го (зам.) - здружува (гл.)

Од север ветар на прозорецот ми свири!
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Понекогаш ја сонува како му шепоти на увото тивко, нежно, мило, возбудливо, исто онака како што му зборуваше во Прага, а понекогаш гласот го здружуваше со здебелениот глас на Стела, но не му шепотат, ами му пеат тажни песни облечени во црно како калуѓерки; му пеат како на гроб, како да му дошле на погреб.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Симке! Симке!... Стани! Што плачеш? Денес ќе дојдат... Дојде глас дека ќе стнгнат!...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)