Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Сето зацрвенето и зазбивтано, ова старче чиниш фрлаше искри од устата и, за сето време додека говореше, гестикулираше толку силно , што чиниш со рацете ги удираше оние против кои беа упатени неговите зборови.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Берлин уште не ги залечил трагите од војната и тие можат да се забележат во многу делови од овој град, особено околу прочуениот плоштад „Александар плац“, каде што денес нова Германија ги удира темелите на Новиот Берлин.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Откако отпочна тука да се шират и да се доградуваат рафинеријата и погоните за каучук, нашите градежници уште од пред повеќе од десетина години почнаа да ги удираат темелите на многу објекти, кои денес се шират на едно огромно пространство на овој петрохемиски комплекс.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Облечени се во баварски ледерхозени и, со смрзнати, насмевки на кадифените лица, скокаат по мермерните плочи, играјќи живи баварски танци, шлапкаат со шепите и ги удираат од штофените стапала.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Надвор вее редок снег. Декември во Солун.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

„Што можеме да сториме?” „Не постои надеж!” „Никој веќе не верува во ништо!“

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Си ги удираат градите, тажат, во очај ја повикуваат милоста божја.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Селаните ги палат стрништата полни презреани надежи и пак го превстасуваат дождот за кој однапред знаат дека е јадрокап и ги удира в чело урнатиние на животот.

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

А на тој начин ги удираш темелите на една поширока, поинклузивна заедница.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Помислив: тоа ветрот ги удира капаците од прозорецот.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Капинка и Ѕвездан се стрчуваат по пајнчето, јас ги удирам по раце и ги бркам надвор.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Двајца војници влегле во еден бостан и кинат лубеници, вели, кинат и ги удираат од земја.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Повеќе да сркаат грав. А ако сркаат повеќе грав, пак ги удираш по рака: - Јадете и од лебот, ќе им велам, што сте се навртиле само на гравот, ќе им велам.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Тој зовриен од жештината и бесот во него, станува, оди кај децата и ги удира со клоци.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Кога Богдан го чу силното викање, стрчна, се втурна во децата и почна да ги удира со тупаници, со клоци, со стап; посилните и посмелите што му се противставуваа, ги одвојуваше настрана како овци од стадо, ги сопињаше, ги кутнуваше наземи и ги газеше не давајќи им да станат.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Зборовите како судски печат ги удираат скараните по чело и тие, обајцата, почнуваат во еден глас, јас сум чесен граѓанин и доброволен дарител на крв, јас сум нешто повеќе, редовно плаќам членарина и имам книшка.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

И сега се сеќавам на нив, долги како стршлени, тенки на средина, небаре конец. Лазат една врз друга како да косат. Со двете раце ги удирам.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Меѓу критериумите за избор важна улога играше заобленоста и тврдоста на газот (стручњак со потесна специјалност ги удираше жените по газот и со внимание ја следеше реакцијата, оти требаше да се регистрира секој детал: тресењето на газот нагоре и надолу, на левата и на десната страна, интензитетот на тресењето на едната и на другата половина од газот, пропорцијата меѓу нив, степенот на нивната споеност и слично на тоа.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Давав отпор, плачев, ги удирав и ги гребев страшилата пред мене, додека лицето не ми се облеа со крв, додека не ми се затворија очите од отоци.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Се проценуваше поставеноста и формата на вратот, грбот, рамениците, со посебен увид на косата, очите и усните.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Веднаш до неа се појави Дине Бочаровски со својата жена и дечињата, се смести на сламарицата и веќе не одеше во ковачницата да дува во вигната и да ги удира вжарените железа.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Се разбира, не се бореа ни луѓето, коњите, како Крали Марко и Лутаца Богдан, ами ги удираа двете шишиња и чие шише ќе се скрши, таа група се враќаше и се придружуваше кон победничката, така што оваа стануваше поголема.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Во черепот забележаа змиски јајца, кои при фрлањето на черепот, распукаа и од нив излегоа мали змивчиња; луѓето се згрозија и почнаа да ги удираат со лопатите и да ги гмечат со нозете.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Потоа започнуваа да работат, а тоа значеше дека тој доскокнува во предниот двор на секоја куќа и ги зема кантите со смет и ги донесува до камионот и ги исфрла од нив отпадоците и уште еднаш ги удира по металниот раб со што испаѓаат корките од портокали и корките од дињи и почнуваа да го исполнуваат празниот камион.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Виулица да не ги удира и дожд да не ги бие?

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Ниту виулица ги удира и ниту дожд ги бие, Само смртта минува мртовци насејќи.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

И додека тој офкаше и се превиткуваше од стаповите што му ги удираа луѓето, офкаа и жените што доаѓаа од сето село препознавајќи си ја кожинката од својата мачка.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Надвор ги удира в лице студен планински ветар, градите им се полнат со утринска свежина и мирис на смола.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Братучедите тогаш забележаа дека на улицата под авлијата се собрале едно чудо селани и занемено гледаат кон молкот на фронтот што сите нив ги удираше в лице како некоја пареа од отворена утроба.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Ние ги удираме, а тие растат.