ги (зам.) - теши (гл.)

На Кулета и Андона оваа им беше прва работа од ваков вид и затоа на двајцата почнаа да им бијат силно срцата, а вилиците да им се тресат та забите почнаа да им штракаат, небарем замрзнаа од студ во топлата пролетна вечер Толе ги теши со шепот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Лели гледате, нишчо нема в село; не берете гајле! — ги теши Гуле селаните.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Море, да не се тиа двестете околу него, лесно е за него, Бешу, токо кога ќе залачкаат тиа, кај ќе одиме? — му одговараше песимистички расположениот градешки селски војвода Гуле.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Дојде прв, и како селски човек, почна да ги теши селаните. — Стојте тука, стојте.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ами кај оде Толе, кај го носат ѓаволите црни сега?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ете, муљазимот нарача да се соберете, да ви држи слово, ама пашата дојде — пушти малку хумор Митре.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Селските војводи почнаа да ги тешат десетарите, a овие своите десетини.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Де им свиткувам цигарче на ранетите, де им подавам вода, де им ја поправам перницата или ги покривам, ги тешам, слушам што раскажуваат.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Елате ваму еден по еден да давам по еден ѓеврек за појадок – почна да ги теши, па се обрна кон стражарот. – Ибро, викни нека донесат ѓевреците ваму.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Каданите го видоа кадијата намуртен и тие се сневеселија, но тој се поразведри и почна да ги теши: – Гајрет, гајрет! Што? Се исплашивте од една ѓаурка?...
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Чинете гајрет да отидеме живо до Стамбол, белким таму ќе се разбистри работата, – не престануваше да ги теши стариот поп Димитрија. Но далеку беше Стамбол.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Тоа ги тешеше и им ја зголемуваше силата да издржат.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
– Имаме господ, деца, имаме – ги тешеше поп Димитрија кога почнаа да им ги симињаат прангите. – Ќе не тераат некаде подалеку, штом ни ги ослободуваат нозете. – И правилно предвиде старецот.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Тоа беше бетер од „фантазија”*****, од прелетување вулкан!...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Избркан на клоци во истиот миг, смачкан, победен, исецкан на парчиња, испарен без трага!...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Но требаше да ги теши! да им ласка!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Тоа и ги тешеше брезничани, но и жалеа по Брчалото зашто беа сигурни дека за нив вистинските добрини допрва ќе доаѓаат со помош на Брчалото.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)