го (зам.) - прелета (гл.)

Веднаш потоа аеропланот брзо и лесно се извиши и го прелета Чауле, се изгуби во ноќта.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Потоа се слушна грозничаво смеење, нему му се придружи сув плач, по подот од собата над нас затупотија стапала тешки како копита, од едната соба до нас се слушнаа удари во ѕидот, од другата соба до нас – мумлање, од некаде доаѓаа нејасни зборови кои бараа помош, зборови кои заблагодаруваа и зборови кои негодуваа, зборови со молба за пуштање на слобода, од некаде доаѓаа човечки гласови што звучеа како клокот на вода, како животински рев, како птичји крик, гласови што звучеа како ветер низ гранки и гласови што звучеа како удар на камен од камен.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Утрото, беше недела, жителите на Потковицата отрчаа таму, каде што претпоставуваа дека нештото се откина од аеропланот и на Црн Камен најдоа голема бомба, колку еден вол.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Од некоја далечна соба се слушна вресок – го прелета просторот и згасна.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
На огледалото пишуваше: Собирачите на пердуви го прелетаа кабинетот по физика, обесија мала полициска станица и заминаа за Франкфурт.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
АНТИЦА: (целата возбудена од радост само го прелетува писмото со очите, но не може да го чита)...
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Летаа, летаа заедно над недопрените зелени оази, го прелетаа и синото море.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
АНТИЦА: (влегува радосна, со себе си), Од Илија рече! (го пушта силно светлото, го бакнува писмото како настрана од другарките и го чита за себе си, поправо го прелетува со очите).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)