И знам сега дека геометрите саркастично ќе се смешкаат, а физичарите ќе паламудат... ама нивните равенки овојпат и секоја домаќинка би ги исмеала: да го прилепиш македонското небо над Америка би било исто како да правиш палачинки во ѓезве за кафе. И обратно.
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
На пластичните мршојадци што го прилепуваат својот одраз врз моминскиот лик.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)