го (зам.) - објави (гл.)

Претседателот на советот, односно судијата-поединец, ја отвора главната расправа и го објавува предметот на расправањето.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Лицата кои присуствуваат на расправата не смеат да носат оружје или опасно орудие, а ова не се однесува на припадниците на судската полиција и на обезбедувањето на лицата кои учествуваат во постапката (чл. 292, ЗПП).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Чанга мораше да им го објави на козарите влегувањето на волкот во приказната.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Морис Друон, од Француската Академија, Гонкуровец Радува фактот што престижниот француски издавач Фајар го објавува романот Времето на козите на Луан Старова, дел на еден обимен наративен циклус низ една долга семејна хроника.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Јас веќе си замислувам што ќе значи за историската наука мојот прилог на оваа тема кога ќе го објавам.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Јас ѝ велев дека ќе седнеме заедно и ќе составиме некакво писание, па понатаму ќе видиме дали и како ќе го објавиме, кога јас ќе имам малку повеќе време.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Покрај краткиот есеј со наслов „Некои забелешки за логичката форма”, кој се појавува во Дополнителните расправи на аристотеловското друштво во 1929 година, тоа било единственото филозофско дело кое Витгенштајн го објавил во текот на неговиот живот.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Насловот кој за ова издание, се чини, го предложил Мур, бил Логичко - филозофски трактат (Tractatus Logico - Philosophicus).
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Поттикнат од дејствувањето на Мариновите ученици, Хофмансвалдау и Лохенстеин, Јохан Кристоф Манлинг 1704-та го објавува Европскиот Хеликон, еден вид поетски учебник.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Темплум-списанието Лифт почна да го објавува во продолженија големиот стрип-проект “Лабрис, тунел на стравот и ужасот” на авторите Станковски и Вулкански, но од 1000 страници, колку што е долг “Лабрис”, засега успеавме да објавиме само околу 120.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Но, уште еднаш да повториме: овде немаме намера да напишеме една ни приближно потполна “историја на маниризмот во уметноста”, туку се обидуваме да составиме една феноменологија на елементите на маниризмот како придонес кон “проблематиката на модерниот човек”. (...) 1543-та Коперник го објавува своето најважно дело - De Revolutionibus Orbium Celestium li- bri IV.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Никој не смееше, макар одамна да беше минато времето, да слезе долу и да го објави крајот на работата.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Оттогаш интензивно се занимавал со пишување на раскази.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
По ослободувањето на Македонија Иван Точко го објавил својот прв расказ на македонски јазик, „Јон“, во првиот број на литературното списание „Нов ден“.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Во истиот весник го објавил и расказот „Не палете свеќа“, во 1943 год.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Првиот позначаен расказ, „Бојана“, напишан 1935 год., Иван Точко го објавил на бугарски јазик во 1942 во весникот „Литературен глас“ во Софија, во време на својот престој таму.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Уникатниот предмет содржан во вализе-то на Мата беше познат (од списокот што го објави Бонк во својата книга за “вализе-то”) но овде беше изложена за прв пат; оваа полуапстракција (13) направена од примероци од влакна од косата, од градите, од под мишките и од гениталната зона, аранжирани по вертикала со само една тенка линија што наговестува контура на тело, и неколку исто така бледи линии кои асоцираат на формата на пенис во ерекција. okno.mk | Margina #4-5 [1994] 113
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Една од најголемите простории на најгорниот кат на Палацо Граси беше искористена за изложување на Дишановото „вализе“ и голем број оригинални слики репродуцирани во оваа комплицирана и прецизна збирка, обесена по ѕидовите што го опкружуваат експонатот.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Кога Генералстап ја отвори надворешната врата, тропна ѕвонче над нас и го објави нашето влегување во влажното претсобје.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Еве го описот на предметот (верно пренесен, освен што не е разделен на пасуси) како што го објави страницата на Нешнал ривју.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тој реши 4 месеци да ги чека резултатите од воведувањето на реформите и после со „чиста совест” го објави востанието.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Потоа го објавуваат своето творечко мото кое зборува дека тие сакаат да прават само добри дела.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Во исто време во некои европски домови навлегува покуќнината Бидермаер, по која многу подоцна (денес) ќе копнеат внуците на македонските селани од Кукулино, премногу рамнодушни за да знаат дека еднаш, во илјада седумстотини четириесет и првото лето господово, еден нивни подалечен дедо, скитник, калуѓер, бакрорезец, иконописец и хералдичар го објавил во Москва грбот на својата земја - жолт лав на црвено поле.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тогаш, две години пред раѓањето на српскиот социјал-утопист Пелагиќ и две години по смртта на францускиот социјал-утопист Фурие, припадникот на движењето Млада Германија, Гуцков, проповеда во својата литература еманципација на жената напаѓајќи го црковниот брак; во Македонија, негде во Леринско, потурчени се сосила три девојки, четвртата е силувана и оставена на пченкарна нива со пресечено грло, и убиен е негде во Скопје поетот мечтател Селџик-бег, Турчин и заштитник на православната сиромаштија; мртов не ќе го види уништувањето на шумите на тој народец кога во Европа почнува засиленото садење на борови.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Само, се плашам дека нема да ме пуштат од овде, па би те молел да запишеш сѐ што ќе ти кажам и еден ден да го објавиш и да побараш правда за мене“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Во есента на 2002 година го објавува својот прв дел од автобиографијата Да се живее за да се раскаже и првите 50 000 примероци се продадени само за две недели.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Поет, романсиер, раскажувач и драмски автор.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Главно живеел во Мексико и во Европа.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
„За делото што ги спои широките перспективи на неговото време и префинетата вештина на сликањето на ликовите и придонесе за обновата на германската литература“, Хајнрих Бел во 1972 година ја доби Нобеловата награда за книжевност.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Во 1991 го објавува третиот роман Внатрешната страна на ветрот, па Последната љубов во Цариград (прирачник за гатање) во 1994 година.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Автор е на долгите раскази (т.е. новели или кратки романи) Степа (1888), Двобој и Дамата со кученце.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Во 1880 година го објавува својот прв расказ.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Од 1951 година, кога го објавил романот Кај беше, Адаме?, станува професионален писател.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Страста кон пишувањето ја пројавува уште од мали нозе во своите споменарки и детски песнички, меѓутоа, официјално и посериозно својата писателска кариера ја започнува во 2005 година на свои дваесет години кога го напиша својот прв роман со наслов „Читај ми ги мислите“ кој го објавува неколку години подоцна.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
На својот прв настап под наслов Три леви саата (Три левих часа), во јануари 1928., ги читаат своите текстови, го објавуваат својот манифест и ја изведуваат драмата на Хармс Елисавета Бам.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Би заклучил со потсетување на една екстремна фигура на маниризмот, човек-фантаст, наследникот на Leonardoвите спекулации за перспективата, но несомнено и инспираторот, заедно со Niceron, на дишановските фантазмогории: Athanasius Kircher. 1624. година тој го објавува своето дело Physiologia, каде што ги изложи упатствата за своите безбројни „искуства”.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Но овде во тоа време Гијом Аполинер, во еден текст по повод изложба на Пабло Пикасо го објавува почетокот на кубизмот и крајот на активниот импресионизам.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тој ќе стане модел за поддржување на Фаик Коница, во периодот кога тој почнува во Брисел (а потоа и во Лондон), да го објавува своето енциклопедиско француско-албанско списание Albania.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но, веќе како врвен дизајнер во Фонт Биро, одговорен за дизајнирање и редизајнирање на фонтовите за списанија како Rolling Stone, Business Week и Martha Stewart’s Living - фонтови кои се наменети за подолготрајна употреба - има изострено чувство за тоа што е соодветно. Frere-Jones е критичен кон оние дизајнери кои не се осмелуваат да го објават сопствениот труд, како и кон оние коишто се обидуваат да остават впечаток, а работите ги објавуваат недовршени со што стандардите на фонт-дизајнерството ги враќаат наназад.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Тој го објавува падот на бургибизмот и преземањето на власта од страна на Советот на спасот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тој ќе го објави крајот на повелбата на ПЛО која ја одречуваше оружената борба како единствен пат во ослободувањето на Палестина.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Набргу ќе се најде во официјална посета на Франција.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Изборот на помирувачи и арбитри се врши по пат на јавен оглас, кој го објавува новосоздадениот државен „квазисудски“ (управен или судски!?) орган – Републички совет, на чие чело стои директор, именуван од Владата на РМ.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Го објавил романот Солунските атентатори (1962), како и книгата театарски критики: Оплеменета игра (1957).
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Остана студен и незаинтересиран дури и кога се обидов да го објавам моето пристигање со мало предупредувачко накашлување.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
При средбата со девојката, и покрај болките на кои со денови укажуваше додека ја молеше судбината што побрзо да го истакне својот суден знак и да го објави свршетокот, тој бесрамно ќе побрза да ја замоли истата таа проклета судбина да го одложи за неколку мигови приоѓањето на неминовноста.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Сега дури знам дека неминовноста што го објавува присуството на смртта останува недопирлива за моите размисли.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Се виде зошто го прави тоа дури ноќта спроти Илинден кога снопот почна да гори оној час кога камбаната го објави почетокот на востанието.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Немав намера да го објавам, но одреден број на луѓе рекоа дека пронашле егзегеза на Дерида во еден корисен напис, па затоа се решив со надеж дека има некаква смисла.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
За целокупната расправа погледнете (12). 8 Овој напис беше читан на конференцијата на Австралиското здружение за философија во Мелбурн, 1991.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Најчесто тие не се во право.1 Прифаќам дека ова е вистинито за политичките, религиозните, научните и философските револуции.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
За време на последните години на војната го завршува лицејот и заминува за шпанија; под влијание на тогашните “ултраисти” (кои, заедно со некои други, пред повеќе од пола столетие одредени историчари на хиспанската литература ќе ги опфатат како “постмодернисти”, што била прва употреба на овој израз во книжевната историја), ги пишува и објавува првите песни.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Со седум години го објавува првиот труд: преводот на Вајлдовиот “Среќен принц” во еден локален весник.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во 1921-та се враќа во Аргентина и со татковска помош 1923-та ја печати својата прва книга, збирката песни Одушевеност од Буенос Аирес.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Својот прв краток расказ, “Крал на Џунглата” го објавил на тринаесет години.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
На почетокот на Првата светска војна, со семејството заминува за Европа, каде што во женева престојува во лицеј; учи француски, германски и латински.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Стоевме надвор од аеродромската зграда и чекавме звучниците да го објават полетувањето на авионот за Москва.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Не патував јас. Ја немам таа среќа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)