Дома Спасија, жена му, го спремила веќе ручекот.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Кој е со мене нека дигне рака и нека стори гајрет за последен пат, нека го спреми оружјето; барем да ги продадеме кожите поскапо.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Да, одиме на Нови Години во ресторани, фрламе пари за прослави по кафичи и таму јадиме мезе кое го спремила женската на келнерот, се пијаниме ко гојда, а на полноќ палиме петарди како недоветни.
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)
Сега ништо нема, смртта сосем ја очисти, Го променав девојчето, го спремив за да го испратам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Доста го спреми девојчето дури Митра се промени, го наполни белиот ѓум топла вода, и ѝ го даде на Гуца Митрина да го носи до црква, та тргнаа трите „мили“ роднини за закон божи — в црква.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
„Белким нема и мојот гроб што го спремив да остане празен?“, реков со иронија јас.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Јас верувам“, рече Владе, „дека под она ’беше фрлен скраја...’, Нико Кочо мисли на тоа дека Никола не бил закопан според желбата и достоинството што самиот сметал дека го има, тоест во гробот што уште за животе самиот си го спремил до олтарот.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Му се јавив на Методија од Стрелеско да го спреми тракторот.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)