Нешто многу крупно го засени изворот и срцата на децата им смрзнаа.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Брилијантите од прстените блеснаа и ѝ го засенија погледот на Мискарица.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Се извртив да застанам така што да го засенам сонцето за да ми светне водата долу и уште еднаш се наведнав.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Ехото што доаѓаше од природата со својата силина, веќе го засени слухот на Еразмо.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)