го (зам.) - покани (гл.)

Чанга се поздрави со нив, а татко ми него го покани на чашка.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Гоце со домаќинот се прегрна. Домаќинот го покани: - Добро ми дојде! Влези, брате Гоце, влези!
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Бам-бум!
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
„Јас сум Методија, Мајк Зуно, Зуноски“, се претстави. „Се радувам“, реков и го поканив горе во собата, извинувајќи се за метежот таму.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Тогај вратата се отвори, излезе едно дете со бела, извалкана блуза и го покани: - Тука е! Тука е! Внатре беше темно.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Кочо застана на врата и рече добровечер. - Влези, - го покани бабата. - Не, ќе си постојам малку надвор.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Извади кутија лорд, си зеде цигара, го покани Љупчо, а нас не нѐ покани. Љупчо веднаш му ја принесе запалката.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- Овие смислиле нешто неубаво - помислив и се исплашив.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Најдобро ќе е да ме нема. „Утре ќе имаме проба.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Шерет девојче! — го покани Адем Јована и му го покажа со очите Катето при последните зборови.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Повели, седни... и... еве читај, —го покани бегот својот заштитник, командирот на оружаната сила што беше пратена да го варди уќуматот — царската власт во овој најзафрлен дел од големата турска царштина.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Завитка мудурот, завитка и Сефедин и со апетит тргнаа од килибаровите чибуци, длабоко замислени.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Кајмакамот пишуваше: „Од мене, прилепскиот кајмакам, Салиефенди до тебе стари пријателе Арсланбеј поздрав и молитва да ти го чува алах здравјето, главата и власта.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Е! Прочита што пишува казмакамот? — му се обрна стариот мудур на младото офицерче и го покани да седне на столот од десната страна.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Како и порано, пак Толе отиде кај Андона и овој го покани да преспие кај него, ама сега веќе начисто дека Толе е излезен од дома.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Повели, Јоване, еден ракија. На сабајлево убаво ќе дојдит да поткрепиме малку душите, оти доста и прошетка направивме по нивјето, — го покани пак Адем Јована, а Катето им ги подаде полните чаши.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Но каде беше таа што го покани да дојде и која синоќа толку го трогна со исповедта за нејзиниот живот да не можеше да ѝ каже потоа зошто ја повика во својата ложа.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Ела на јаготки! - го покани Бојан.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Во времето на криза, Бернард Шо, го поканил Черчил на премиера.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
- А една воденица - ништо. И дете од колепка ќе ти ја урне.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Навистина, ние испративме човек од Кукулино да ви го каже тоа, со благородна надеж на разжабените усни рекол Каменчо Скитник; не можело да се разбере зошто никој не го поканува да ја земе гајдата и да им ги донесе сите птици на дланка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Овој пак, Николаќи, не влегува ами го поканува Ристаќија прв да влезе.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
- Заедничко воспитување на обата пола според комплексни методи?
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Срамежливиот Александар Јаковлевич веднаш, без одлагање го покани инспекторот да ручаат од она, што Бог им го даде.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Само се погледнаа, застанати на портата, а после тој го пушти и старецот без да го покани, отиде под тремот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Знаеше сѐ. Знаеше дека старецот не го покани онаа вечер најмногу заради она, што го рече за помошта пред Претседателот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Евала, рече Мурад, направи благ наклон спрема Софронија и пак со рака го покани да седне на одреденото место на килимот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Си отишол Лалата кај царо и му кажал оти му нашол девојка умна и разумна и му ја свршил.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Ами ич пасат рибите ориз, честита царице?
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Патувајќи двата, втасале до селото од чоекот и бидејќи се стемнуало, го поканил чоекот Лалата да преноќева во куќата негоа.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Па го покани со дебелата рака: - Седни на миндеров, да испиеме по еден чибук.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Сега веќе може да го покани во време на распустот да ја посети неа, и баба му и тетките.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Така разговарајќи го поканија калуѓерот еден дедо и една баба да преноќева кај нив за денов, макар што немаа што да го нагостат и напојат како порано.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
По враќањето на Сефедина од Истанбул, кадијата свика мезлич со своите бегови и агалари, на кој го покани скопскиот беглер-бег; праќајќи му го копието од ферманот што го донесе Сефедин за него.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Она што е битно е дека кралот го откажал концертот и го поканил Бах, кој веќе тогаш бил познат како „стариот Бах“, да ги испроба неговите пијано-фортеа произведени од Зилберман, што се наоѓале во неколку сали од палатата.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Даскалот Бино ја наведна главата. И додека по малку се надеваше да го поканат да си го земе старото место — даскаллакот, една вечер го најдоа во Село Манастир неколцина четници — поправо воени дезертери што ги бркаа со Јована — и го фрлија жив од една стена блиску до селото, во еден длабок процеп, од каде што ни орлите не можеа да го изнесат.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Илко го закла и ѝ го остави да го кубат и варат со Митра, а тој го зеде пагурчето со ракија и еднодве јаболка и отиде в село да го покани нункото и еден девер.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Толе го покани на излегување и Крсте, а овој пред да се реши, ја погледа Нешка, небаре ја праша: „Да дојдам ли?“
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Со долга и упорна послушност ја стекнал љубовта на егуменот и на сета братија и еден ден и него го поканиле да ја наметне црната риза и да им стане „во Христа брат“.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Го поканија нункото и попот, а Илко го закла и прасето и сега сето тоа требаше да се спреми.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Вели: „Гледам Обама му подал рака на Меккејн и го поканил да соработуваат.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
И оној Гејтс го покани. И уште двајца републиканци покани.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Се разделија во ноќта. На заминување Игор го покани Татко да ја види неговата колекција од езерската флора и фауна.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Митре седнал да руќа и го поканил и деда Гера.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Кога ќе ми текне дека на свадбата на другата ми сестра го поканив Американецот, а наместо него дојде Холанѓанецот.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Одглумив радост дека го гледам и рамнодушно го поканив да влезе.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
И решија да го поканат штурчо на дочекот на Новата година.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)