Но тој, натрапникот, во очите на велеграѓаните останува непоправлив примитивец, недоучен провинцијалец кој на темни костуми со кравата навлекува бели чорапи претворајќи се себеси во припадник на племето white socks, како што го прекрстува метрополскиот сленг.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Потоа на гробот од стрика Ангела, од кај главата, забодуваат крст, самоделски и од дабово дрво, а Максим Акиноски откако истура вино врз гробот и откако го прекрстува, и мавтајќи со каделницата одново оптегнува Алелуја, алелуја, ааалеелууујааа!
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Кукулино ќе го прекрстат. Празно ќе се вика.“
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Добра беше таа. Од последниот грст брашно му меси леб, го прекрсти и го натопи со солзи, потоа му го предаде со благослов.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)