги разменува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
МАЛИОТ: Види што чита гомното Курта! Види! Ги шутира листовите што ги собира Кртот.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
I Куќите од селото се раштркани која каде: едни крај езерото, други крај реката што слегува од планината и тече низ селото; реката е суводолица: лете коритото е празно, исушено, како оглодана риба; во пролет и есен водата надојдува, плави, луничи, бучи преполнувајќи го коритото и влечкајќи со себе сѐ што ќе најде по патот, се разлева, ги подлокува трапчињата, сокаците, ги урива мостињата и плитарите од плевни и кошари и ги влечка со себе растурајќи ги во езерото каде што се влива; луѓето трчаат по реката и си ги собираат во езерото однесените работи: греди, штици, каци, ношви, буриња, кошови, сандаци, и по некоја живинка што не се удавила; вртат со чамци, ги собираат или ги туркаат кон брегот.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Најголема лудост беше кога неколцина од нив почнаа да ги собираат оние што ние ги фрлавме, зашто веднаш и со врисок се фаќаа за главите, раскрвавени.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
И така цел ден - чичкото копаше, а Билјана одеше по него и ги собираше камењата.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Се тресат, се трескаат, што се вели, никаде не ги собира.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Луѓето си ги собираат рацете. Жените си ги собираат и шамиите и скутините, изгазени на земјата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Цвеќиња, маргаритки повисоки од нас. Ги собиравме белите листенца и полневме цели кошови.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ги собира и нашите и полека шепоти: - Другпат такво нешто немој да ви се случи... Повеќе не продолжува.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Ги собираат децата и ги водат на островите на превоспитување.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тој ги собирал „шарките и белезите од животот... закачени и виснати како избледени панделки и крпчиња по глоговите, по плотовите“ - речено со зборовите на баба Ристосија од Горно Село - но паралелно со тоа трагал по онаа единствена заедничка приказна на човештвото со која и ја отвора својата книга: „Некаде, некогаш, од некого, бев прочитал и запаметил дека човештвото низ вековите во милион варијанти раскажува ист расказ“ - гласи првата реченица од првиот расказ на книгава (Ноќта спроти Свети Никола).
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Мик се штрецнува, и почнува да си ги собира работите, додека друштвото гласно протестира.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
Кртот клекнува и ги собира своите хартии и книги.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Не го најдовме „нашиот“ стадион. Не ја најдовме и големата нива каде по една голема дождовна бура ги собиравме налегнатите и неожнеани класови.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ги одбираше Тој зборовите, ги лачеше еден од друг, ги довикуваше од просторот од тишината и од вековите, од облеката и од празниците, од сите пештери и од сите жетви ги собираше, им се умилкуваше, ги галеше, им шептеше, ги средуваше во мали врзопчиња, ги подучуваше и им се подналутуваше, им зборуваше и им појаснуваше дека за сите нив има голем порив да ги разигра, да им открие поинакви и поинакви значења за да не талкаат расфрлани и неразбрани низ сечија свест и низ сечии копнежи.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
И после копаше, плевеше, косеше и правеше капици сено, уживаше леб и кромид и по секое јадење ги собираше трошките од скутот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ви ги собираат пасошите као да сте Украинки у некое гостиварско село.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Момчињата ги собираат рамениците.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Момче и девојка се гледаа вљубено, седнати на една клупа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Но таа, верата, не ги интересира нив, грчките попишта; сакаат да ги држат Славјаните во своја духовна власт, да ги погрчат и тие да ги собираат даровите и парите што ги даваат верниците.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
- Па тоа се два-три грста зрна што ги истрив од класјето во стрништето...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Кртот ги собира своите книги на куп.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Ги одбираше Тој зборовите На Јасмина Шопова
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Сета таа тегоба и јад што ги собираше во себе, сета таа нервоза, напнатост и главоболка, ја празнеше со викање на персоналот, со искричење на очите.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
И така цел ден - чичкото копаше, а Билјана одеше по него и ги собираше камењата.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Денешниот комунизам е “интернационален” само во таа смисла што своите пароли ги собира од московските арсенали.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Ги собираме парчињата од мозаикот, едно по едно... Се обидуваме да го направиме повторно.
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Учеше веќе озарено, полека, внимателно, како да гази по скршено стакло со боса нога, да клекне покрај маргаритките, кротко и умилно да ги кине и да ги собира во скутот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Продолжи да ги гледа книгите, да ги вади од сталажите и да ги собира во купче тие што мислеше на крајот да ги купи.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ја презема катедрата за англиска литература и држи многубројни предавања под полициски надзор.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во истиот час неговите многубројни слуги, градинари, цвеќари и стражари се растрчаа на секаде, по блиски и далечни краишта да ги собираат децата.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Јас не го спомнав тоа, но ги гледав така што да ги собираат вратовите во своите маслосани затилоци.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
- Зар полуделе оние од горе што ги собираат во строј и децата?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ама и овие ги собираат на „Лалели“, по сокаците од десната страна и затоа не се шетам навечер ни со машко друштво, зашто млада жена и со друштво лесно може со наддавање да ја собере нов „муштери јабанџи“, ако му даде малку повеќе од овој што те капарисал.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Сувите гранки што паѓаат од него, ги собираат да не ги газат; и лисјата не ги газат зашто чината дека во нив е душата на мртвите.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Ќе се држи за мешето и рацете и колената ќе ги собира на едно место.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Во селото за првпат видов и некои животни што дотогаш ги имав видено само на слики по учебниците од „Запознавање на природата“ и по сликичките од мали чоколадчиња од „Краш“, што ги собиравме и лепевме по албумите.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Марфа ги собира од масата остатоците од појадокот, како и чаршафот.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Ги собираше ливчињата оставени по подот, меѓу храната.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Нозете ги собирам во мевот, рацете ми малаксуваат, откинати ми се.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ламбата што треба да го осветлува патот ноќе низ долгиот ходник до тоалетот ако посакаш да појдеш повеќе од нужда отколку од желба, огледалата во бањите и една вазна ги собиравме со лопатка и метла за пајажина.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Потоа ќеркичката замолчува, ги собира цртежите, ги затвора тетратките.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Вистина, тоа ти бил цел сноп, завиткан околу наоколу со самолеплива хартија, па морав да ги подослободам кога ги палев, инаку не можеше да се потпалат оти, заедно со писмата што ми ги праќаше од Маказар, па и еден број што сум ги собирала уште од кога служеше војска, се собра големо купче.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Се наведна и полека, чекор по чекор ги собира искршените класја во басјасаното стрниште.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
1951. Ги објавува расказите Смрт и бусола.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Кога ги собираше трошките од чаршафот, трчаше по него забележувајќи му ако случајно некоја паднала на подот или пак, недајбоже, катастрофален инцидент, ако го извалкал чаршафот.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Со растреперени раце, Младен си ги собира книгите.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Повеќе идеолошкиот интернационализам на социјализмот речиси е претворен во фикција.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Тој пак ги стушува веѓите, ги собира, ги смешува. - Војниците ми требаат на фронтот, вели, а не в постела кај жените. 99
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Па дури до полето, дури и до шумата Ние само се поиставаме, ги затинаме устите и носовите, ги собираме очите и само кашламе, киваме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Не можам да воведувам нов вид плаќање за млади луѓе кои и онака едвај ги собираат месечните надоместоци за часовите. Знаеш и самата, криза е”.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
се фаќа за носот и повраќа, некој снебивлив и кревок човек, ние одиме и смрдиме, ни смрдат алиштата, ни смрди и дишењето, душата, одиме меѓу пушки и штикови в затвор, а таму - пак сослушувања, нови премрежиња, кај ви се пасошите, ни велат, ги фрливме в море, велиме, од страв да не бидат откриени, велат, не од страв, туку од радост, велиме, не можеш со ѕидон да се разбереш, ние кажуваме едно, тие прашуваат друго и ништо не помага, нѐ осудуваат на смрт со стрелање, мене, Стевана Докуз, Илија Јованов, Добри Закоски, Јоше Богески и Силета Плевнеш, Стеван се тресе, го собира срцето ко полжав роговите и олкави солзи му се тркалаат по образите, му паѓаат в уста, а тој само шмрка и ги подголтнува и идат две војничиња со муцки од глушец и со ситни очи како топуски и ни собираат сѐ што имавме купено: чевли, шапки, палта, панталони, обетки и прстени за жените, џепни сатови, пари, сѐ, еден зема, другиот ги собира на една мушама, ги подврзаа плачките и ни даваат белешка, што зеле, ја подврзуваат мушамата со крајовите, ја креваат и си заминуваат, отиде печалбата наша и седиме, никој не заспива, од утре ќе имаме напретек време за спиење, уште една ноќ живот, си светкаме со очите и прашуваме кој го фрли прв пасошот,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Никифор само ќе ги собира веѓите и гледа кон кај гледам јас, во кого гледам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Јас ќе ги собирам, чичко! - рече Билјана и не чекаше да ѝ се рече двапати.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
ама од едно уво влегува, од друго излегува копнеж е тоа, еј, кај стои снег на летно сонце, а и нам не ни се стои оти таму никој на ништо не ти завидува, ни на куќа, ни на обушје, ни на облека, и си ги собираме пљачките, покупките, трчаме да фатиме брод,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се стемни додека ги исшета само неколку од четириесетте, појде од Тахта-кале маалото, па по Капан-џаде и Гази-Лала, слезе на Карадак и Кебир Челеби, а додека севезден се ѕвереше нагоре, небаре од ова или она ќоше на сокаците ќе го види туљбето на Гази Баба, снегот редеше и редеше, и врз неговите опинци и опутите, и врз клепките, ушите завиткани во шал, така и врз керамидите на куќите што му се бендисаа, убави куќи, ниски и двокатни, градени цврсто од тврд керпич, од чии пенџериња го гледаа вцрвенети детски обравчиња што крцкаат оревчиња, а лушпите не ги фрлаат надвор, преку џамот, туку ги собираат и метат како што е редот на чистотата и како што игуменот ги подучуваше во манастирот.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ги собирале два дена и ги чувале најпрвин во едно трло на Облаковечкиот Рид, а потоа, ноќе, ги довеле спроти долнечките гробишта.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Од десет овци едната да е готова за четата кога ќе допадне во нивниот реон; сиромасите беа терани на стража во работните летни денови, кога можеа да заработат по некој и друг кутел житце, а потоа дојде и индивидуалното оданочување, според силите, пак да се купуваат пушки.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Сркаат од лименката, подавајќи си ја лажицата и, кршејќи го парчето пченкарник, ги собираат во шепата трошките или ги ронат во лименката.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Ами немале ангел да ги чува, велам, и си ги собирам рацете од рамената негови.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Од предната страна на зградата, на терасата што продолжуваше на осум столбови над реката, во големи земјени ќупови беа посадени леандри кои во првите зимски денови газдата Таки Ников ги собираше во стаклениот цвеќарник што беше придодаден на зградата од страната на Камениот мост.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Заминува кон задните клупи и повторно се враќа: ги собира тетратките за преглед.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Доста се понамршти малку, ѝ беше незгодно да рече „не знам"; да рече „знам“, — дали ќе ја услагоди некоја работа ако ѝ даде Митра, та почна да ги собира рамената.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ќе ги собира, ќе ги расчленува и малку или ништо од тоа ќе употреби и ќе им предаде на своите пријатели.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Младен Чкулот, иако претепан, направи добра трговија. Купи пошто зошто од разни сиромаси разна стока: овци, волови, крави, прасиња, телиња —само да им „услужи" да ги сместат парите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
АНА: Вујко ми Анѓеле?!... (Децата ги собираат рамењата.) Од Америка иде? (Ги собираат рамењата.) Анѓеле!...
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
КАТА: (ги собира рамењата).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Така Турците не ги собирале да прават од нив јаничари.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
- Кога би имал внучка како тебе, таа би ги собирала камчињата.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Нејзината активност била дефинирана од страна на претседателот на САД, Рузвелт: "да ги собира и да ги анализира сите информации и факти коишто се однесуваат на националната безбедност, да ги споредуваат таквите информации и факти и таквите информации да ги направат достапни за Претседателот и за оние Министерства и функционери на Владата што ќе ги посочи претседателот; да преземе, на барање на Претседателот, такви помошни активности кои би го олесниле обезбедувањето на информациите што се од национален интерес и кои во моментот не се достапни за Владата".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Пред лебот се крстат, велам, а по јадење ги собираат трошките.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Мајка истрпнува, ги собира рацете и се прекрстува над татка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ќе треба пак да ме сместат некаде! Пак ќе се дерат?...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Во Вашингтон овие извештаи биле разгледувани од страна на службениците на Министерството за надворешни работи и биле испраќани до регионалните бироа и до воените разузнавачки служби (Службата за поморско исвестување (ONI) и Воениот оддел при Воената разузнавачка служба, познат под името G-2).
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Прстите во скутот одвај ѝ мрдаа, небаре отсечени од рацете, како да се откажале од секаква работа освен да ги собираат солзите од збабеното лице.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Мириса на месо, а во вечерните часови, кога и јас бев овде, најмногу имаше клошари, кои во торбите ги собираа отпадоците фрлени од тезгите или во изметиштата кои ги имаше на сите страни.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Го тргна Богдан албумот и стави леѓен да ги собира капките кои одѕвонуваат во леѓенот како во пешетера.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Си ги собирав четирите чорапи, ги ловев марамчињата, си ги прибирав прекрасните алишта, целите дупки...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
И немаше ден афежитките на чело со некоја си Вера да не ги собираат селаните во училиштето и да не им зборуваат дека победата е многу блиска и дека за неа треба да дадат се што имаат.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Има и Вевчанска река. Таа ги собира сите нечистотии фрлени во неа од селата Враништа, Велешта, Дабовјани, секако и од Вевчани - и сето тоа го носи право во Дрим.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Тој ги собира веѓите и ги разделува. Се костреши.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Од своето скривалиште тој гледа како ги собираат убиените п ранетите.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
јас сум до тебе, ми вели тој, јас цело време стојам до тебе, ми вели, ами оти не ме браниш од галебиве, му велам, нема со што, ми вели Горачинов, гледаш дека ми се зафатени рацеве, и после како да сме гувееле пред сонцето паднато во водата, се наведнуваме небаре пред свекор, пред свекрва, што се вели, а водата светка, си потфрла тркалца од бела пена, како ситни пари да сум пуштила, да сум фрлила во водата и парите ги собираат плипот деца, а после не биле деца, туку јато риби, изрипуваат нагоре, им светнуваат белите мешиња над водата и тогаш од бродот ми паѓа Горачинов, се провира и ми се губи ко јагула меѓу рибите, јас викам по него, но гласот нерастурен ми се враќа назад; се враќам и јас од сонот,
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Гледа де во бабата и дедото, де во мајка си. Сите молчат.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Огнот само си се наближува, се шири, а јас не ги собирам рацете.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Има уште многу други јадења кои се припремаат на оган од лепешки, а самите лепешки, пак, почнуваат да ги собираат, на одредено место во дворовите, уште од првиот ден кога, напролет, пред Благовец, ќе ги истераат гојдата на пасење во ливадите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
По Ѓурѓовден, ајле по сведенот беше, ја копам градината, а на децата им викам да ги собираат камчињата, тревата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Бараше од раководството од секое село да им праќа луѓе за караули — стража — каде што денува и кога почна да ги собира сите црквени пари под изговор дека со нив ќе купува пушки, кај селаните изгуби секаква симпатија и доверба.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- А маштеницата, вели поп Танаско и си ги собира подароците што ги донесовме за здравје.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ги собираат коските од мртвите и ги мијат на чешмата, потоа ги завиткуваат во платна, во торбиња, во вреќиња.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Таа ноќ била последна страница на историјата во Лесново, секако за дружината но не и за пештерците и за нивните жени.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Мажи и жени и по некоја уште нестасана девојка ги собираа и ноќе пренесуваа оружје од магазините во Преспа до планините на Грамос.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Чантичката на невестичето веќе не ги собира парите, па свекрвата притрчува да помогне со својата чанта, па кога е веќе тука, се мести и таа на сите пози, па нели и таа е од најблиските роднини, а и нејзината меморија е од пресудно значење за вечер, кога, откако сето ова ќе заврши, ќе седнат и ќе ги отвораат подароците, и кога таа ќе се сети на сите што предале коверт или подарок, а на него напишале „среќен брак“ и само толку.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Тие си ги собираат кон устата, ама уште идат по нас. Зјапаат, зеат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Стеснето, стуткано ги собираат споменатите стомаци не знаејќи каде со рацете, се распрашуваат на кој кат одат на гости, ги крадат огледалата или водат љубов во ситните саати.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Најпосле, и овде постоеше Одбор, го викаа Одборот на Егејците, ама овој Одбор не беше власт како оној во Гаково, туку колку да ги собира Егејците околу себе и да помага преку вистинската власт со социјална помош за старите, жените без мажи и за децата.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Холанд ги симулира процесите на прилагодување на економските и на биолошките системи и првите резултати ги собира нумерички: „Јас можам да направам карикатура на некој процес и да добијам модел што е скоро сигурно премногу едноставен но кој сепак зафаќа некои особини на ист начин на кој една политичка карикатура успева да улови дел од вистината.“
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Рашири нозе, се потпре на дебелиот стап и со гаврење во гласот, ја праша: - Од каде вака, жено?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Затоа сега треба да ги собираат парите!!! Не се многу.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Рута што ги собираше зрнцата зад оние што ги собираа сноповите на жетварите. Нејзниот црвен глас како портокал врз изгорените усни.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Таа се наведна да ги собира јаболката, дечишта дотрчаа и ѝ ги разграбаа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Дрварите, кога доаѓаа од дрва, секогаш имаа по некое полено в седло за кога ќе поминат кадешто ги собиравме дрвата, да можат да фрлат некое.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Тук или тамо по некое купче банкноти од 1000 ДМ. сведочи за неговите лебдеечки прошетки и неговите ненадејни профилакси.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Да се пречекори тој раскин кого што луѓето како и да не го забележуваат иако кој знае што воопшто забележуваат тие мрачни луѓе што се качуваат во вагоните на метрото за потоа да се симнат, што покрај превоз бараат тие луѓе што се качуваат пред или по за да пред или потоа се симнат, а што само се поклопува во некоја зона на вагонот каде што сѐ е однапред решено со тоа што никој не може да знае дали ќе излеземе заедно, дали прво ќе се симнам јас или пак оној слабичок човек со ролна хартија, дали онаа баба во зелено ќе продолжи до крај, дали тие деца сега ќе се симнат, ма јасно е дека да бидејќи веќе ги собираат тетратките и лењирите, низ игра и смеење приоѓаат кон вратата додека таму во аголот некоја девојка се стабилизира за да потрае, за уште многу станици да може да седи врз конечно испразнетото седиште, а таа девојка е непредвидлива.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Обрачот се приближи и до црквата каде што ги затече сите млади луѓе, жени и деца и добро му дојдоа сите на куп да не ги собираат од куќа на куќа.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Ги собира мажите и ги тепа пред жените.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сега со години талка сам низ полето и ги собира стакленцата од очилата на детето некогаш што седеше во првата клупа и кое најубаво ја кажуваше песната: кога е војна – секое дете е јаболко расечено на две половини кон земјата зелена кон небото – црвена.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
(Урнатини од куќата на Андреевиќ. Димитрие седи во количка со свирче во раката. Вера лежи. Марија ги собира работите на едно место. Доаѓа Стево. Ги гледа урнатините. Пауза.)
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Потоа офицерот им нареди да тргнат по оние места каде што Полин ги собираше растенијата.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Збогувајќи се со мажите Јанчески главите на сојовите од женската одаја си ги собираат домаќинките и заедно со нив преку тремот (од горниот крај на пондилата, врзани за јаслите дремат над нив неколку добичина, разделен е со куќното огниште над кое, прикрепени за гредите, висат камушки, а на нив, во секое време на денот и ноќта и откога се паметува котел со топла вода) и низ Мала врата излегуваат направо на срецело, ги дочекува зрачна вечерна зора.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Влегувањето на САД во војната на 8 декември 1941 година повторно го актуелизирало прашањето за местото и улогата на координаторот за информации.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Тоа го сторив трчаница. Ме чекаа зад училишната зграда.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Германските музеи се обидуваат да ги откупат релативно ретките дела од голем формат: Каселската нова галерија неодамна исплати повеќе од 10 милиони долари за една собна инсталација од 1976 год.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Ќе ти го дадам меновникот... - заплака таа, влечејќи го венчалниот прстен од прстот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Со голема мака, потпирајќи се на тојашката, ги собираше крушите. Ние ја жалевме и ѝ помагавме.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Ги собираа одделно речниците на зачестените средби на чардакот пред Татковата библиотека.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Селаните од околните села, кои не успеаја да избегаат отаде границата и заробените борци на ДАГ, натерани од владините војници, ги собираат убиените.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Завршувањето на војната луѓето го прославија шеметно: ја собраа сета комина што ја имаа по бочвите и каците и ја турија во селските казани да се вари; црпеа луѓето со чашки, со канчиња, заграбуваа со грсти уште од првата протока и пиеја; пиеја како да се натпреваруваа кој може повеќе да испие, кој може побргу да се опијани, збрлави; се бацуваа меѓу себе, се гушкаа, се миреа скарани, си ги отпетлуваа кошулите на градите и си ги даваа срцата еден на друг; ги собираа шлемовите од војските расфрлани по бавчите, ги навираа на колови и ги гаѓаа или се мочаа во нив; трчаа по секое преживеано добиче да го колат; се правеа заеднички гозби на широкиот пат крај езерото; кој како ќе донесеше нешто за колење, така луѓето викаа: „Придај господе!“ и му го удираа ножот; кој немаше добиче, носеше кокошка или петел; петлите, пред да ги заколат ги испијануваа со ракија: нивното кукуригање беше највеселото нешто: се натпреваруваа кој од кој посилно ќе пее.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Истото искуство на страдање ги собира околу козите овие селани од различни етникуми и конфесии.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Мажи во одминати години, некадарни да носат пушки, ама со нарамени лопати, одат долж колоната, ги собираат оладените.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Собраните пари божем за ѕидање црква, рече, Симиќ ги собирал за себе; тој подмолно лаже кога вели дека тие пари за да се умножат со мамеле им ги позајмувал на беговите; луѓето се живи и не се преку море, како јас што ги прашав може и секој друг да ги праша, па сам ќе се увери дека не зеле ниту еден грош од Симиќа.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
- Што, можеби и не е човек, - се поплукуваа жените в пазува, па потоа врескајќи ги собираа децата околу себе како квачки и се заклучуваа дома.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Таа со јад во срцето почнала да ги собира.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Од неа, од Градишка Вода, истекува мала бразда, која спуштајќи се низ падините, во шумата ги собира попатните води од другите, помалите и безимени извори, и долу, во полето ја формира Голема Вода.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Еден од работниците ги ловеше и ги собираше во ламаринена кутија.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Се дава команда да ги собираме мртвите другари: дојде време и од нив да бараме помош.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Им беше оставен аманет, да прекопаат сè ако треба, кога се разболе таа, прекрасната бела невеста со влажни очи, што не научија никогаш да заспијат, со задача да бдеат деноноќно и да ги собираат под себе, на топло, малите ладни рачиња нивни и големите топли нозе негови, за да не му потскокнуваат од немир и од страв.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ѓорѓија се збуни и ја праша, - а топло чоколадо?
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
А вие овдека си ги собирате цревата, велат, си ги мотате на прсти. Еба ви среќата, велат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сите пари што ќе му ги дадат си ги собира во метална касичка.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
1950. Избран е за претседател на Здружението на аргентинските писатели кое ги собира интелектуалците, непријатели на перонистичкиот режим; на таа положба останува до 1953-та година.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Копривите напнаа по присојниците уште во март и луѓето се растрчаа да ги собираат.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
И не само што не му текна тоа, туку помисли дека Ангеле знае од некаде дека од оние пари што ги собираше од селаните зел и тој.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Најголемата секција од Одделот за документација, далеку поголема од оваа во која работеше Винсгон, се состоеше од луѓе чија задача беше само да ги пронаоѓаат и да ги собираат сите примероци книги, весници и други документи што беа исправени и што требаше да бидат уништени.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Сите брзнавме во смеа. Почнавме да ги собираме шишињата и конзервите расфрлани и раздробени по ледината.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Се појавија и уличните чистачи, кои ги собира остатоците од камења, испокршени стакла од шишињата, па и сѐ друго што останало тука, како трага од демонстрациите.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Тоа биле студени години во кои сиромаштијата под планинската црногорица му плаќала на султанот данок со крв, кога делии со зелени чалми ги собирале машките деца и ги носеле во булук кон Стамбол и кон Едрене, таму да ги потурчат, да ги научат да бодат со копја и да сечат со синџири, и самите подоцна, како брадести јаничари искитени со шарени перја и натоварени со топузи и криви сабји, да собираат нов данок во крв и да се борат против ајдутите во чии чети бил и Парамон Мечкојад.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
На големиот одмор Љупчо ми даде 50 динари и ме прати до самопослуга да му купам дваесет чоколади - животинско царство.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
А Цињка клекнува пред софрата и крши од погачата и шепоти: - ова за Велика, ова за Мита, ова за Зоја, за Аргир, за Андонис и за Панајотис... крши, а трошките ги собира.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Две недели веќе ги собира и проверува податоците, се нервира, се смее и заплашува.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ербап – способен, итар, финтаџија... суперинтендант – домаќин у зграда. Живее муфте без да плаќа кирија, а заузврат ги собира чековите, мења сијалици, им се смешка на сите и те риба ако пуштиш гласна музика.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
За да соберат што повеќе наши момчиња, српските окупациони власти одеа дури дотаму што ги фалсификуваа црковните и општинските книги, од помлади момчиња ги правеа постари, ги собираа и ги испраќаа во шумадинските градови.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Подоцна, многу подоцна, се чуло во Кукулино од некои кираџии дека се вратил оддалеку маж ѝ на Фиданка Кукникова и исекол поголема гранка од дуњата во дворот, ја исчистил од кора и ѝ ја измерил тежината со десната рака, бил висок, со светла коса и имал во торбите и дисагите што ги донел на маска секакво богатство; веднаш, со првата ноќ на неговиот втор живот во Лесново, ги спобркал сенките што се грчеле со машки воздишки околу неговата куќа сѐ додека не натерал тројца никаквеци да се напикаат во манастирот па тој таму без збор ја дигал и ја спуштал ластегарката поттикнуван од цел куп жени што дошле да ги собираат своите парталковци и да ги лекуваат дома од модрици и навреденост со толчен печен кромид во зејтин, потоа, по три или четири месеци, кога можело да се види дека прочуената убавица затруднела, попот знаел дека ќе остане без нова кошула, без нови чорапи и без куќа иако Доце Срменков му рекол дека ќе му купи нови опинци и, повторно облекувајќи ја везената кошула, отишол во некое штипско село по осамена вдовица со момченце од три години и со покуќнина што можела да се натовари на два магарешки коша, така било, селото се наполнило со доенчиња до првата протока на ракиските казани во сувите дни кога младите татковци се насмевнувале со модри усни кон Фиданкиниот маж од чија ластегарка сѐ уште накуцувал ситноглавиот Гавруш Пребонд но тој и порано со есенските 'рѓи чекорел под тешката облека со една здрвена нога од настинка и веќе се пеело, законите на Лесново или биле измислени заради дојденците или се заборавиле, и се кршел каменот по пештерите, впрочем и можело - на небото потрепетувале многу повеќе ѕвезди отколку што ги паметеле луѓето во тоа кратовско село.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Мажи и жени кои беа способни за борба, ги собираа и ги праќаа на борбени позиции.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)