Така, на Најдо Пашалески, детето на Ица не само што не му пречеше туку го сакаше како свое зашто знаеше дека тој деца не може да има, а освен тоа нему жена му требаше да има кој да му ја гледа куќата, да му зготви, да го испере и да го закрпи.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Во кое црно да се кријам, која матна мене ќе ми го испере срамот ако на бога не му се тргнам од патот?
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Тогаш ќе му го исперев газот, па ќе го „опичев“. Беше тоа многу слатко. А и тој беше згодно момче.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)