И немојте ни за секунда да помислите да осудувате, зошто не ја знаете причината и приказната.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Умот го проектира и го рефлектира целиот свет и затоа светот и животот во мене и околу мене и во моите очи е секогаш поразличен од сите други.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Специјализирал во областа на аеронаутиката.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Се смета дека тој го проектирал авионскиот мотор на млазен погон.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
На оваа изложба постои и еден предмет кој послужи како живо сведоштво за Дишановата приврзаност кон барем една личност, Марија Мартинс (1900-1973), бразилска вајарка која Дишан веројатно ја запознал недолго по доселувањето во Њујорк, во 1942.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
(8) Насловено како “Pausage fautif (1946, “Своеглавиот пејсаж”), ова дело е направено како специјален додаток на луксузната едиција на неговото “Boite-en-Valise” - портабл музеј што Дишан го проектирал во 30-тите години и почнал да го продава во раните 40-ти, како некој вид минијатурна збирка од своите најважни дела.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
И потоа тие илјадници ако не и милиони мали сликички да се исечат, да се прередат обратно и тој филм да си го проектираш.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Со ќерката на Султанот живеел во Сарајот, велелепно здание кое сам го проектирал и изградил.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Крајниот ефект на ова е хистерична претераност, токму во согласност со врисоците на Мур.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Ликот на Џоан Крафорд што го проектира Копола е гротескен, дури и благо критичен.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Нејзината Крафорд е нарцисоидна, манијачки опседната со својот изглед, иако не е во состојба да си ги скроти движењата и да си ги контролира зовриените немири што ѝ пламнуваат од отмената, спастрена, грижливо градена персона.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Повикувајќи ја да се прибере и да застане пак на нозе, најпосле покажува извесно нетрпение; далеку од тоа дека може да смета на некакви изливи на сочувство за сопствените испади, морал да се снаоѓа без нив, а тоа е зошто неговиот завршен повик истовремено искажува и нежност и цврстина пред глетката на женска гламурозност и абјектност.
Тоа што О’Хара свесно ги комбинира тревожната грижа и збунетата оддалеченост го бележи неговото спознание дека тој не се квалификува за субјект на таков раскошен и мелодраматичен дискурс на ѕвезда, макар сведочело тоа и за неговиот восхит и за неговата завист кон оние што се квалификуваат.370 Неговото иронично изрекување на насловот, на крајот на краиштата, го обелоденува својот дискурс како неоснован, освен во тропата на самата мелодрама на славните.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Иако не го претставува тоа што „никогаш не паднал“ како некакваси доблест (најпосле, човекот вели „ме имало на многу журови / со поведение крајно срамно“), неговото релативно стамено однесување претставува спротивност на повластените испади на ѕвездата, чија слава ѝ дозволува да ги ползува повластиците и почитта што тој не може да ги ужива.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Учествувајќи во нејзината неоснована возбуда, О’Хара го проектира сопственото отсуство на сериозност, особено кога се суди според критериумите на хетеросексуалната мажественост.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Главата си ја зафрла наназад за да си ги покаже белките од очите; се ѕвери наоколу, устата ја раширила во гримаса; импулсивно ги крева рацете за да си ја измазни косата, ги пружа пред себе молепствено и самоодбранбено.
или ги влече по вратот, како да се бори за здив.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Тој впечаток го дополнува отсуството на интерпункција, како и намерната шлакнатост и беспредметност на неговиот спор со пријателот околу точниот опис на времето.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Елеазар бен Цви одново го вперува погледот во историскиот филм што го проектира во себе.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Имам уште многу работи да ви кажам за тоа што го прочитав.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Или во друг случај, би требало да има чудовиште на чело на земјата (од видот на Енвер Хоџа, Чаушеску, Милошевиќ итн.) и тогаш да го проектираат писателот пред сцената како порt-парол, во извесна смисла, на жртвите на чудовиштето.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Пост- социолозите се преобразија откако тренд- дегустаторите го проектираа својот новороден ентузијазам во домовите.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)