Дури сега можеше да знае дека она, што го зрачеше токму тој ослепувачки светол далечен диск, зафрлен во синевината, беа и сите овие допири по неговото лице.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Оваа вредност била вметната во нив од страна на уметниците кои ја примиле од Господ или од Музите или од универзалното несвесно, и потоа го зрачат тоа на оние кои го гледаат.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)