го (зам.) - побара (гл.)

Циљка се наведна да го побара шмајзерот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Спасот го побара во прашањето: - Како си ти, Елена?
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
И ако би го побарале значењето на овие зборови ние само би добиле повеќе зборови.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Освен известието на Челебијата никој друг не се јави со тужба против Толета, бидејќи и Аќиф како и Толе не беше кажал ни од каде е, ни што има, та никој не дојде да го побара.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тој самиот ме однесе во клозетот... Повраќав уште долго... Ми се враќаше...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Веднаш по ова, тој добива Известие за отказ со тримесечен отказен рок.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
А потоа, ноќе, го сонуваше крвав и зол, и се разбудуваше чекајќи да се раздени и да го побара...
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
22. Ако чудесните трансформации, кога, пред заканувачката потера, фрлениот чешел израснува во трње како корија, солта во планина од пештери и камења, врпците во змии и смокови, капката масло во маслено езеро (во кое гонителот се удавува) се доживеат како прекрасни поетски слики, тоа не ми брани во овој бајковиден детаљ да го побарам сопственото етичко толкување.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Не јадев. Мртвите не простуваат, мислев.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„И?“ Можеше да игра фарса - да ни каже дека некој странски дипломат измолил да ги пуштат неговите деца, него и жена му, а самиот тој е немоќен да стори што и да е за спас на други луѓе; можеше да игра фарса, но тоа не беше негов жанр.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Грдан немаше ништо против, мислејќи дека на тоа ќе остане, но таа му го побара и лицето.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Човек ќе се понадева да замине, ќе го побара мирот, а потоа тој мир еве го претвора него во суштество тапо и исплашено пред одговорноста на одлуката што им ја соопштил на другите, како единствена и целосна вистина, дека заминува, ни помалку ни повеќе, заради пишување.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ми рече дека тоа не е прашање за полицијата и ме посоветува да го побарам началникот на царинарницата.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Блискоста на Сара и брат ми започна при нивната прва средба, уште во мигот кога тој ѝ се приближи во нејзината соба, благо подавајќи ја раката, а таа стана, обидувајќи се да ја одржи рамнотежата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кои му се, тогаш, неговите родители и зошто досега не го побарале...?
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Ѝ велам да го бара секаде, и по секако да го побара и да му каже дека Чако по цела ноќ завива за него.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Дојдов во Москва и сега сакам да го побарам Горачинов. Адресата негова.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Му ја подаде книгата на Сликарот и некако придушено, речиси шепотно, му рече: „Одговорот на оваа чудесија треба да го побарате во оваа книга, под одреденицата „Фазли паша“.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Стрико Благоја ги испрати со поглед, им довикна да го побараат кога ќе се вратат пак на овој терен и полека, со наведната глава, тргна назад.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
„Јас одам не затоа што самиот го побарав тоа, туку затоа што некои мои пријатели – дипломати од Британија и Франција инсистирале кај овдешните служби да ми издадат излезни визи.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Оти јас и Трендафил кај мене, а тој ден него да го побара Ташко Минчев и се разбира го упатиле кај мене. Се појавија со Мито Мазнев.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
„Зошто не го побараш тој твој брат Сафет и не го прашаш како нѐ стрелаше од пусија“ и самиот во гнев пелтечеше Борис Калпак.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ги отчукав на една стара машина за пишување во училиштето, ги подврзав во картонска корица, ги насловив како Енигма, напишав посвета: „На девојката со коси очи“, на првата страница го оставив мојот телефонски број (Луција ниеднаш не го побара за три години) и ѝ ја испратив по една другарка на Луција.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Навистина мислам дека многу правилно си постапил што не си го побарал по судски пат, при жива мајка...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Она што не можам да го одбијам, го давам пред да ми го побараат.”
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Утредента го побарав, сѐ уште се трудев да бидам внимателна, без разлика на сѐ.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Никој тоа не го побара од Јакима...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Сигурно е ужасно, мислеше Змејко кога сеќаваш како нешто ти недостасува, кога сеќаваш дека си останал без еден дел од своето тело, кој ти останал некаде незабележано по изминатиот пат зад тебе, во сите изминати денови, а ти си продолжил носејќи му ја празнината, постојано чувствувајќи се прогонет од тој недостаток, сѐ дури вџашувачки неочекувано еден миг не те натера да го побараш, и додека не откриеш дека си останал без него. Каде ли го загубив, мислиш, каде ли?
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Винстон притисна на телекранот за „стари броеви“ и го побара соодветното издание на „Тајмс“, што се лизна од пневматската цевка по само неколку минути чекање.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Го побара Татко по име и презиме.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Кога го побара ѓерданчето, го немало; барала, барала и не го нашла, плакала и колнала едно чудо.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Вознемирен го побара.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Бојана Жиовката излегла на портата да го побара Толета, и кога ја виде Доста. застана да се видат и полафат, почнувајќи прва: — Мори, каде вака, другачке, со вурката за поас?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Го побара Дорча, но него го немаше тука.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Со време почна да се преиспитува дали можеби проблемот не е кај него и дали нивната бездетност не е последица на повторената гонореја, што ја закачи на едно исто место: еднаш како студент, уште при првото телесно искуство во една сомнителна јавна куќа во прикрајоците на градот во која го пречека поостарена, нападно нашминкана дебелникава анимирка што ја доби за евтина цена, и којашто не му го покажа жолтиот картон со седмично извршениот лекарски преглед (и кој, впрочем, во тоа време ни самиот не знаеше да го побара); и вторпат, со една млада бринета на која, пак, жолтиот картон ѝ беше сосем исправен.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Му се пиело, комовата анасонка го враќала кон врелите лесновски спомени.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Записникот го водев“, рече Паца, „најсовесно што можев, но после, не знам како и зошто, никој не ми го побара па јас го задржав за спомен на мојот шеф од кого видов толкава добрина...“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Не се испушта ли сега шансата Хелвиг да си го побара детето?... Ѝ дојде таква идеја...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Во немирните сонови само него го сонуваше, само неговиот лавеж и квичеж го слушаше и се будеше возбуден: излегуваше во дворот да го побара во куќичката, да види дали е тука, да го погали, да го успокои.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Плачеш ли? Знаев дека во очите на беспризорните ќе пораснам и со победнички поглед го побарав Пенча.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Ќе го имаш пак само доколку си останал без тоа негде блиску, за да можеш да се повратиш; но ако си одел без тоа толку долго, за веќе да си имал време да ја свртиш браздата на твојот живот во сосема друга насока по која што те повела таа твоја загубена рамнотежа, тогаш повеќе ни еднаш нема да бидеш во состојба да го побараш и да го најдеш.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Ај што го смета татко ми, демек дедо ѝ, за будала; ама и мене, што сум зела маж генерал без војска, нареден со ордени на градите и со прави бразди на мозокот, кого ако го прашаш за Крива Паланка ќе ти го покрие со палецот цело Мариово, а кога ќе му го побараш Мртво Море од Арабискиот Полуостров ќе направи мрвка за под ноктот.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
И со денови чекаше да се врати птицата, да го побара. Да снесе нови јајциња, да испили пород. Чекаше, но таа не се врати.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
А оние кои те прашуваат зошто молчиш, нека го побараат твојот глас – тука е некаде во близина, заедно со Коеновиот, во некое ќоше.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Трајчеица не дојде кај тебе Васке за да ја оцрни Рајна туку за да купи уште некоја тајна за однесувањата на нејзиниот Генерал.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ги домами војските до Становица над Жиово, скршна на југ, небарем се враќа назад кон Градешница и преку Врпско ја прејде Црна и кондиса во Гудјаково, мислејќи дека ќе се поодмори дури да го побара бимбашијата на оваа страна од реката.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Го побара околу себе и го најде. И сега лежеше тука, здола, со трите свои нозе подвиткани под себе и со едната останата назад; лежеше постојано со муцката дигната нагоре, а гладот продолжуваше да му чади погано од неговите очи.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Таа ѕирна под масата, го побара на балконот и кога не го најде добро се исплаши.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
— Ќе не јаде, ќе не јаде, — прифати Чкулот. Boa он шо го побара не се јаде со сто оки мас!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Со треперлива рака си го побара луленцето и почна да го пали.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Таа штотуку ја газеше испушената цигара, кога тој, со кавалерски, иако пребрз гест (типично козачки!), ѝ понуди нова, Marlboro.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Најпрвин забележал дека треварот се влече безволно и тромаво под тежината на литата гуња, лапа утрена свежест со рибја уста и ги допира со криви прсти ребрата како да пребројува на нив апежи на полски пајаци-крвопијци или како да пребарува да не му се впијат в месо клобурчиња на сивозелени крлежи што останале по нагонска зајачка игра на местото на кое спиел.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Го догледа на масичето телефонот и си помисли да го побара татка си и да му каже дека е гладен и дека е сам, и дека вратата е заклучена.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Првото, што го побара кога се исправи, беше пак онаа негова долга француска пушка и тој сега целата вечер ја чистеше неа на виделината од фенерчето, што реши вечерва да го запали.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
На неколку чекори од неистинатиот Јане Крстин друг, Пеце Дановски, удрил со крваво чело во камен и останал неподвижен; бил до тој миг незабележлив, малостав, помирен со сѐ што се случувало и што ќе се случува низ векови; сега сите што биле близу до него виделе дека само со тапите прсти минува по земјата - умира и сепак бара потпир да се исправи, да го побара убиецот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но, ако го побара синот, и ако го добие, пак ќе си ја натовари Марија на врат - го предупредуваше мајка му.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Имено, парничната постапка, меѓу другото, се прекинува, и кога: – двете странки тоа ќе го побараат заради решавање на спорот со медијација или на друг начин (чл. 200, ст.1, ал.5 од ЗПП).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Се разбира, ниту го извадив некогаш тоа ливче од џеб, ниту некој го побара, ниту ќе го побара.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
И кога го побара коџабашијата Митре, и му кажа дека го вика мулазимот Рифат, Трајко му од овори: — Еве, да си и преобуа пинците, ќе дојда.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Го побара лежиштето и скоро падна на него.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Си го извади паспортот од торбулето што го имаше при рака и му го даде на војничето, пред тоа да го побара.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Овде Горѓи го насрчи Толета да го продолжи својот арамилак и му вети, ако има некогаш некоја мака нека го побара него, ако излезе одовде, и тој ќе му помогне со што ќе може.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Кога ѝ реков дека ќе го побарам и ќе говорам со него таа од радост ми подари и нова шамија за глава.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Ќе видам, да го побарам прво Џим, мојот цимер.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Праќаше абери да се сретне со познатите на кои можеше да им верува, го побара и Каламатија кај кого беше останала благајната со народните пари со кои беше и тој задолжен, но набрзо сфати дека многу работи се измениле додека беше отсутен па речиси неволно заклучи дека за жал нивната Организација потсетува на откачена карпа што се тркала од Исарот и никој веќе не може ниту да ја запре ниту да управува со нејзиното паѓање.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Ја молам Оливера да се вратиме, да го побараме.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кога научниците ќе го побараат овој вид на ред во космосот тие најчесто и го наоѓаат.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Толку поарно што каурите не ќе знаат во кој правец се движи потерата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Мухамед ќе го побара во своите ќитапи ќе види дека таков Турчин нема родено на земјата, та ќе го напади; не го пушта во неговиот рај.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Држејќи му ја долната вилица со левата рака му ја искривил главата и му го побарал гркланот со врвот на ножот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Младиот човек во униформа ми пријде, ми го побара билетот, внимателно го разгледа и ме замоли да појдам кон Терминалот С (with bus).
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Со време, заборавија луѓето на небесниот бик зашто далеку беа снежните планини на Кападокија за да го побараат.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Тогаш виде. „Тој прстен“, запелтечи гневно. „Тој прстен на твојата рака.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Ако случајно го побараат, ќе им најдам друго“, си рече најпосле, тресејќи ја во контејнер големата црна ќеса, и завршувајќи ја втората смена.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
А ти речи му да ми го побара синот таму о Детроит... Ај, со Господ Бог напред...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Го побараа од кметот чифтето и тој им го донесе. Пукаа по птиците, паѓаа тие по брегот и водата.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Ако ви се случи во подоцнежните ноќни часови да минете, се разбира, со кола, по убавата магистрала на Босфорската ривиера, тогаш гостољубивите ресторатери и хотелиери ве тргаат од колата и ве вовлекуваат во локалите или пак она што ќе го побарате ви го носат во колата, па и топлиот салеп, посипан со иситнент дарчин, кој овде насекаде се точи и пие.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
- Детроит... - Кога ќе си оди таму о Детроит, кажи му да го побара син ми, Митре.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И тогаш, по еден истрел, на момчето како да му здодеало со напнат грб да го исправа од невозможната положба човекот со крвави гради.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Почувствува жед. Го побара ранецот. Покриен е со земја. Го истресе и го извади пагурчето.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Штом мина зимата и Скопје пак различи, Павле го побара клучот од таванот. И право на сандакот...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Со сите тие што излегоа од реката, а такви беа малку, бунтовниците бргу се расправија и ги фрлија нивните трупови по река, а Суљо-ага, избезумен од случајот, веднаш го јавна својот арапски коњ, издавајќи им последната наредба на тие што беа околу него да се спасуваат назад, и со двајца свои најблиски сејмени дотрчаа околу сонце огревање во Прилеп и го побара кадијата да му го пренесе страшниот пораз.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Кога Александар по кратко натегање со својата срамежливост ѝ го побара заемот, Бојана рече дека мора да извади пари од банкомат.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Ми рече дека ќе оди да го побара отец Симеон. И поверував.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Во меѓувреме го побаравме докторот што ти ја направи операцијата.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Утредента кога се разбуди Снежана ја зема својата кукла, го побара под масата и сиротото, заборавено меченце, па заедно со нив седна на креветот.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Премолчено, самиот го побара тоа од мене... Веќе не му бев потребна.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Истиот ден од пристигнувањето на Хрисостом, во зградата на митрополијата владиката го посетија мајорот Лит, шефот на безбедноста Беренц, префектот Кесар Марѕокис што ја претставуваше цивилната власт на островот, градоначалникот на Закинтос Лука Карер и други видни граѓани на островот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Тој просто беше соочен со потребата да оди да го побара, кога веќе не наиде на некоја трага по која ќе тргне. Полесниот начин не му успеваше.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Како што Дерида вели (4, стр. 26): Без разлика дали се работи за изговорениот или пишаниот дискурс ниеден елемент не може да функционира како знак без упатување на друг елемент кој самиот не е едноставно присутен.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
А беше јуни, големите горештини почнаа и скоро со одушевување си рече зошто да не оди до таа Брезница, да го побара тој Едо Бранов селанецот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Го побарав и Кочо Рацин. Цинично ми рече дека е исклучен од Партијата и ми порача да си ебам мајката.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Беше едно јарче, Змејко сега можеше добро да ги здогледа неговите рокчиња, израснати правугоре, а таму свиткани како куклушки кон назад, и тоа јарче потрепери во еден миг и го побара со погледот, просто како да се помачи да се оттргне од сосредоточеноста на неговиот поглед, да избега пред неговиот нишан, тоа се обѕрнуваше неколку пати, како фатено во таа смирена низа дивокози, а сосема, само и изделено од сите нив со таа неспокојност, во која беше готово уште во следниот миг да отскокне.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Споменуваше некој филм, кога кај неа дома му го побара стикот кој што треба да и го даде на некоја пријателка...
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
А. ПАВЛОВНА: Кај тебе доаѓа. Вели, си го побарал во детективското биро.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Кој го побарал тоа од тебе, сакам да знам?“ ми вели таа бесрамница.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ја испил последната голтка од својата буклија (знаеле дека купил за стара кошула ракија од Лесново) и го побарал со едното око влакнестото лице на дивиот Онисифор Мечкојад.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Го побара на својот колан ножот со седефена дршка но не стана да го избуши платното од кое стрелаа очите.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Наидоа на голема единица. Курирот го побара командантот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Му го побара пулсот на раката.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Се викаше „Прстен” и, за чудо едно, воопшто не ми беше здодевен и неразбирлив како другите нејзини текстови.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Прво Кротка! - си рече, следејќи некоја своја мисла, па се сврте и го побара со поглед животното во сопчето.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
„Ги казнувате дрските?“ И додава: „Потребно е да свикнете со можноста робот да си го побара она што сте му го одзеле. Тоа го велите дрзост?“
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Бабата Петра во себе го побара Костадина, да беше тука ќе ги поземеше внучињата, а богами ќе го подметнеше и својот грб за да ја симне од вагонот.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Запомни го неговото име, те молам. Павел Попер.” „Павел Попер,“ повторив.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Секогаш сѐ правиш сам и толку си навикнал на тоа, што просто се чудиш кога некој ќе го побара твоето друштво.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Се сети на Јана, го побара со ноздри нејзниниот мирис.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
На 21 март 1939 Германија од Полска го побарале Данциг и премин меѓу источна Прусија и Германија преку Полскиот коридор; на 26 март полската влада ги одбила тие барања, а по гаранциите на Англија и Франција за заштита на интегритетот на Полска (31 март 1939) Хитлер на 28 април 1939 го суспендирал пактот за ненапаѓање и англиско-германскиот поморски договор.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Им одговорил истрел - пак кон нив, неодредено, во месото на сите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
По една своја воздишка на грижа, челникот можел да процени дека познавачот на треви е болен и се сетил дека така исто бил црн и Симон Наконтик дури и по смртта и го побарал другиот тревар, го нашол и го прашал навистина ли од чумата или од улерата се поцрнува пред умирање.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
По извршената пасошка контрола и преминот на другата страна, го побарав началникот на полицијата и му кажав за случајот со цариникот.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Сигурно го побараа она, што го бараа сите, но тој сега мораше да се обѕрне кон неговото лице, мораше да го одличи, бидејќи тие раце на неговиот тезгав беа нешто ново.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Го побарав својот адресар, а потоа почнав да ги подготвувам алиштата.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Кон болките сега се придаде и една тешка грижа, да не го побараат, да не го спашкаат по адресата, и дедо Иван ќе се разочара во него, ќе види со кого имал работа.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Зајакот не е во грмушките, зајакот стои среде друмот, а за она што се наоѓа зад капињакот остави времето само да го побара и да го открие.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ќе го побараме котлето на покојниот воденичар дедо Велјана.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Го побара домаќинот Хасан со надеж дека од него ќе чуе некое толкување, некое објаснување, некакво утешување. Домаќинот го немаше.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Има, рече потоа и ми го побара пасошот. Му го дадов, го зедов клучот и заминав во собата.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Не беше со намера да влезе дома и да го побара Еда од Струмица.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
— Ќе ве истепаат, зар ќе ви постелат! — му се овргали Толе и на овега, гледајќи во секој селанец плашливец и роб.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тогаш и му текна за индексот, па го побара со погледот на масата и на креденецот.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Ана беше непредвидлива, седеше токму на седиштето крај прозорецот, таа веќе се наоѓаше таму кога јас влегов на станицата Етјен Марсел па кога некој Црнец ослободи едно седиште напред за кое како никој да не беше заинтересиран, па кога јас успеав да се провлечам со некој неодреден изговор меѓу колената на двајца патници што седеа на седиштата покрај ходникот, останав покрај Ана и, речиси едновремено, бидејќи влегов во метрото токму уште еднаш да ја одиграм играта, го побарав профилот на Маргарита во одблесокот на прозорското стакло, и помислив дека е убава, дека ми се допаѓа нејзината црна коса со како птичје крило што накосо ѝ паѓаше преку челото.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
— Јован, бре, Јован, недер бу, што е овој, бре синко? — се провикна стариот мудур и го побара Јована, но Трајко веќе беше го втерал Јована во една одаја, та тој не можеше да го чуе.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Знаејќи го тоа, Гарванов го побарал нивното отстранување од Солун.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Првото мислење за тоа како ѝ стои намерно го побара од Ѓорѓе.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ги отвори очите и го побара својот лик во мазното стакло.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Ние значи не наоѓаме ништо што засновува значење; само уште зборови (тоа И тоа).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Се олабавило, со цело лице се обидело да го побара својот убиец стреснувајќи се од темната врелина што му џбурнала од полуотворената уста и со расширени раце, чиниш со мртвото тело, сакало да го заштити оној што можел да му биде татко, заштитник или учител на вакви сурови часови, паднало врз прпелкавиот грч.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Пред да го даде на хемиско чистење, Павле отиде со палтото прво кај Перо шивачот.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Јас отидов да го побарам Едо. Стар пријател, мани бизнисот туку и затвор заедно имавме лежено, а поголемо пријателство од затворското нема, како да не го побарам!
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Се исправи во креветот и со подадена рака го побара во мракот шишето. Кратка голтка, грч.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Во следниот момент ми пријде еден од двајцата познати пејачи и без никаква најава ми го побара бројот.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Веле се стресе, се помрдна од местото и го побара до него Аргира. Но никого не најде.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
— Да ти се вратат на главата, да рече господ златен! — изусти таа горе Врчкиќовата улица и си отиде дома, та се наплака повеќе отколку мајка и кога умре Крчо оттогаш не му излезе веќе пред очи на попот, ниту пак овој го побара.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Така, ако бара риби, рибите живеат во водата, ако бара птици, птиците се во воздухот, но ако бара човек, ќе мора да го побара во себе: тој е таму, затоа што таму се наоѓа, таму мора да го има.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Понекогаш се запрашував: дали првиот поттик да му предложам на брат ми да се запознае со Сара беше ужасот од онаа помисла дека тој ќе го побара телесното задоволство во некоја од оние улички, доколку не му се случи вистинска љубов?
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Книгава е објаснувањето што не го побараа. Таа е објаснувањето што сметам дека, сепак, им го должам.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Што виде?“ го праша Летка. Едо веќе имаше решено. Влегоа во продавницата каде што Едо го побара блокот од излогот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Адем го побара дома Толета, ги напсува жените што не отидоа утринава на работа и, кога му кажаа дека Толе отиде кај орачите, го јавна коњот и со трчанка отиде на нивата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И говорам во свое име, зошто ако човек сака да говори на друг начин, веднаш може да го побара Татенцето на својата Протоплазма и Мајкичката Келија...
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Покрај стрина ми Риска, дедо Ристо имаше два сина, но никогаш не го побараа.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Стрико Благоја ги испрати со поглед, им довикна да го побараат кога ќе се вратат пак на овој терен и полека, со наведната глава, појде назад.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Тогаш, одејќи, вујко Едуар ми раскажа како дошле да го побараат... Тоа била Хортанса...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Поучен од претходните случаи на вработени кои тужеа за изгубените работни места и кои добија, по што беа вра- тени на работа, но притоа во знак на одмазда им беа поставувани „невозможни“ услови и/или беа прераспределени на места надвор од местото на живеење – тој беше решен да си замине од компа- нијата, но да го побара сето она што му следуваше за последните три години (оти паричните побарувања од плата застаруваат за три години).3 За да има доволно докази, тој првин се обраќа до компанијата – со Приговор дека неправилно бил отпуштен со повредени материјали и работнички права – по што, тој добива повратно Писмо како одговор кое, пак, понатаму во парниците го приложува како доказ.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Се чини, типчето веднаш сфати во што е поентата, се разбира дека имав мобилен и штосот со фиксниот значеше дека ако е фаца од естрадата може барем да биде џентлмен и пред да ми го побара бројот, барем да ме праша како се викам.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Ќофтиња од кал Тоа утро Дора и Ане се скараа. Додека правеа ќофтиња од кал, Ане го побара лончето и сакаше да си го носи дома.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
— Нека кршка, нека кршка, Неговиот правец е преку река, — им рече тој на јузбашиите и прати едно одделение да ги извести оние јузбашии, што беа по левиот брег на реката за да се приберат кон селата Вепрчани и Гудјаково и да го чекаат арамбашата Толета со неговата дружина.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Потоа тој нерешително ја замоли да го побара.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Отаде и најпрвото што го побара, кога се обѕрна околу себе, сега веќе бесповратно оставен самиот со себе, без денот, беше една ниска дебела бука, доста стара и доста глужлива, и нејзината крошна, што беше веднаш над него, на дофат, полна со сува, непопаѓана шумурина.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Отидов во спалната каде што татко ми по ручекот го читаше весникот и го побарав расказот на мајка ми.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Гледам многу сомнителни фаци пред сомнителни клубови. Од Spread Eagle ни трага ни глас.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Извади кревет на склопување од орманот...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Но оттогаш, ниту ѝ се јави, иако ѝ го побара телефонот, ниту се сретнаа повеќе.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Доколку овој отказ го добиеше пред Нова година, ќе го стекнеше правото на надомест до пензија, што би било некој позитивен аспект од целата ситуација.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Томе се согласи со текстот, го побара наставникот Еко, и тој се согласи па веднаш ја истакнаа статијата во рубриката - ЧИТАЈТЕ - НАЈВАЖЕН НАСТАН!!!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Беренц го крена телефонот ја сврте неколкупати рачката на апаратот и на специјалната линија го побара воениот управител на островот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
А кога истрча на улица, не знаејќи кај да оди, се усмери на дуќан кај Тимона; вчеравечер кога се разделуваа, Максим им рече дека ако им притреба за нешто во текот на утрешниот ден, то ест во саботата, таму да го побараат, на дуќан кај Тимона.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И го побара со поглед железото, што висеше врзано со парче тел на една греда.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Речи му да не заборави да го побара син Митре. Нека го бара кај фурнаџиите...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Толе стана пред зора и го побара Бешот и другарите, а овој на брзина му ја кажа новината и му го доведе мелничанецот да слушне лично од него.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Co два збора го побара и го најде Бахтијар — паша, истегнат под својот „сарај“ од платно, и му ги шепна истите зборови што и коџабашијата во Старавина на бимбашијата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
На 23 август 1939 Германија склучила договор за ненапаѓање со СССР.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Неколку морнари ги извадиле од вода трговците што спасот го побарале скокајќи в море.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Фезлиев тапо гледа во сето тоа и за првпат не прави ни гест да го побара својот револвер.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Затоа и Бог не е на ниедно од оние места во кои ќе погледнеш да го побараш.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Не бегај, зрачко! Славчо се мушна меѓу рибизлите да го побара зракот.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Молкома го побара погледот на Татко.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
За секој случај тој го задржа коџабашијата кај себе, без да мисли дека може да предизвика сомнение, ако го побара муљазимот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И Онисифор Мечкојад му помогнал на замелушеното животно докрај да легне на една страна.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И се чудев зашто никој не го побара лековитото грутче во говедската жолчка, таа тајна кон која пред тоа се стремеше очајот на еден болник.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Вети ми,“ рече, „вети ми дека ќе го побараш таму маж ми. Павел Попер.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Сашо: Имам, имам. Две, не една. Ајде да го побараме и мечето.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
XXXIV И кога се врати од архивската кантина, Татко сѐ уште никој не го побара од колегите.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Одредби за медијација содржи и нашиот актуелен ЗПП.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
— Е, е! Се гледа оти ти севте идиш на работа овдеа —му одговори Ризо на Толета и го распраша од каде е, што е, има ли некој да го побара ако го засипе имната.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Да кажите каде сет, а за фаќање имат царот луѓе. Царска рака долга, ќе фатит батакчиите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)