Ножот би го симболизирал пенисот, а смртоносното оружје како што се ножиците или бајонетот би ја изедначило смртта со инцестот.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Зарем тоа не го симболизира вечниот непроменлив триумф на Доброто над Злото ?
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Татко откриваше во своите книги во кои Мајка не можеше да проникне, дека лавиринтот го симболизира светиот пат преземен од душата.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Сиве овие симболични значења и понатаму нѐ водат во иста насока.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Невестата е изедначена со темјанушката, која, пак, од своја страна, изедначена со Ергенот го симболизира андрогинството. Невестата и Ергенот пак се едно.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Го здогледав уште она пламенче во тавчето со балкански гасови, го здогледав и видов како скочи и изгасна од догореност и во истиот момент српот и чеканот изгледа се вкрстија да го симболизираат чинот.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Но, нема тука да извадиме некоја вистинска етичка и интелектуална корист ако машки им покажуваме кој е кој, да им се правиме надмени или да се величаме себеси на нивна сметка – тоа е само бонус сеирче, кучкински ќеф, на кој е тешко да му одолееш.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Па луѓево, г0јовиве, отворено признаваат дека ним филмот знаменосец, уметничкото дело што им го симболизира целото движење, им e Планината Броукбек.350 Што има, тогаш, човек да се мачи без потреба да биде свиреп?
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Сигурно и Фелоус со исто толку драго срце би изоставил таков свет од својата замислена заедница на геј-мажи колку што и на овие би им олеснило што ќе се спасат од неа.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
За среќа, нема никаква потреба од тоа.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Кој во неговата брзоплета интерпретација го симболизира општествениот конформизам, историско/етичката прагматичност.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Ана Ливиа, полски книжевен критичар Градот во кој се случува дејствието на романот Времето на козите не е голем, но над него доминира Тврдината која го симболизира повеќевековното владеење на многу Империи.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Ова покажување на државноста на ниво на спектакл го симболизира напорот на секоја држава да одржува ексклузивна контрола на својата половина на граничната зона, правејќи ја границата основен симбол на својата сувереност.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)