Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

“ Маргина 37 31 Ребека Шнајдер во својата книга „The Explicit Body in Performance“ опишува како женскиот перформанс преку дословната, несимболичка присутност на голо женско тело на сцената ги разоткрива прерогативите на симболите преку коишто телото стои како замена за нешто друго.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Личи на сериски убиец.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Налик на леш, се влечеше по опустошениот и бесплоден свет.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Патем наиде на двајца осамени минувачи, кои го погледнаа и минаа покрај...

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Кога Ани Спринкл ги повикува гледачите низ спекулумот да го погледнат нејзиниот цервикс, тогаш тука станува збор за урушување на симболичкиот простор и за директна закана спрема културното разликување меѓу вистината и илузијата, стварноста и соништата, природното и неприродното, стварното и измисленото.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Грета (Се врти и за миг го погледнува типот со сончаните очила.): Не биди параноичен, Дики.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Барале, пребарувале, запреле пред козлето сторено јагне, го погледнале добро, дури и го погалиле.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Татко ми замислено го погледна, па задоцнето му одговараше: – Тешко е да се утврди кога се појавиле првите кози на Балканот, а уште потешко е да се установи дали се автохтони, односно староседелски?

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Татко ми зачудено го погледна шефот.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

– Се разбира, дете мое, ние не убиваме кози. – Нема да ги одведете со вас? – Не, не, само ќе извршиме мал попис! – заврши шефот и го погледна вториот член од комисијата.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Тој мигум го погледна секретарот. Се разбраа.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Мајка ми збунето го погледна татко ми. Немаше време да ја види неговата реакција.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Ако некој сака да дознае како живеевме тоа лето 1966 во Њујорк, сѐ што можам да му кажам е да го погледне Девојките од челзи.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Рече: не, единствено што сакаше да види е Девојките од челзи, бидејќи сакаше да знае зошто нејзината ќерка се фрлила под воз. Не знаев што да кажам).

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Но, Америка е и земја во која никој нема да го погледне „малиот” оригинал на Мона Лиза, ако неколку метри подоле постои неколку пати поголема репродукција.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Можеби можеш да станеш богат преку ноќ.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Секогаш кога ќе го погледнам, го имам она чувство во стомакот дека тоа повторно се случува.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Побарав да одам на овој објект, за да го погледнам поодблизу.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Тој го насочува вниманието на нејзините тркалезни колкови сѐ додека не ја принуди да се сврти и да го погледне.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Во главата на Алегра одекнуваат стиховите од Песната над песните: „Таков е мојот сакан, таков е мојот мил пријател”.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

О, убав си мил мој, прекрасен си.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Таа го погледнува: „О, колку си убава, о колку заносна, љубена моја со твојата убавина”19.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Таа, облечена во снежна венчаница со долги ракави, го погледнува од под велот со топлиот поглед на светнатите очи.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

На вечерата девојчето седеше спроти Коча и ниту еднаш не го погледна.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Од врата се сврте уште еднаш, го погледна Коча и ги собра рамената.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Кочо зеде божем да се обиде, ама Рангел го погледна сожаливо: - Исклучено!

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Минејќи покрај фотографскиот излог на Сотка, осветлен со една сијалица внатре, тој го погледна по свој стар навик.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Уметникот се проѕевна, го погледна саатот како да се колеба дали и тој да си тргне по нив.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Го жегнува нешто врело и горко Петрета в срце, како веќе да го погледнала со оние две црни очи, иако е уште далеку.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

- Ти не ми даде да се омажам ни за Никола, - рече таа и го погледна в очи.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Таа се фаќа меѓу две другачки и го погледнува благо Петрета, како да ја разбрала неговата мисла и покорно ја извршува.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Ако сега го погледнам Саботер, би рекол дека сценариото не е без мани.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

- да го споменеме само следниот духовит пресврт: еден од јунаците се обидува од колаборантскиот татко да изнуди признание за неговото делување со тоа што ќе го излаже дека ја грабнал ќерка му (за којашто знае дека во тој момент не е во градот); таткото попушта и пишува нешто на лист, очигледно признание, и му го дава листот на јунакот, но кога тој ќе го погледне листот, гледа дека 154 Margina #22 [1995] | okno.mk на него пишува: „Жалам, но штотуку го чув автомобилот на ќерка ми...“.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Во филмот е донесена морална пресуда, зарем не, бидејќи Котн страдаше на крајот од филмот, дури и во несреќен случај, заради својата внука.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Оттука е исто така јасно зошто филмот ги изневерува нашите очекувања, зошто не е „хичкоковски”: недостасува за него специфичната внатрешна, вертикална удвоеност на ситуацијата, кога постепено се појавува грозната содржина, што се крие зад површинската идилична маска - во Чамецот за спасување е речиси од самиот почеток сѐ јасно, веќе самата појдовна ситуација е грозна и егзистенцијално заострена, единствената „тајна” е дека е Вили уште позлобен отколку што се чини, и дека ги водел во погрешна насока, кон германскиот брод за снабдување...

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Но Мира му го свртила грбот и не сакала повеќе ни да го погледне ниту да разговара со него.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

И мајка ми била да го погледне.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Одвреме навреме ќе се накашла со стисната уста и ќе чкрапне со кибритот за да го погледне часовникот.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Знаеме: го погледнува тенџерето со јадење, може да загори.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Мира плачливо го собра лицето и го погледна Колета.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Што бараш - ќе си најдеш! Што дробиш - ќе си сркаш!“

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Немав очи да ја погледнам мама... да го погледнам тато...

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Кој се грижи за тебе? Кој те разбудува? Кој ти приготвува појадок?

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

- Не вреди да му вратам! - помислив и само лошо го погледнав.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

„Велам јас: од кол, на кол - понатаму се знае каде му е редот.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Штом ќе видам некое дете на твоја возраст, помислувам на тебе и душава ми се нажалува.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Поминав покрај него без да го погледнам и без збор да прозборам.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Се поздрави скоро со сите, пријателски, како со свои луѓе и не забележи дека еден средовечен човек во нови алишта необично го погледна.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Ами нешчо друго да направиме, ќе ме послушаш ли ти мене? — го праша по третпат и остро го погледна кон повреденото место.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Вака — јас стар, ти стар, белким ќе опулит некој младо невеста во нас — божем се нашакува Арслан и го погледна под око Трајка.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Требе тука да му е врталишчето на виа грацките кумити шо сакаат да не запустат“ — и почна да му реди на Пецето Бабовско разен бакалак: две оки шеќер, полока кафе, стодрам црвен пипер, една вреќа сол, тенеќија газија итн. дури Алекса, Бајракот и Ѓуро не излегоа од визбата.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Убаво си наумил, бег, убаво. Оти да не појдиш; оди прошетај се, како да е ќе се опуле некоа, ако не млада, оно од постарите!

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Се вративме по гулабите... По враќањето, го погледнав нејзиното лице...

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Мајка го погледна зачудено. Сепак, го зеде пликот. Не знаеше што да каже.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

А кога се врати во собата, во која веќе бевме собрани сите, таа го погледна Татко кој ја очекуваше.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Аргир крена глава, го погледна, но не најде збор да му одговори.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Директорот го погледна пак и се смршти...

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

До неа, како божем случајно излезена, се вртеше стројничката, која го погледна скришно и покровително му се насмевна.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Го погледна трупецот отстрана. Од едниот крај виде отвор, затнат со партал.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Ја зеде потоа секирата в рака, го погледна муртејќи се темнопепелавото небо, па се затрча по патеката што преку темната букова корија, низ која високо во гранките се провираше ветерот, оставајќи ги разнишаните гранки да крцкаат, да се удираат, да се тријат една од друга, создавајќи најразлични шумови, и се упати преку Гола Глава.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Начул за татко му дека го изела мрачка и се посрал од страв во своите испеглани гаќи, па сега нема три чисти ни да му се огласи по телефон и да му каже едно просто „здраво”, а не пак да се сретне со него и да го погледне в очи - да не помислат овластените дека и тој е замешан во нивниот заговор.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Ване прашално го погледна, додека келнерот само кимна со главата и отрча кон шанкот.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

И да не беше пошол на печалба во туѓина, да беше ѝ се појавил пред очи, уште тогаш, не знаеше што ќе направи место да му баци рака: дали да го погледне напоречки и да му сврти грб, или да му плукне в лице што ѝ дал такво име, од кое ќе се срами цел живот.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Ќе го погледнам Shadowland, каде што е Крејмберговата (Kreymborg) статија за Дада.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Утрово, кога го погледнав, срцето ми плачеше.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Таа ништо не му одговори. Не се сврти ни да го погледне.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Јас го погледнав и реков: „Со мене? Што се случува со мене?! Што се случува со сите вас?!“

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Јас го погледнав стрештено, оти првпат бев чул некој друг освен мене да верува во такви сказанија и измислици како што се минати и идни животи овде, на земјава, пред да се упокоиме засекогаш во царството вечно Негово, во станот небесен.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Се свртев, го погледнав и сфатив дека е исплашен; за првпат го видов Земанек, Големиот Гетсби исплашен до смрт.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Не му реков ништо. Го погледнав само, и му реков: „Еби се со таа песна“. И потем стрчнав по скалите, надолу, кон дома.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Си мислев: "Случајно да не го исплашам момчето со моите привиденија?

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Не знам зошто но сите тие зборови ги оставав за подоцна. Да прележат.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Не, на момчето му немав ништо спомнато за тоа какви мисли ми наидуваа кога ќе го погледнев.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Стравот не ми допушти ни да го погледнам убаво.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

Тука единствено беше надмината од фамозната Салтичиха.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Што подразбирате под „разговор“? Речникот сугерира некои значења.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

На тоа вие веќе ништо нема да кажете, само ќе го погледнете Сухов со вџашеност во очите. 68 Margina #4-5 [1994] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Патем, нејзиниот гроб е тука блиску, сакате да го погледнете?

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Покрај тоа, бидејќи зборовите/ поимите автоматски ги носат со себе нивните опозити,- кои, делумно, делуваат како некој вид автоматски ограничувачи на значење - да го погледнеме парот „разговор/не-разговор“ Разговор: - општествен однос; зборување заедно, неофицијален или фамилијарен говор; вербална размена на идеи или информации.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

-Ах, како е занимливо! - извикнувате емотивно, но не затоа што тоа е стварно занимливо, туку затоа што морате да прикриете дека смртно сте се исплашиле. -Беше голем измамник...

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Кога татко ми се врати, ми се чинеше дека ќе му биде незгодно да ме гледа в очи и поради тоа и јас избегнував да го погледнам.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Иако се чинеше дека не му обрна големо внимание по тој еден единствен презрив поглед, тој отсечно нареди токму него да го стават на ноќна стража.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

„Грешиш“, му рече додека се обидуваше да го погледне в очи.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Му упати молежлив поглед на човекот со лузната, но тој беше зафатен правејќи совршени крукчиња од чад со усните.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

„А ти, мали?“ му се обрати. „Да ти најдеме нешто?“

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

„Полека, синко, има време, законите не се учат преку ноќ“, го прекоруваше Гамалиел, избегнувајќи да го погледне в очи кога тој, речиси борејќи се за здив, го опсипуваше со прашања.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Но сепак понекогаш се фаќаше како скришум го погледнува кога минуваше покрај нејзината канцеларија.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Кога тој не сакајќи се закашла голтајќи чад наместо воздух, човекот со лузната го погледна речиси зачудено, како да не очекуваше дека е сѐ уште тука.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Беше сигурен само во едно – го знаеше човекот што презриво го погледна кога се поднамести во седењето на ручекот, оти никогаш не седел скрснозе, и по само петнаесет минути сосема се здрви.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Насмеан, зад пултот го дигаше палецот во нејзин правец кога ќе го погледнеше.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Својот син пасош го покажуваше на оние граници што ги минуваше без некое посебно размислување, редовно на грчката (каде што му се чинеше дека не сакаат ни да го погледнат ни да го пофатат тоа проклето тетратче на кое пишува Republic of Macedonia), и тогаш на австриската (кога го вртеа толку ревносно, што речиси го научија напамет).

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Таа пребледе, бргу го погледна братучедот, кој веќе стануваше, и си ги закаса усните.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Се истегна уште еднаш, ги искрцка преплетените прсти на двете раце и го погледна папирусот пред себе.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Таа само го погледна, нишна со главата и се оддалечи без збор.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Потикнат од еден настан кој во целост го сврте вниманието на јавноста во нашава Македонија, решив истиот да го погледнам низ призмата на театарската сцена.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

- Ништо, рекол Онисифор Проказник. - Ќе чекаме.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Со очи го повикал светот на светците и ги кревал рацете кон нив, сакал да ја одбие од себе незаслужената среќа тој да го уништи чудовиштето.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Онисифор од другото племе уште еднаш го погледнал преку рамо неодредено и со едно око поголемо од сечии две.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Со сонлив глас им рекол на луѓето да го погледнат. - Мојата крв, браќа, ја накисна земјичкава ...

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Арсо Арнаутче не се насмеал. А и зошто? Млад бил и почитал старост, сега е помлад отколку кога се женел.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Послушал, го вратил ножот в пазуви. Не можел да удри в грб.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Ќе чекаме, внимателно го погледнал Чучук-Андреј. - Нека биде така.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Старчето го погледнало со очи на желка фатена во примка и со насилство задржана глава вон од оклопот. - Ми донесе ли печени компирчиња, Доце?

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Ако му падне напамет наутро, тогаш ќе прошета по дворот, ќе го погледне домаќинството и повторно, на одмор.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Иван Никифорович цел ден лежи на тремот - ако денот не е особено жежок, тогаш со грбот кон сонцето - и не сака никаде да оди.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Само по себе ова е ситно посочување, јас го чинам само затоа што сакам да ги предупредам за четврт час сите други истакнати луѓе, чиј што живот со зачудувачка едноличност се опишува задолжително од моментот на раѓањето. Ете, тоа.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Кога акушерката ме принесе до татко ми, тој со изглед на зналец го погледна она што бев јас и воскликна: - Можам да се обложам дека ова е син!

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Беше толку задоволен од сето она, што му го имаше донесено во неговата собичка тој малечок гостин, што неколку пати се исправаше од леглото само за да го погледне уште еднаш.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Беше исто како мечката да му дофрли уште некоја цинична потсмешка заради неговата лутина, во таа нерамноправна подигравка во која тој беше неспоредливо во подредена положба, без дури и да застане барем малку да го погледне.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Смеата имаше нешто толку топло и скокоткаво во себе, што тој само по малку, кога го сети допирот на јазичето на тоа ѓаволесто срнче на својата дланка, веќе не можеше да издржи да не го погледне и да не му се насмее гласно на тоа ситно, скокоткаво ливотче, со кое можеше и така да се шегува.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Душка го погледна бледо и празно.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Но, за да се запознаете со тоа како течела изградбата ќе го погледнеме филмот.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Само го погледна Глигора, кој презриво го туткаше челото. И Глигор насетуваше.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Само понекогаш го вадам, за да го погледнам и да го допрам.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Можете да замислите каква хигиена било тоа за нас, ама не можете да замислите каква екскурзија на мозокот сме си направиле зашто нашата прошетка од 12 чекори нѐ чинеше двојна доза од гинипралот, што во превод значеше дека срцето ти чука како лудо вљубено, телото ти скока како да ти е астрално до плафон, а, што е најстрашно, на дежурство на доктор кој ни во сон не сакаш да го погледнеш, а камоли да ти го погледне стомакот.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

А кога дошол кај Јанчевци, тука запрел и го погледнал Ристета.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

А тебе кога ќе те фатам, жив ќе те спалам во огин.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Кога стасал пред царот, царот станал, го погледнал од сите страни, се свртел неколку пати околу него и си рекол в себе си: „Море, ама мажетина! Па уште и убав.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

- Ване, не молчи му. Удри! Арсо се сврте кон Цанета и зачудено го погледна.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Благоја со надеж го погледна. Но не ја искажа својата возбуда, сако рамнодушно рече едно „а“ и појде дома.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Крчмарот тапо го погледна. Остана да стои зад тезгето.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Некако чудно го погледнало и нему му се сторило дека му се смее в очи.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Сум чул, вели, дека таму не смееш и накриво да го погледнеш кучето. Богами, ви велам, вели.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Вистина, напати ќе го погледне со очите, ама пак убаво не го гледа.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Рече дека го погледнало некако, накриво.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Семејството е среќно, гледа дека нешто правам; сестрата тоа ѝ го вели на мајката, мајката на таткото, таткото на некои гости кои на прсти, балансирајќи со испружени раце, влегуваат низ отворената врата осветлена од месечината.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Кој може тоа да го погледне, а притоа тивко да не застенка?

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Петрович излезе по него и, стоејќи на улица, уште долго оддалеку гледаше во шинелот и потоа намерно тргна настрана за откако ќе го заобиколи кривото сокаче, одново да излезе на улицата и уште еднаш да го погледне својот шинел од друга страна, то ест, од предната страна.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Синоќа заспав заплеткувајќи пораки, места на средби.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

И Луис Марија ми ги гледаше дланките, кутриот, мислам дека не се осмелуваше да ми го погледне лицето. Мора да станувам многу чудна.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Но во тој случај Маргарита, ако било што можев да предвидам, тоа е дека во еден момент расеано ќе се сврти кон прозорецот и дека тогаш, во тој случај, Маргарита ќе го види мојот одблесок, вкрстување на погледите на ликовите од тоа стакло врз кое темнината на тунелот става одлики на придушено огледало, го става својот виолетов плиш што се движи давајќи им на лицата живот во некои други рамништа, одземајќи им ја онаа ужасна маска на креда што им ја навлекува комуналното осветлување на возилата а особено, е да, тоа не можеше да го порекнеш, Маргарита, кое ве приморува вистински да го погледнете она друго лице на стаклото бидејќи во магновението на двојниот поглед нема цензура, мојот одблесок на стаклото не е исто нешто со оној човек кој седи наспроти Ана и во кого Ана не смее отворено да гледа во вагонот на метрото, 59 а освен тоа онаа што токму го гледа мојот одблесок веќе не е Ана туку Маргарита во моментот кога Ана брзо го тргна погледот од човекот кој седи наспроти неа бидејќи не е згодно да го гледа, но кога се сврте кон прозорското стакло, таа го здогледа мојот одблесок како демне на тој момент, за благо да се насмевнам, без дрскост а и без надеж кога погледот на Маргарита како птица ќе падне во неговиот поглед.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Еден ловец мирно ги вкрсти лакот и стрелата и дури тогаш го погледна момчето.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Му се стори дека една од нив ѓаволесто го погледнува - не е стар, ноздрите му се биковски врели.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Татко замислено го погледна Климент Камилски.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Се колнам, видов како душмански го погледна во тој миг, да можеше со вилата ќе го избодеше.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Никогаш веќе нема да го погледнам.“ „Ќе останеш со мене?“ „Само со тебе и секогаш“, го погледна в очи.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

„Сакате ли да умрам од смеа?“ темно ги праша. „Мислите ли дека ова е приватна штала?“ „Само оваа ноќ“ , молбено го погледнаа, во полумракот лицата им се претворуваа во остри и издолжени носиња.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Се потргна малце од него плашејќи се да го погледне и кришум, додека пак ја чувствуваше тежината на неговото рамо врз едната страна на лицето, му ја бараше раката.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Му се допаѓаше да го трие со два прста нејзниното мало, розово уво. „Го лажеше со други...“ Таа зачудено го погледна.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Не и се насмевна и виде - сестрата го погледна без љубезност, рамнодушно.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Ги криеше очите и ги бараше во белата триаголна торба темните очила за да може да го погледне.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Се поместив и испитувачки го погледнав. - Што ти е, што ме гледаш?

„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)

Тој знак, од кој тврдам дека почнува мојата приказна, е патоказ од тврда, жолта и наместа згрбавена ламарина, испишана со кирилични букви: Франкфурт – натпис кој сериозно добро го погледнав додека автобусот кој ме враќаше од Скопје шмукаше бензин на пумпата пред родниот град.

„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)

Ова е најубавио ден во мојо живот.“ и го погледна директно во очите.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Плус, пред некое време се откри дека правела некои работи во тајност, позади грб на целата фамилија.“ и повторно го погледна значајно Петар.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Студентот го погледна... и виде зад овие празни зборови едно лице... молчаливите очи молеа... молба за смрт...

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Бургиба во тој момент го погледнал својот часовник и му рекол на угледниот гостин: Побрзајте за да не задоцните за вашиот авион.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Ако ова вие го изјавите за време мојот престој во Њујорк, би можел, на еден или друг начин да се повикам на вас...

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Дали би можеле да дојдете отспротива и да го погледнете нашиот кујнски мијалник. Се затна и...“

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Таа живна, се сврте да го погледне уште еднаш Винстон и изгледа дека веднаш ѝ се бендиса.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Дури и сега му се чинеше сосем можно дека девојката, кога ќе се сврти и ќе го погледне, ќе се предомисли.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Таа уште еднаш брзо го погледна со одбивност.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Таа го погледна право во очите, потоа брзо замина, како да не го препознала.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Кога еднаш се најдоа во кругот од младите фиданки, таа се сврте и го погледна в лице.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

О'Брајан застана и го погледна одозгора. Неговиот глас беше одново строг.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Нејзиното тело беше бело и мазно, но, не предизвика желба во него, всушност одвај го погледна.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Се сврте кон двајцата мажи кои прашално и со зачуденост го погледнаа влегувајќи во бемвето.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Соседот го извади саатот од појасот, нестрпливо го погледна.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Го погледнав. Тој стоеше подалеку од мене со рацете отпуштени крај долгите нозе.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Дојдов кај тебе, го погледнав ќесето со дренот, немаше собрано течност, што не ми беше за верување, нешто се изместило.

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

Докторот уште еднаш го погледна топломерот и рече возбудено: - Мама мија!

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Го погледна попот калуѓерот, се прекрсти пред иконата и ја бакна, a no него истото го направија и селаните. – Каде вака сабајлево, оче дуовниче? – го праша поп Пејо калуѓерот и го погледна некако со извесна недоверба. – Од Трескавец, света Богородица, да ни е на помош – одговори калуѓерот.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Анѓа се осмели да го погледне овој силен Турчин и просто си го виде својот сопствен сурат во неговиот и веднаш се вџаши, па почна да мрда со устата, ширејќи ги рацете за прегратка и вртејќи се кон него. – Ан... Ан... Ан... нгеле, брате!

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Ни едното ни другото не се добива од пиење, а гласно прашува Нели братче? на што Сотирчо само чудно го погледнува.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

— На лицето ѝ се оцрта задоволство, дамарите ѝ се разработија и доби сила и кураж што побргу да стигне до постелата, да легне и да го погледне тоа стаорче што сакаше да ја отера в гроб.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Жими десното око ако сакам од вас да печалам, — им се колне Петруш, а на свадбарите не им текнува да го погледнат десното око на Петруша и да видат дека тоа е шлупка ореова — истечено уште пред петнаесет години.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

И кога по судирот чкотна клечка ќибрит и го погледна убиениот непријателски офицер — како и него да го пронижа куршум, бидејќи во него го позна најблискиот свој другар од универзитетот во Марсеј, каде што двајцата студирале на една група, та дури заедно и во еден кревет лежеле цели две години.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Владиката го погледна Трајка од високо и од нервоза му се засука брадата и косата во суграви сугурци.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Така сега Крле прескочи уште првата година во II одделение и со својата бистрина и надареност просто го зачудуваше како даскалот така и сите ученици, а најмногу од сите се чудеше и со особено задоволство се насладуваше Нешка, која сега немаше потреба на часот скришум да го погледнува, ами на секој одмор сѐ го дочекуваше заедно да излезе со него и брата ѝ Стојана и тројцата да си ги повторат задачите или да си играат.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Мајка зачудено го погледна.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Мајка го погледна право в очи.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Златникот блескал на сонцето. Музичарите занесно го погледнале.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Го погледна внимателно новиот каталог на Ла Ринашенте, со додатокот за пролетната мода на 1949 година и ни рече: – Идат, сигурно идат подобри денови на Балканот... Ја гушна и ја бакна Мајка.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Тој се обидуваше да ја внесе и Мајка во овие вистини, но таа само отсутно ќе го погледнеше, задлабочена во секојдневната битка, во тие први повоени години, како да се нахранат, уште еден ден, гладните детски усти.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Мајка зачудено го погледна, се сврте и рече: – Пред умирачка, сине, сите денови се исти!

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Го погледна милозливо. Си ја покажуваа, во овие залезни години, својата љубов која секогаш постоела меѓу нив, но никогаш не била именувана.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Прислужникот несмасно туриваше ракија во чашата за што учителот и кметот го погледнаа луто, му го зедоа бардачето и почнаа тие да туриваат и да служат.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Еве бршленов... - покажа со раката кон ѕидот на црквата по кој беше изнафаќан бршлен... - Бршленот го спасил Исуса Христа... Полковникот го погледна заинтересирано.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

- Клекна над него и земајќи ја свеќата од калуѓерите, му ја поткрена главата, го погледна во очите, во устата; Наќо направи напор да му рече нешто, закркори со грлото, и му стече крв од устата.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Зошто ме мачиш? Па ти дојде да го слушнеш Моцарта. така е, строго ќе го погледне.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Недалеку од нив се сончаше рано излезен гуштер. Го погледна.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Татко прашално го погледна: - Како можат да бидат среќни кога загинуваат голем дел од јагулите?

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

”, му рече Ренди, без да го погледне.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Дејв го погледна за миг, потврдувајќи дека појавата на Ренди не беше ни сон ни бунило.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Умен си ти, многу умен, рече доктор Пачев, го тргна погледот од мене и се загледа во таванот.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

И го погледнав со насмевка на победник.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

- Навистина ќе го сториш тоа? - го погледнав изненаден, дури и исплашен.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Тоа беа денови кога верував дека темите што мене ме измачуваат се мисли и желби на секој кого ќе го погледнев иако ми се чинеше дека никој не ги сфаќа сериозно моите досетки што се раѓаа во празните моменти на исчекувањето.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

- Чекај бе! - викаше човечето отстапувајќи чекор два за да може да го погледне в очи Чауле без да ја крева многу главата.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

- А кажи ми ти некоја добра причина за да го премолчам она што веќе го сториле, и притоа и до сега се казнувани за своите постапки.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

- На Господ му го велиш ова или на мене?

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Изгледа сѐ уште те немам прочитано до крај, почитуван колега, му се обраќам во мислите на мојот потчинет без да го погледнам.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Курта значајно го погледнува Малиот, кој веднаш скокнува и го влече човекот за уши.

„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)

Таа го погледна студено. 76 „Кора“, ѝ рече тој додека јадеше, сега веќе опуштен, одново почнувајќи да се возбудува.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Мајка им втрча низ кујнската врата, држејќи се за нејзиниот раб, и го погледна семејството.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Сите го погледнаа трепкајќи и тогаш, сфаќајќи, се насмеаја и завртија со главите.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Тогаш за првпат се сврти и го погледна; она што го чекаше ѝ се читаше во очите.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Го погледнаа телото на Смит, спружено покрај нивните нозе.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Мајка му со чудење го погледна, но ништо не рече.

„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)

А Митровскиот на Петковден седум деца од нашето село останаа на Аљавица, на Орле и на Полената по еден, на Бигла и на Бел Камек по двајца.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

- Не греши душа, синко... Толкунѕаво гршче пченичка собрав.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

- Врви, врви жено - ѝ подвикна Кузе - а затоа што сакаш да ме поткупиш, тешко тебе.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Крстовица го погледна со молбен поглед и колку што можеше помеко и помилно го замоли: - Жити се најмило, човеку не прави ми го тоа.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

- А кај нас, - се одгласи жена од другиот крај - кај нас во листопад, на Митровден, на Копанче падна последниот лист од лозата на Петревци.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Се свртев да го погледнам.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Две фиданки од еден корен.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

- Сепицка, што е тоа, другар? - праша на грчки.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Го погледнав во очи оној што го цепеше крстот, го гледав долго. Не се засрами.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Дури тогаш, патникот го погледнува подобро (иако се запозаа сношти на приемот во ректоратот и оттогаш дрдореа без престан).

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Пред неа, на шанкот, чашата со белузликава течност поигрува по прскачкиот ритам на музиката.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Тогаш Трајанка го погледна Пецета милозливо кажувајќи му со очите дека не треба да се плаши и стана.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Зоки го погледнува татковиот цртеж и почнува.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Гостите го погледнаа и се насмевнаа.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Големите деца дури сега го погледнуваат, но малку зачудено.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Постојано се прашував, на кого?

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

И јас кога ќе го погледнев тоа дете како да ме потсетуваше на некој познат.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Но кога го погледнав в очи ми се причини дека очекува поодреден одговор.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Сите го погледнаа зачудено.

„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)

Сепак и сега, кога сè е така убаво, чисто, повторно ми досега таа глупа помисла – кога ќе го погледнам мојот мил вујко како охрабрувачки ми се насмевнува, ми паѓа на ум сказната за Црвенкапа.

„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)

Сепак, и покрај чрчорењето на мојава весела придружничка, како да се работеше за неделна прошетка низ чаршијата, кога влеговме во дуќанот, не се осмелив веднаш да го погледнам в лице.

„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)

Го погледнаа чудно. Дотогаш немаа сретнато човек што сака да се ожени со слика.

„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)

- Имате нешто... тука, - покажа Французинката со прст накај нејзината уста и концентрирано го погледна.