На сличен начин компјутерот би можел да го симулира секој физички процес иако програмерот буквално би требало да чека, од сега па сѐ до вечноста, за да ги добие резултатите.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Уметноста во Кејџовата визија треба низ процесуалноста, непредвидливоста, вкрстеноста итн., што повеќе да го симулира изгледот на животот, со што би ѝ овозможила на свеста преку неа да дојде до самата себе.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Ниеден од нас поединечно тоа не може да го симулира.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Виртуалност Значи, што ни говори погоре кажаното за оној дел на генерирањето на виртуалната стварност што се обидува да го симулира половото доживување во сета негова целост?
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)