го (зам.) - шмука (гл.)

Го шмукав јазичето со мирис на ркулец заглезден во влажна почва и со киселкаст вкус на штотуку зазреана мушмула, чувствувајќи ги на образите усните со кои на горниот и долниот дел во една колку вистинска толку замислена точка, се спојуваа нозете на Ема, и тогаш ми се чинеше дека тие усни, кои никогаш не кажале ништо, ниту ќе кажат некогаш нешто, а толку многу знаат да кажат, и толку многу сакаш да ги чуеш барем еднаш да проговорат, без оглед дали ќе те фалат или ќе те кудат, ме подземаа со слузта што благо ме облеваше внесувајќи ме навнатре со сѐ позабележливото поткревање на телото што лежеше под мене, со можеби инстинктивното поткревање нагоре, и повторното спуштање, во ритам што беше дел од нашата игра, од нашиот живот.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Грета: СОБЛЕЧЕТЕ ГИ ПАНТАЛОНИТЕ! (Почнуваат да се соблекуваат) А СЕГА, ТИ ГЛАВЧО, СПУШТИ СЕ НА КОЛЕНА И ИСПУШИ МУ ГО НА ТВОЈОТ ВЕРЕН ПРИЈАТЕЛ!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Небаре врела вода на врел воздух искрснува, питома ем складна змиски устремена, како што ѝ прилега кога на-една-душа го шмука сиот живот себеси за да се надмине да го усоврши чинот - самоволието!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Курто се спушта на колена и почнува на Зоки да му го шмука.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Беше за време на ручек и некој ѓаволски се пошегува со тоа како татенцето го шмукаше расолот.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Го чувствував нејзиниот јазик, играта со врвот од јазикот чија топлина разлеана по непцето ме отвораше и почнуваше да игра со мојот јазик, да го поткрева одоздола, да го натиснува одозгора, да го шмука и да го голта длабоко во себе.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)