го (зам.) - соѕида (гл.)

Тишината се згусна. Стана тврда. Го соѕида во тесен простор.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Потоа дури до горе, до грлото, ќе го соѕида грнецот со суви лепешки, а потоа ќе ги потпали лепешките, јали со суви кочанки, јали со троа борина, и ќе го остави да вари.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)