Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

На тој начин и уметноста возвратува („fights back“) и повторно ја освојува својата територија на која со поп-културата развива еден однос на взаемно интерпретирање.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Нагонот на смртта е клучен за развојот на Фројдовата идеја за психичкиот живот „од онаа страна на принципот на задоволство“ бидејќи „принципот на задоволство е тенденција којашто се наоѓа во служба на некоја функција на која ѝ припаѓа задачата душевниот апарат потполно да го ослободи од возбуденост или количината возбуденост да ја држи што пониска или константна“.3 Во заднината на овој принцип Фројд гледа „умртвувачка“ функција, која има удел во општото настојување на сето живо да му се 3 Сигмунд Фројд, С оне стране принципа задоволјства, Нови Сад 1994, стр. 164. 174 okno.mk врати на мирот на анорганскиот свет (фамозниот нагон на смртта).

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

После 1959, хепенинзите што ја вклучуваат и публиката и уметниците, во САД и Европа ги изведуваат разни уметници меѓу кои се Kaprow, Oldenburg, Dine, Schneemann, Vostell, Knizak, Lebel, Kudo i Kasama, а уметниците собрани околу Флуксус (Fluxus), како Ono, Paik i Moorman, Higgins, Beuys i Vautier исто така го користат телото во својата уметност.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Виенските акционисти беа меѓу првите што ги злоупотребуваа телата за да го пречекорат јазикот и да ја интензивираат пораката. 1962 г. Hermann Nitsch се врзува за ѕид како да е распнат, а врз него е фрлена крв од јагне. Otto Muhl и неговите соработници ги обесчестуваат своите тела во една хаотична, оргијастична инсценација, со цел да ослободат одредени табуа и да го ослободат поединецот од репресијата на буржуаското општество. Rudolf Schwarckogler создава серии инсценирани фотографии на коишто телата на различни начини се рануваат, бандажираат и уништуваат со струјни удари.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

О, колку многу луѓе покажуваа дека го победиле животинското во себе, а козите дека го ослободуваат човечкото од себе!

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Сите на беговата кула беа загрижени и молчеливи.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Три дена нестрпливо стариот татко на Назлам-бег, на чардакот од кулата, чекаше од потерата да му го ослободи младиот син или да донесат некаков абер.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Таквото однесување, па еве да ја кажам вистината, и глума, мислеше дека го ослободува од оние ежедневни обврски.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Мајка ми беше во Полска, татко ми во Грција (заборавив да кажам дека кога беа затворени во Лерин татко ми со браќата и снаата, татко ми не го пуштија од затвор, туку беше прогонет на островите во Грција и таму беше сѐ до 53 година ...ако е точно, не сум баш сигурна(!)... кога го ослободија живееше во Лерин, ама беше политички неподобен).

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Откако Италијанците го ослободуваат, Витгенштајн сака да се состане со Расел, за со него 56 Margina #15-16 [1995] | okno.mk да разговара за ова дело.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Иако го ослободуваат од обвинението, не прифаќа повторно да биде учител и следните неколку месеци се повлекува во некој манастир покрај Виена, работејќи како градинар.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Се чини дека децата го сакале, но не и родителите, така што против него е покрената постапка со обвинение дека премногу користел физичка казна.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Скрпениот клавир и понатаму одигра неколку улоги во нашите проекти, на пример во Црвената вечера, потоа служеше како барикада пред Вратата 1984, од каде што Lazer го истурка, за да го ослободи влезот - два дена пред тоа му беше изваден гипсот од раката. (...) Напоредно со размената на тематски писма со Monty Cantsin, успешно се одвиваше и мојата активност на планот на истражување на уметнички псевдоними.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

(...) Стерлинг беше презафатен со барање психијатар кој ќе го ослободи од војска.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Самата расправа е низа такви забелешки кои се систематски средени и нумерирани.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Ноќта ја поминавме во блискиот мотел и повторно ја доживеавме онаа момците-во-една-соба-а-девојките-во- друга сцена, иако некој непрестано ја убедуваше бабичката која го водеше мотелот: „Не, слушајте, всушност, ние сите сме педери“.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Тие треба да го ослободат сегашниот простор на Париз од презаситеност со нова популација, а сошто се решава еден многу суштезтвен проблем.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Со директни хируршки зафати на мозокот успева да го ослободи својот пациент од неволното тресење на рацете.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Сакаме германскиот дух да го ослободиме од опсадата... (...)

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Многу ми се допаѓаше жената 148 Margina #22 [1995] | okno.mk што беше убиена, вистинско девојчиште што по цел ден работи во фабриката за плочи, а исто така и Бруновата мајка која е исто толку луда колку и нејзиниот син.” •Не е ли сета иронија во филмот во тоа што Вокер навистина го ослободува Грејнџер од неговата невозможна сопруга? •Хичкок: „Секако дека е.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Многу кадри на вртелешката ги сними камерата од долниот агол.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

— Ете колку го ослободил судот. Море, тој е избеган, токо арно оти не доседе да го вати денот да го виде некој, та да не јадат виа пци нас!

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Елбете, нагазиле Сефедин и мудурот на осарникот, та ги искасале, — одговори иронично јузбашијата и поздрави во знак на свршен доклад. — Ништо чудно, — промрмори бимбашијата и го ослободи овој јузбашија за да ги прими рапортите од другите.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Море, мирни калуѓери и на Велипеток прасе јадат; било та се рекло — одговори Јован и го ослободи Толета дека збор нема да испушти по однос на неговата посестрима Митра Брлева, што ја остави пред две три години во Софија, а која се врати и настојува да тргне со него како негов четник.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Белите бечви со црни гајтани, долгата козинава сакма и под неа кусата манлихера; убавите нови јанински опинци наполно одговараа на добро спремен четник.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

И еден убав априлски ден си го јавна својот Белче, си ја поведе „невестата" Митра по него и му отиде на поп Ристета на манастирот.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Самиот Челебија се зачуди кога судот го ослободи Толета, но тој не можеше да си го претстави случајот инаку, бидејќи и самиот посведочи во Толева полза.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Само така ќе а постигнеш и ти твоата цел — ќе го ослободиш и наше Мариово, а ќе помогнеш да се ослободи и целата наша Македонија.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Толе длабоко се замисли.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Мисирлијата му го претстави на војвода Јован и го ослободи Толета дека збор нема неговата чета, а Јован им објасни на другарите дека го видел овој четник во Катилана на пајдосот, та дури го убеди и Шаќира во тоа.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— А како те викаа другар? — Запраша Трајко, восхитувајќи се на убавината и доброто здравје на својот нов другар.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

кога се враќав од јапонија во едно бифе на аеродромот во токио видов монаси со слушалки во ушите слушаа нешто што ги правеше мошне горди и што ги тераше уште повеќе да пијат варено вино и да потскокнуваат и да скокаат од радост како кога со едно ухнување се’ што е старо ќе го ослободат од прашина како кога од чиста верност маршираа низ вжарените полиња на олимписките огнови за кои се вели дека се застарен ориентир за секој оној кој макар еднаш се изгубил во преводот на цукији пазарот во токио, на пример, или пак за секој оној кој се накркал презреана лубеница па сега талка и стенка барајќи јавен нужник а на секого кој има таков зорт барањето нужник му изгледа долго, долго, бесконечно долго.

„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)

По пробивот кај Рупел, Јане Сандански со своите чети и четите на другите војводи заминал спрема Солун, како претходница на бугарската дивизија.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Во борбите против Антигон III Досон, Ахајскиот сојуз успеал да го ослободи целиот Пелопонез, а Етолскиот сојуз Тесалија.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Самостојниот одред на Јане Сандански на 30 октомври влегол во Мелник и го ослободил.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Осмата бригада по преминувањето на Вардар на 6 септември ја разбива бугарската полиција и го ослободува градот Свети Николе.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

- Ќе го ослободат бе слушај ме шо ти викам. Оваа земја ти е башибозук.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Со едната рака цврсто го држеше ременот, а со другата и со нозете го клоцаше снегот, го распретуваше, настојувајќи да го ослободи животното.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Синоќешната возбуда што се натрупа во него кога низ темнината и виулицата се враќаше од кај дедо Иван, не го ослободи цела ноќ.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Од парталите Грдан ја имаше старата торба, зашто нова Горда не успеа да му подари за божемниот роденден, а од друга страна требаше час поскоро да го ослободи станчето заради жената што требаше да го зачисти.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Горда си го помазни зглобот од неговиот стисок и колку што можеше мирно му рече: - Тоа, да го ослободиме станчево.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

- Геро, ти ли си? - Јас, ами кој? Кога му го ослободи рамото за да му ја протресе раката, на Ване му падна цигарата од другата.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Не залуд Исус слегуваше во Пеколот, во црвеното, за низ борба да го ослободи патот, слободен за сите”.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Стражата морала да го ослободи, а судиите го казниле само за влегување во палатата без дозвола.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Кога стражарите ја пребарале неговата колиба, не нашле ништо, и го ослободиле бедникот.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

- Сѐ е в ред со Огнена – му го слушам гласот - а сега и коњот да го ослободиме од незгодата - додава и се оддалечува.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

- А сандакот? - прашува Огнена и гледа кон столарот.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

А после дома ќе пратат абер: „Филан се наоѓа кај нас, пратете сто, или двесте наполеони — тука веќе колку ќе им коптиса душата — за да ви го ослободиме.

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Неговото дејство го лишува љубовникот од секакво чувство дека има контрола врз своите емоции и постапки, а со тоа и го ослободува од секаква одговорност за сопствените чувства.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Оневозможувајќи му ја на љубовникот перцепцијата дека однесувањето во љубовта му е, всушност, изведба – а не неволев резултат од некој севозможен импулс – романтичноста ја претвора љубовта во неизбежна судбина. Plus fort que moi (‘посилно од мене’ или ‘ме тера’): тоа е геслото на романтичната љубов.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Ова, делумно, е просто класичен пример на новинарско намигнување: претпоставката во написот дека „сите знаеме што значи тоа“ го ослободува од неопходноста да тврди дека тоа воопшто значи нешто.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Човечката цена на љубовта произлегува од тоа што општествената институција љубов се збркува со природниот, самоникнат, незауздлив израз на силно чувство.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Геј-мажите умеат да бидат особено подложни на митот за романсата, а оттука и особено да им треба ироничното гледиште за љубовта што им го дава машката геј-култура.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Канџите, што беа цврсто закопани во палтото, јастребот не можеше веднаш да го ослободи.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

-Сеееееј! –се слушна звук, како низ сито, од устата на старецот кој низ стиснатите заби одвај го ослободи зборот.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Со долготрајна осаменост, се разжестувам, тој го ослободува духот од предрасудите на провинцијалноста и лицемерието.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Синот виде во татковите очи дека му ја говори вистината и зависта во миг му го ослободи срцето, но сепак го праша љубопитно: - Тогаш, кажи ми во што е разликата меѓу нас?

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

И уште ќе ви кажам: блажени се оние што спознале оти жените не се подолу, ами повеќе од нив, оти само така ќе научат дека вистинската љубов не наредува и не заробува, ами човека го издига и го ослободува без страв да оди кон Совршенството“.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Кога го ослободија градот, тие пак почнаа да водат љубов.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Тогаш беа решиле да го убијат и кога надмено се повика на своето римско граѓанство за да го ослободат од прангите (еве и сега си ги протри и двата зглоба на рацете што секогаш го здоболуваа кога се сеќаваше на Ерусалим), тој ноќта ја помина во молитви.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Вистината пред сѐ, оти тој беше длабоко убеден дека кога ќе се разбере вистината, кога ќе се сфати дека тој не ја предизвика и не ја започна оваа војна, кога светот ќе успее да види низ лагите со кои го беа обвиле луѓето каков што беше неговиот пријател, таа вистина ќе го ослободи и него.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Ќе го ослободи од овие камења на душата што мора да ги носи, од овој пелин во устата што го подголтнува сѐ поубеден дека местото веќе не му е во привидниот мир на овие улици...

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Оние што највнимателно ги слушаа неговите зборови секогаш беа тие што и без него почнале да ја разбираат суштината на материјалното – дека тоа човека го заробува наместо да го ослободи.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Па го трампаа Асани, го ослободија Велиу од швајцарските затвори и на крај шутраков отиде на баци-рака кај Хашим Тачи. Ебате беља, ебате...

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Неговото несфаќање со сета тежина легнувало врз патот зад него и тој останувал сам, шуплив и пак затворен за сите шумови и гласови.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Еден од луѓето во бели бечви, не со лице на крстен туку сув крстител, висок, брадест и кадрав, трчал кон него со бласкав нож чиниш сака само да го заплаши, да го чалне малку колку да го ослободи од грижи и двоумења и, разминувајќи се со него, да го продолжи патот кон некоја своја голема цел.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

И не знаел кога и како се исправил со својата наполнета кубура.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Штом густата лепливост ќе му го ослободела разумот, околу него си се намалувало, и звук и облик, и тој тогаш не ја стискал коскената дршка на ножот и бил без она свое чувство дека однегде ќе го стаса брз удар.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Си ја зеде крвта од татка ти... (Саветка и Антица, кои за ова време си ги кубат косите, се обидуваат да го оттргнат Илија и да го ослободат Ристаќија.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

А камо ли на едно куче животот да му го подарам! (го ослободува).

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Таа морала да го ослободи, за тој да може да го стори она, што се бараше од него.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Жителите многу страдаат и императорската влада ќе му направи голема добрина на местото ако благоповели да ги земе во внимание оправданите желби на населението и да го ослободи од натурениот пастир.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

За ѓубрињата да го ослободат малиот мораше да плати тешки пари, а се зборуваше дека со нејзиниот маж дури сакаат да заминат од Белград и да ја напуштат земјата засекогаш.

„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)

Најпосле станал една силна мажетина и рекол: - Јас се нафаќам да го победам џинот и да го ослободам изворот.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Ја кревам секирата. Ќе го ослободам ли од тегоби?

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Со левата рака се придржува за масата, со десната се обидува да го ослободи колкот од тежина.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Возот влегува во станицата на Бастиља и Мари-Клод сè уште е тука, луѓето одат горе-долу, некој го ослободува местото до неа но јас не приоѓам, не можам да седам таму, не можам да се тресам крај неа како што таа секако се тресе.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Во седмата глава е направен обид, преку двете сократовски ситуации (маевтиката и неговата осуда на смрт), преку митот за Прометеј, и преку анализата на “лошото освестување” (кога идеологијата успева да го ослободи поединецот од илузиите, но не и практично да го ослободи), да се каже нешто и за судбината на идеологијата.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Бидејќи објаснувањата на “идеолошката” акција, како што покажува витгенштајновската ситуација, не можат да бидат ослободени од апсурдноста и парадоксалноста, Саркањац смета дека познатата Витгенштајнова констатација за “општата болест на мислењето” слободно може да се промени во “општа болест на идеологијата”, од која идеологијата не може да се ослободи, иако постојано ќе се обидува да го најде лекот.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Планот, оној со кој ќе го ослободат селото од мори, созреваше во нивните лути и преврели души.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Со левата рака се придржува за масата, со десната се обидува да го ослободи колкот од тежина.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Ми се стори ковчегот самиот од себе се издолжува, станува мерка на непознат човек од минатото, го ослободува од грч со својот простор, да се протегне, да ја подаде раката и на еден извежбан начин да го поткрене капакот, од ноќ на ноќ свикнат на неговото чкртање.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Кога ќе бидеме слободни, некој ќе го ослободи.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

- Го сакам и јас, иако не го знам, - ми рече Додо. – И тебе Пупи Паф.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Кон крајот на 80-тите, луѓето кои негативно беа настроени од почетокот ја најавуваа со видно олеснување смртта на киберпанкот: тој ги доби своите канонски 15 минути и време е да се тргне од сцената и да го ослободи просторот за нешто друго.

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

За да го ослободи му кажа дека често го сонува, дека водат љубов во сонот и дека затоа го викнала за да не биде тоа само сон.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Во една пригода, во излив на отвореност и искреност, ова му се случуваше само пред Татко, кога ќе кажеше нешто што можеше скапо да го чини од што и собеседникот го обземаше немир, ќе заклучеше дека само затворот на Голи Оток можеше да го ослободи од стравот.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Го ослободија од платнениот оклоп и го внесоа во бела самица со последен совет: „Биди мирен, Исусе. За твое добро.“

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Тие можат да го држат со години во самица, можат да го испратат во работен логор, можат да го ослободат за извесно време, како што правеа понекогаш.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Го ослободи Винстон, поттурнувајќи го малку кон стражарите. „Соба 101“, рече тој.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„Еве, например”, рече тој, „јас никогаш не ги оправдував оние глупави крстоносни походи благословени, божем, од папата, кои цели двеста години се упатуваа со своите војски кон Ерусалим, за да го ослободат од муслиманската власт.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Богуле го слушаше отсутно и одвај чекаше да запре со зборувањето управникот, зашто знаеше дека тука не се работи за тоа дека умрел татко му, туку телеграмата е само можност, изговор да го ослободат од училиштето и интернатот, да го пуштат наколку дена дома, како тогаш што го пуштија кога му јавија дека дедо му е на умирање.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

За да го ослободи од стравот, татко му му купил играчки со тие животни и го терал да си игра со нив; да ги фаќа, да ги клоца, фрла, да им чини сè што сака; и детето, малку по малку, се отстрашило, и кога ќе ги сретнело животните - веќе не се плашело од нив.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Еден од мајсторите го зеде јагнето и го завлечка накај темелот: јагнето насетувајќи ја опасноста, почна да блее и да напиња со глава да ја скине врпцата, но мајсторот го зграпчи за половина, го крена и го однесе до темелникот; кога јагнето го виде ножот што го измолкна мајсторот зафати посилно да прета и пожално да блее, да моли за спас; но мајсторот, го притегна поцврсто да не прета и му ја стегна устата; јагнето сега почна со погледот да го моли мајсторот да го пушти, да го ослободи; но мајсторот му ја затегна главата нагоре за да му го зарие ножот; кога виде јагнето дека му нема спас, дека мајсторот нема срце, душа, го погледа со презир, со омраза и смигна да не го види сечилото од ножот што му беше допрено до кожата; првин сети студенило во грлото, налик на допир на мразулец, а потоа силна болка, губење на воздух, на здив, на свест, се стресе, спрета со нозете, за последно сапна, потоа се успокои, како да заспа.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Никој не пушта глас, ама Чана се подмрднува на едната страна во вратата, им го ослободува поголемиот дел од празнината во која ќе се мерне ту пасамок магла, ту црна валма од главата на возот, ту во далечината снагата на некоја планина.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Како можеле да го ослободат по сето она...

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Но толку очајнички посакувам овој сензибилитет да вплови и во другите области, како што се компјутерите. ñЗначи, како еден Африканец, или Бразилијанец, или некој друг, го ослободува компјутерот?

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Но како јас можев да предвидам, дека него ќе го ослободат?

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Трајко сѐ знаеше, а уште повеќе дека Петко е сиромав, но имаше полномошно од селаните и го ослободи од таа страна Петка.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

XIII На решението со кое првостепениот суд го ослободи Танаила од обвинението, Китан поднесе жалба.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Кога се премина на вино и кога полковниците му одвраќаа на здравицата на кметот, кој при секоја новонаполнета чаша, им наздравуваше, учителот крена чаша, им наздрави и почна: - Селово наше, Езерец, има 180 куќи со 850 жители; формирано е по доаѓањето на Словените во шестиот век, најпрвин како рибарска населба; во деветтиот век е под власт на Бугарија; во десеттиот век влегува во царството на македонскиот цар Самоил; по неговото пропаѓање, во единаесеттиот век потпаѓа под независното Латинско царство што го формираат Крстоносците на одење кон Ерусалим за да го ослободат Божјиот гроб; потоа со ширењето на Второто бугарско царство, пак потпаѓа под него; потоа е во состав на Српската држава; со доаѓањето на Турците, останува пет века под Отоманското царство; по Балканските војни, пак е во состав на Српската држава; од 1915 година пак е под Бугарија; а сега, по пробивањето на Солунскиот фронт, во состав на кралството СХС.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Од пред извесно време отец Иларион не му го ставаше веќе штекелот на нозете, го ослободи и од келијата и го пушти слободно да шета.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Братот на директорот на издавачката куќа во желбата да го ослободи од необмислените предрасуди го известил Милошевски дека неговите пораки не држат.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Пред да успеам да му се извинам на Роман Гигов Грофот поради недоразбирањата кои произлегоа од нашиот разговор, тој уште еднаш влезе во канцеларијата , но сега се упати кон закачалката, го симна од неа ременот сосе пиштолот, и се опаша.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Не сум сигурен која беше причината, но таа беше многу несреќна.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

А дури потоа додаде дека нему не му е по волја кога некои поединци, за жал и блиски пријатели, без да го бара тоа од нив, се обидуваат да го ослободат од неговите интимни заблуди.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

- Морав да го ослободам - се обидов да ја смирам.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Неупатеноста никого не го ослободува од вината.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Ослепел уште во првите месеци по Првата светска војна, додека го разгледувал решението издадено од власта со кое го обавестувале дека го ослободуваат од обврската да предава мајчин јазик бидејќи не го познава јазикот на новосоздадената држава.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Потоа ќе ги пресече јажињата за да го ослободи големиот балон.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Ако ништо друго барем да го ослободи од непотребната загриженост, а и од обврската што ја чувствуваше тој кон неа.