го (зам.) - бележи (гл.)

Оваа позиција делумно ја одредува Michael O Pray: “...
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Последица на тоа е токму таа софистицирана експресивност.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Како и во филмовите, Џарман ја импровизира сликата, работи без “сценарио”, го бележи процесот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Кутриот научил нешто од Светото писмо, секогаш го врти истото, а местото го бележи со сламка. Барем и тоа што го пее да е на грцки...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Отпарај, мајче, отпарај, конец од веленцето и со него да го бележиме патот за в дома... трагите прашина ќе ги покрие; патот водје ќе го излокаат... парај конец од веленцето за да знаеме по кој пат да се вратиме дома...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Беше задолжен да ги хушка кучињата што излајале по интернетот и сето тоа прецизно да го бележи во неговата црна книга со какушки за која беше дебело платен.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Ружа го бележеше секој гест на лицето и телото на Рада.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во Алхемијата на буквите тој пишува: Je notai l’inexprimable (Го бележев неизрекливото).
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Во продолжение, тој, заради спазување на формалност, го бележи овде обраќањето на претседателот на Дисциплинската комисија кон Брзакот: „Дисциплинската комисија го прашува работникот Иле Маленко – Брзакот дали го разбра прочитаното барање?...“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Пловидба кон Југ“ (куса проза, 1986); „Слово за Змијата“ (раскази, 1992); „Дали Калимах беше постмодернист?“ (есеи, 1994);
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Музичарот е благо катапултиран кон една непрегледна сфера каде што сонцата и месечината слободно летаат, каде што душата ја добива својата природна слобода extra corpus, а звукот само го бележи нејзиното скитање.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Музичарот е благо катапултиран кон една непрегледна сфера каде што сонцата и месечината слободно летаат, каде што душата ја добива својата природна слобода extra corpus, а звукот само го бележи нејзиното скитање.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Брза колку што може побрзо, ама...
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Зеде од велигденските јајца стокмени за вапцување со варзило, и, како кога го учеше татко му, стариот Благоја, дупна едно јајце, го бележа со рецка за да го познава и го наполни со течен гипс.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Единствено сега можам Од денес па за навек цолза да сронам за сѐ во животот што не сум сфатила Ако, некогаш утре ја здогледам пак твојата трага што мирно ме следи прикриена, но драга кутрото твое суштество што не знае за тага нема да забележи дека љубовта наша е веќе остарена Заб бел лежи, го бележи Времето и злото А бремето тежи во ова бремено утро што тебе те раѓа за појасно да видиш – она што вчера било засекогаш во заборав паѓа А она што денес не си те молам биди...
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Учествувајќи во нејзината неоснована возбуда, О’Хара го проектира сопственото отсуство на сериозност, особено кога се суди според критериумите на хетеросексуалната мажественост.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Повикувајќи ја да се прибере и да застане пак на нозе, најпосле покажува извесно нетрпение; далеку од тоа дека може да смета на некакви изливи на сочувство за сопствените испади, морал да се снаоѓа без нив, а тоа е зошто неговиот завршен повик истовремено искажува и нежност и цврстина пред глетката на женска гламурозност и абјектност. ‌Тоа што О’Хара свесно ги комбинира тревожната грижа и збунетата оддалеченост го бележи неговото спознание дека тој не се квалификува за субјект на таков раскошен и мелодраматичен дискурс на ѕвезда, макар сведочело тоа и за неговиот восхит и за неговата завист кон оние што се квалификуваат.370 Неговото иронично изрекување на насловот, на крајот на краиштата, го обелоденува својот дискурс како неоснован, освен во тропата на самата мелодрама на славните.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Иако не го претставува тоа што „никогаш не паднал“ како некакваси доблест (најпосле, човекот вели „ме имало на многу журови / со поведение крајно срамно“), неговото релативно стамено однесување претставува спротивност на повластените испади на ѕвездата, чија слава ѝ дозволува да ги ползува повластиците и почитта што тој не може да ги ужива.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
До крајот на песната, меѓутоа, О’Хара ја разграничил неволјата на ѕвездата од својата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Што? Ме прашуваш за името? Не го бележи. Немој.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Дали само го бележи црниот ден и предупредува?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Така го бележат своето истрајување и опстојување.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Таа само го бележи нашето дишење.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Преведувањето, за Дерида и Бенјамин, го бележи или “забележува” во смисла на “изразува” афинитетот на еден текст со другите јазици.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Татковиот проект, во кој секој балкански народ би бил посебно претставен, заврши како што завршуваше секоја илузија на големите балкански автодидакти, поради големите празнини во историјата на нивните народи, во недостиг на институциите кои би го бележеле, континуирано, нивното сеќавање, како очајнички монументален подвиг.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)