ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Крајот од национализмот............................. 12 на доктор хакер.................................... 61 Што го конституира Ернст Вајс .

Што го конституира „единството” на нацијата?

За националистите, нациите се даденост; скептичниот теоретичар тврди дека тие се изумени; националистите тврдат дека нациите ја изразуваат волјата на народот, а скептикот, пак, вели дека тие допрва го конституираат. Benedict Anderson и Homi K. Bhabha дадоа извонредно впечатливи описи на дискурзивните и книжевни стратегии со чиешто посредство нацијата се конституира како единство.

Попрво, кога ќе настапат општите општествени E. Gellner, Nations and услови за стандардизирани, хомогени и централно поддржани Nationalisam, London високи култури, коишто не ги проникнуваат само елитните and Ithaca, Cornell UP, малцинства туку целокупни народи, настанува ситуација во 1983, стр. 55 која сосема одредени, образовно санкционирани и обединети култури одблиску го конституираат оној тип на единечност со којшто луѓето доброволно и често мошне жустро се поистоветуваат.

Бидејќи некој, сосем на место, може истовремено да ги застапува следниве две тврдења: дека смислата, во крајна линија, се пренесува по пат на договор, па според тоа, е функција на, или е конституирана преку употребата, и дека она што го конституира сфаќањето на изразот од страна на говорникот е токму свесноста за образецот на така заснованата употреба.

Но доколку се присетиме на она што беше сугерирано во врска со Витгенштајновиот напад врз интенционалистичката интерпретација на разбирањето, врската помеѓу едно такво објаснување и фрегеовската теорија за објективноста на смислата (и оттаму, во поширока смисла, - платонизам во поглед на правилата), која тој ја претпоставува, единствено не постои.

Од сите ексцентричности на египетската лексика најизвонредна е можеби онаа, покрај зборовите коишто во себе обединуваат спротивставени значења, која во себе содржи сложени зборови во кои две реченици со спротивно значење се обединети во еден композитум кој го има значењето на само еден од неговите два члена кои го конституираат.

А бидејќи Кант на прашањето „Што е рамка?“ одговара дека тоа е parergon, сложен однос меѓу внатрешното и надворешното, но таков кој не е легура ниту мешавина пола-пола, туку надворешното коешто е повикано внатре внатрешното за да го конституира како внатрешно; а како примери за parergon ги дава, едни покрај други, рамката, наборите на наметките и столбот; можеме да кажеме дека во овој концепт навистина постојат ‘значителни тешкотии’.” (Дерида) Parergon на грчки значи “hors d’oeuvre” (вон делото), „попатен додаток“, „суплемент“.

Дали сме му поверни на наследството на една култура ако ја негуваме разликата во себе (со себе) која го конституира идентитетот, или пак ако се држиме до идентитетот во чии рамки таа разлика се одржува на едно место?

Во книгата се задржани извесни одгласи, или повторени теми, понекогаш проширени, во остатокот на оваа сага на балканскиот XX век што го конституира делото на овој исклучителен автор.

Накусо, тоа е простор на ограничување и поништување на идентитетите кои го конституираат.

Оттаму маргиналноста станува начин за развивање сопствен идентитет, начин да се стане едно а не само друго на едното: „(...) просторот помеѓу нештата е простор во кој нештата се растураат, простор настрана и наоколу којшто е простор на субверзија и распаѓање, рабовите на лимитите на секој идентитет.