го (зам.) - потпре (гл.)

Хрватскиот поет, хрватскиот режисер, писател и новинар, актер и професор, и денес сè уште е опседнат со желбата својот кревок интелектуален хабитус да го потпре до наизглед цврстиот трон на световната власт.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Ги надена Бојан тие клиси на раженот, стави од другата страна на жарта едно суво дрво, и на него го потпре раженот со сланината.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Беше прекрасен пролетен ден. Во синото небо едреа мали бели облачиња и се добиваше впечаток дека тоа се балони што го потпираат и го креваат небото високо, високо.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ќе прелетаат тие некаде над селото, по небото кое зачадените оџаци го потпираат со високи столбови синкав чад, ќе го чуе и старо и младо, па ќе почнат оние познати разговори за некогашните зими, за случките во тие зими, а децата разгртаа двојни уши и слушаа, слушаа, сонувајќи го снегот што беше во разговорите на возрасните, во крикот на жеравите и во мирисот на студениот воздух.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Луција знаеше без потреба да се фати за косата и со раката да помине низ неа, токму пред мојот нос; знаеше да повлече со палецот замислена линија по својот грб, токму на ‘рбетот, иако за тоа немаше никаква посебна причина; знаеше, исто така, да се налакти во полупрофил, и со моливот да го потпре носето, небаре заинтересирано го слуша предавањето.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Напротив, би се рекло.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Со такви средства, машката геј-култура добива одреден општествен и критички лост против оној вид хетеросексуална сентименталност чие полагање право на сериозност зависи од важноста да се биде стамен.307 Да се проѕрат таквите полагања право, да се разоткрие таа сериозност како поза, значи да се биде надмен од височина до која право на пристап може да ти даде само извесна повисока општествена положба – или, ако ја немаш, аристократство на вкусот. ‌Ако се чини дека геј-мажите си го потпираат опстанокот врз нагорната општествена подвижност, како што укажа Нил Бартлет – или ако машката геј-култура честопати изразува идентификување со повисоките сталежи или со гламурозноста, со убавината и со елитните културни практики и форми (како што е великата опера) кои изгледа дека ги исклучуваат масите – тоа не е затоа што геј-културата ги одразува интересите на некоја висока општествена каста, на мажи што ги уживаат повластиците на расната и на сталешката надмоќност и што и самите потекнуваат од повисоките сталежи.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Човек мора да има камено срце, како што рекол Оскар Вајлд, за да чита за смртта на малечката Нел без да се изнасмее. ‌Сега можеме да видиме како злогласно надмениот однос на машката геј-култура, нејзиното повремено идентификување со аристократијата и исходниот обичај да се смее на ситуации што им се ужасни и трагични на средните сталежи, имаат јасна и важна стратешка улога.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Аристократите се смеат на околности што ѝ се ужасни и трагични на буржоазијата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Потоа се смири, ја зеде книгата оставена на креветот, и ја врати под перницата. …
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тогаш видов едно долго отфрлено парче ткаенина; го завиткав и го потпрев на мојата лева града, опфаќајќи го со рацете како кога се држи цицалче.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Јас клекнав крај неа, ѝ ги фатив рацете, а таа го потпре своето лице на мојот врат, ја слушав како плаче, како испрекинато дише, и знаев дека со солзите заради нејзината физичка немоќ се мешаа и солзите заради една друга болка.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Еве,“ реков. „Јас ќе бидам мајка. На карневалот.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Се врати Аврам на ѕидот, го потпре со глава небесниот свод.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
„Ќе се гледа“, шепна, си го потпре челото на левата рака, погледна уште еднаш низ прозорецот и од цртката повлече друга, од неа трета и започна да пишува…
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Гледајќи ја дршката во своите раце, остаток на сила и нејасна омраза, споулавеникот седнал на камен и го потпрел челото на поткренатите коленици.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тоа може да го стори со разум и без да го потпира со прст челото.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ако Доце Срменков сака да ги најде тие што си поиграле со оган, добро.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Вилата, секако пресува и преистанчена, пукнала.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Благица дојде многу загрижена од училиште. Седна до масата, лицето си го потпре во малите дланчиња и додека очите и се полнеа со солзи, црвените панделки се навалија како две овенати рози.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
На секој посилен налет на овој невидлив скитник од морето тој си го потпира грбот на стеблото од маслината.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Отец Симеон, сиот рамнодушен за се што гледа и што слуша, го потпре широкиот грб на потпирот на столот. „Во Нојовиот ковчег сѐ живо и сѐ мртво е бројка. Обиди се.“
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
На Крсте му текна: го доведе магарето, го наведе под Ристета и го потпре неговиот грб.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Англичанецот се исправи, го потпре грбот на столот, и држејќи ја чантата в рака, умот му појде на она што пред малку го рече учителот, и рече: - Значи така: „Овошка на пат...“. Хм. Интересно...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Го потпре челото на стаклото на прозорецот. Нешто стануваше, нешто ја решетеше ноќта.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Неговиот поглед скита по бавчата и запира врз булката на половина метар од него – не во букет, црвени како во градината, туку издвоен, само еден лилав цвет на афионот.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Се шегувам...
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
- Молам? - Една блескава мисла од Песоа – г-инот Хорацио си го потпре десниот образ, свежо избричен и прилично месест, меѓу показалецот и средниот прст: Секој, па и највештиот, не може да побегне од сопственото минато.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Само во зима, на студ и голомразица, бастунот ја преземаше својата основна функција, да го потпира патот, но и тогаш дедо ми не запираше, не се колебаше, туку со одмерен чекор стигаше секое пладне да го испие своето „горко, накај средно“ кафе во „Метропол“ со пријателите-пензионери, во просек петнаесет години помлади од него.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Кучето не дава да се гали по глава, па сепак го потпира својот образ на моето десно колено.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Го одрами шмајзерот и го потпре на коленото.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Тој застана и седна. Го одрами шмајзерот и го потпре на колено.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Од двете страни на местото по кое се поминува за да се оди кон свеќниците, пред олтарот, имаше по пет, едни како столови, ама не да седнеш туку со држачи да си ги поставиш рацете и со една штичка да си го потпреш задникот кога ќе ти дотекне да стоиш.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Ќе чукнеш, вели, на цевката и ќе го потпреш лонче-то.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)