го (зам.) - смачка (гл.)

Ете шо направи и нам и за себе ќе си а сторе негде липата, ја некој аероплани ќе го смачкаат негде. Море за леб ќе пцовиса, та остави друго!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Не е лушпе ореово па дур трепне да го смачкаш во шаката.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
„Вие не слушнавте што рече тој кога му го смачкавте лицето.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Недостижното, како што му рекла љубената на Канети, не треба да дозволи да го смачка, но ова нашето не смачкува, всушност, ни го спушта театарот до средновековниот статус - чума во градовите.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
- Ќе ни дадеш уште едно кученце! рече Бојан откако го смачка зелникот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ете кај го кутнала ракијата, а ние за влакно ќе го смачкавме! се свртува кон децата свои, одејќи Одам со ковчегот, а вие поделете си ги другите пљачки! и замина натаму, низ врвулицата.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Го пуштам... Уште една глава која изникнува откај скалите!... од ќошето...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Толку ги раширила што се прашувам каде сме!...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Пфф! Пак паѓа врз купот... Ќе му го смачкам устиштето!....
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Се прпелкав во постелата и проколнував, го проколнував мигот на моето раѓање, ја проколнував мајка што не ги стиснала нозете да го смачка малото крваво главче кое едвај што подизлегло надвор од неа; ја проколнував утробата на мојата мајка што ме додржала девет месеци, што не ми станала гроб; го проколнував семето на мојот татко, и неговиот копнеж да ѝ се приближи на мојата мајка во ноќта на моето зачнување; ја проколнував и таа ноќ на зачнувањето, го проколнував и првиот ден на првите луѓе, и нивната прва страст.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Очајот се беше претворил во физичка болка, се прпелкав во креветот, и проколнував, немав друг лек за болката.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Минувајќи, црната сила на неговото рамо го смачка преостанатиот коњ и јавачот стотина стапки наспроти одронот, пиштејќи и пиштејќи, со змејски рев, со огнот насекаде, околу, под него, розов, портокалов сончев оган со големи меки перјаници од заслепувачки чад.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
И заспа, втонувајќи во мачен сон: минува со автобусот низ селото, но селото го нема: избувнал вулканот и го смачкал; се гледаат само урнатини од куќите; овде-онде се гледаат јагленосани луѓе останати во онаа положба во која се нашле кога избувнал вулканот: едни легнати в постела, други седнати, трети расфрлани по дворовите и сокаците како што бегале; добитокот исто така: јагленосан; јагленосани и дрвјата.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Денеска не беше баш добро, но утре ќе биде друга приказна.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Е многу е смешно. Би сакала да ѝ го смачкам тој пилешки мозок.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Сега и овој е упропастен.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Провери го каменот, пред да ја отклучиш вратата проверуваш да нема скршени прозорци и си го чуваш пиштолот во фиоката покрај креветот. ќе му кажам да ми даде уште една шанса.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)